Δεν Τον Ξέρω

1K 73 29
                                    

Josephine's POV

Έξι μήνες μετά...

Έχετε νιώσει ποτέ ότι βρίσκεται στον παράδεισο, χωρίς να έχετε πεθάνει; Είχατε ποτέ στον παρελθόν την αίσθηση, ότι πετάτε, ενώ δεν έχετε φτερά;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που αισθανθήκατε αισιόδοξοι; Που νιώσατε ότι τα όνειρα σας, για πρώτη μετά από πολλά χρόνια, είναι ξανά γαλήνια και ήρεμα; Ότι προσδίδουν χαρά και όχι φόβο; Ομορφιά και όχι ανησυχία; Πως εκεί τουλάχιστον... Όλα μοιάζουν μαγικά;

Σας έχει καταβάλει ποτέ η αίσθηση... Ότι ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει έναν άλλον να νιώσει ευτυχισμένος και τυχερός μέσα σε τόσο μικρό διάστημα, από ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια ζωής του;

Γιατί εγώ νιώθω όλα αυτά– και ακόμα περισσότερα– εδώ και έξι ολόκληρους μήνες!

Επιτέλους η ζωή μου είναι όπως ήθελα! Όλα είναι υπέροχα! Μπορώ και προσφέρω όλα όσα χρειάζεται στην μικρή μου αδερφή και αυτό είναι πραγματικά μεγάλη ανακούφιση για εμένα! Την βλέπω χαρούμενη!

Και εκτός από την Λούνα... Είμαι και εγώ χαρούμενη. Το λέω και το εννοώ.

Όχι μόνο μέσα σε αυτούς τους μήνες έχω καταφέρει να κερδίσω την συμπάθεια σχεδόν όλων μέσα στην εταιρεία– και έξω από αυτήν για να λέμε αλήθειες– αλλά χάρις την φανταστική συνεργασία όλων μας, καταφέραμε να βγάλουμε άψογα αποτελέσματα σε σχέση με την ταινία. Όλα είναι σε τέλεια αρμονία μεταξύ τους. Βέβαια, οι περισσότεροι μου δίνουν συγχαρητήρια για τα ρούχα και τα σχέδια που επέλεξα. Εγώ δεν πιστεύω πως είναι το μόνο καλό πράγμα. Όλοι μας πιεστήακαμε, κουραστήκαμε, αλλά πετύχαμε. Και ο Αλεξάντερ είναι και αυτός πολύ ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα. Τώρα, πρέπει να γίνουν ακόμα κάποιες λεπτομέρειες και σε έναν μήνα... Η πρεμιέρα της ταινίας. Εκεί θα φανούν όλα και με πιάνει λίγο όταν το σκέφτομαι. Ότι και να λένε οι άλλοι, ήταν το πρώτο μου βήμα στην Sergud Studios και άμα δεν πάει καλά, δεν ξέρω αν θα υπάρξει και δεύτερο. Και θέλω πολύ. Ποτέ σε κάποια δουλειά... Δεν έχω αισθανθεί τόσο ευπρόσδεκτη.

Το καλοκαίρι θα μπει για τα καλά ο όπου να 'ναι. Οι ζεστές μέρες όμως, ξημερώνουν από τα μέσα του Μάι.

Χτυπάω την πόρτα και ο Αλεξάντερ μου δίνει την άδεια για να μπω. Ανοίγω βιαστικά και μπαίνω μέσα, κλείνοντας την όσο πιο απαλά γίνεται. Μια χαρά καταφέραμε να κρατήσουμε την σχέση κρυφή έξι μήνες τώρα. Κάποιες φορές, οι καταστάσεις δεν ήταν και τόσο ευνοϊκές, αλλά πετύχαμε τελικά. Και δεν θα θέλαμε να μας πιάσουν τώρα, λόγω των συχνών επισκέψεων μου στο γραφείο του.

𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️Where stories live. Discover now