𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Η Σειρά Της

Margarita's POV

Δεν αντέχω άλλο... Η ψυχή μου δεν σηκώνει άλλο πόνο. Τα βαρύ που με ταλαιπωρούν όλα αυτά τα χρόνια, έχουν αρχίσει να βγαίνουν στην επιφάνεια. Είναι σαν τα σχοινιά που έδενα γύρω από την καρδιά μου μέσα από τα χρόνια, να έχουν αρχίσει να σπάνε. Τα έφτιαξα εγώ η ίδια, γιατί  έπρεπε να στηρίξω τα αδέρφια μου. Όλη μου την ζωή, έκανα τα πάντα για προστατέψω της οικογένεια μου, σαν το μεγαλύτερο παιδί. Έπρεπε να ωριμάσω από νωρίς. Να μαζεύω πάντα τους αδερφούς μου, γιατί από μόνοι τους, θα έκαναν χειρότερη ζημιά.

Δεν παραπονέθηκα ποτέ μα... Τώρα νομίζω άρχισε το ξέσπασμα. Συνειδητοποιώ πως ούτε μια φορά, μετά τον θάνατο του πατέρα μου και τις αναπηρίες που απέκτησε η μητέρα μου, δεν ασχολήθηκα με εμένα και το τι ήθελα. Έπρεπε να είμαι δίπλα στον Αλεξάντερ, αφού έκανε τα πρώτα του βήματα με την Sergud Studios και να συγκρατώ τον έφηβο Κρις, ώστε να μην πράγματα που θα του στοίχιζαν την ζωή. Κάτι σαν... Δεύτερη μάνα έγινα για εκείνον. Η πρώτη του – δική μου δηλαδή, γιατί η Ήρα ζούσε στον κόσμο της– δεν μπορούσε πια να φροντίσει κανέναν μας.

Στάθηκα βράχος σε όλους. Αναπτύξαμε μια σχέση οι τρεις μας, βαθιάς εμπιστοσύνης και σεβασμού. Λέγαμε τα πάντα. Δεν κρύψαμε ποτέ κάτι ο ένας από τον άλλον. Δεχθήκαμε... Ίσως παραπάνω από όσο έπρεπε.

Και τώρα, μαθαίνω πως οι δύο αδερφοί μου, μου κρατάνε ένα πολύ σημαντικό μυστικό. Και σίγουρα για αρκετά χρόνια. Δεν λέω, μικρά πράγματα, όπως ένα φλερτ ή την περιγραφή μιας νύχτας που έζησαν, δεν μου τα συζήτησαν ποτέ. Δεν ήθελα και εγώ τόσες λεπτομέρειες. Όμως... Στην συγκεκριμένη περίπτωση, δεν μιλάμε για ένα τέτοιο είδος. Είναι κάτι πολύ σημαντικό. Και δεν μου το είπαν.

Δεν αξίζω αυτήν την στάση από την μεριά του. Δεν έχουν το δικαίωμα να μου συμπεριφέρονται έτσι. Έχω στερηθεί πολλά για να είμαι δίπλα τους. Χωρίς αυτοί να το γνωρίζουν, έχω πάρει στην πλάτη μου πολλές φορές τις συνέπειες των δικών τους πράξεων. Ήταν πολύ παιδιά στον χαρακτήρα ακόμα... Για να αντέξουν τις τιμωρίες της Ήρας.

Δεν άφησα ποτέ τα συναισθήματα μου να βγουν στην επιφάνεια. Δεν ήθελα να πληγώσω κανέναν. Όμως τώρα... Δεν αντέχω άλλο να πνίγω έτσι τον εαυτό μου!

"Μαμά, δεν ξέρω τι να κάνω. Όλη αυτή η κατάσταση... Πως να αντιδράσω;" ρωτάω τον πιο σημαντικό ανθρώπο στην ζωή μου να με συμβουλεύσει και τα χείλη της σχηματίζουν ένα χαμόγελο.