𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Η Αλήθεια

Josephine's POV

Τελειώνω με την αφήγηση των όσων ειπώθηκαν ανάμεσα σε εμένα και τον πατέρα μου μια μέρα πριν και πίνω μια γουλιά από το αλκοολούχα που παρήγγειλα πριν από λίγη ώρα. Το υγρό κατεβαίνει αργά στον λαιμό μου, με το κάψιμο να με ανακουφίζει. Αυτή η αίσθηση με ηρεμεί πάντα, αν και δεν συνηθίζω να πίνω. Προτιμώ να μην ξεσπάω εκεί. Ποτέ μου δεν το έκανα, παρόλο που όλη μου την ζωή, ήμουν βουτηγμένη σε ένα σωρό προβλήματα. Ευτυχώς, είχα την κολλητή μου για να της τα λέω όλα και τώρα... Τώρα έχω τον Αλεξάντερ μου.

Μετά από την... Επίσκεψη στο Αλκατράζ, επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και έπεσα κατευθείαν στο κρεβάτι. Κοιμήθηκα με τις ώρες, διώχνοντας κάθε σκέψη από το μυαλό μου. Δεν άντεχα να αναλύσω περισσότερο. Όταν ξύπνησα, δεν μιλούσα σε κανέναν και δεν απαντούσα σε κλήσεις και σε μηνύματα που λάμβανα από τα παιδιά. Ευτυχώς, ο Αλεξάντερ τους εξήγησε πως έχει η κατάσταση και θα περιμένουν να τους πως τι έγινε μόλις αισθανθώ έτοιμη.

Ο Αλεξάντερ έμεινε κοντά όλη την υπόλοιπη μέρα χθες και σήμερα που ξύπνησα. Δεν με ρώτησε ούτε μια φορά τι συνέβη, απλά αν είμαι καλά ή αν χρειάζομαι κάτι ρωτούσε. Ήθελε να του μιλήσω όταν θα είμαι εγώ καλύτερα ψυχολογικά. Πήραμε πρωϊνό και κάτσαμε όλη την μέρα στο δωμάτιο, συζητώντας για το ντοκιμαντέρ και κάνοντας σχέδια για τα γυρίσματα. Κάποια στιγμή, αργά το απόγευμα κοντά στης οχτώ, του είπα να πάμε έξω για φαγητό και μετά για ποτό. Απολαύσαμε νόστιμες συνταγές από μαγαζιά που γνώριζα και παραδόξως λειτουργούσαν ακόμα μετά από είκοσι χρόνια και ύστερα, ήρθαμε στο μαγαζί που βρισκόμαστε τώρα για ένα ποτό. Κάποια στιγμή, απλά άρχισα από μόνη μου να του τα εξιστορώ, χωρίς να παραλείψω ούτε μια λεπτομέρεια.

"Μου στέρησε ότι αγαπούσα περισσότερο Αλεξάντερ... Το άτομο που εξαιτίας του, έχω μερικές καλές αναμνήσεις να θυμάμαι..." λέω μετά από μερικά λεπτά σιγής και στρέφω τα μάτια μου πάνω του.

Όλη αυτήν την ώρα, με κοιτάζει και με ακούει με προσοχή, χωρίς να βγάζει λέξη. Το βλέμμα του παρέμενε εστιασμένο πάνω μου, ενώ τα δάχτυλα του χτυπούσαν νευρικά πάνω στον ξύλινο πάγκο. Προσπαθώ να καταλάβω τι σκέφτεται ή το πώς αισθάνεται. Υποθέτω είναι σοκαρισμένος και προσπαθεί να βρει πως να εκφραστεί.

"Αλεξάντερ μου; Τι σκέφτεσαι;" τον ρωτάω, αλλά δεν κάνει καμία κίνηση να μου απαντήσει.

Η σιωπή του με τρομάζει. Ποιός ξέρει τι θα σκέφτεται τώρα για εμένα... Αν μαθευτεί στον κόσμο το παρελθόν μου και η αλήθεια μου, ίσως η φήμη του Αλεξάντερ καταστραφεί, και εγώ αυτό δεν το θέλω. Κι αν... Κι αν σκέφτεται να με χωρίσει;! Όχι όχι, αυτό δεν θα το αντέξω! Γιατί η έκφραση του δηλώνει πως βρίσκεται σε δίλημμα;!