𝓈𝓉𝓎𝓁𝒾𝓃𝑔 𝓁𝑜𝓋𝑒 ✔️

Ένα Νέο Ξεκίνημα

Josephine's POV

1 εβδομάδα μετά...

"Ναι, το καταλαβαίνω αλλά... Να σας πω κάτι, αυτό δεν είναι το στυλ που προσδίδει ο styling love. Έχετε την δει την δουλειά μας και οι επιλογές ποικίλουν. Έχουμε το οτιδήποτε που μπορεί να ζητήσει κάποιος. Λυπάμαι που δεν είστε ικανοποιημένη και ευχαρίστως να βοηθήσω να βρεθεί μια λύση, αλλά σας παρακαλώ να διατηρήσουμε ένα επίπεδο. Θέλετε να περάσετε αυτήν την εβδομάδα, ώστε α σας προτείνω νέες ιδέες; Ωραία, μια χαρά. Θα σας περάσω στην γραμματεία μου, για να συνεννοηθείτε για τις λεπτομέρειες. Καλή σας ημέρα και ευχαριστούμε που επιλέξατε τον οίκο μας" λέω ευγενικά σε μια από τις πελάτισσες μου και με το που ακούω τον ήχο που σηματοδοτεί τον τερματισμό της συνομιλίας, αφήνω το ακουστικό στην θέση του και απελευθερώνω μια ανάσα αγανάκτησης.

Η συγκεκριμένη, κάνει συνέχεια παράπονα. Κάθε φορά αναγκάζομαι να την καλέσω και να βρούμε μαζί μια καινούργια παραγγελία. Ευτυχώς, από τους λίγους πελάτες με τόσο περίεργη συμπεριφορά. Έχω μάθει να τους αντιμετωπίζω και να απαντώ αναλόγως την περίσταση. Για αυτό άλλωστε έφτασα ψηλά... Επειδή δεν άφησα ποτέ κανέναν να με ρίξει και δεν έπαψα στιγμή να πιστεύω στον εαυτό μου και σε αυτό που κάνω. Υπήρχαν πάντα αρνητικά σχόλια, μα ποτέ δεν έδωσα έμφαση σε αυτά. Έχω αυτοπεποίθηση για την δουλειά μου και κάθε μέρα, έρχομαι στο γραφείο, γεμάτη με καινούργιες ιδέες και όρεξη να τις εφαρμόσω στην πράξη. Σήμερα όμως... Αυτό δεν ισχύει, γιατί η διάθεση μου έχει φτάσει στα τάρταρα και δεν μπορώ να ανεχτώ κανέναν.

Δέχτηκα ένα τηλεφώνημα το πρωΐ... Από τον Αλεξάντερ. Με ενημέρωσε πως μίλησε στον Κρις και ότι βρήκαν το κέντρο όπου θα γίνει η εξέταση DNA, σε δύο μέρες. Θα τον καλέσουν κάποια στιγμή για επιβεβαίωση του ραντεβού και τότε θα ξέρω με σιγουριά την ώρα. Θα πάμε και οι τρεις μαζί στην κλινική.

Αισθάνομαι πολύ άσχημα για όλη αυτήν την κατάσταση... Με στεναχωρεί που θα βάλω το παιδί μου σε αυτήν την διαδικασία. Είναι ένα μωρό ακόμα, με φοβίες και τον Αλεξάντερ, το έχει δει μόνο μια φορά. Δεν μπορώ να φανταστώ τι νιώθει για αυτόν. Ούτε πως θα είναι τα πράγματα, όταν του πω πως είναι ο πατέρας του. Και πέρα από αυτό... Πονάω και μόνο με την σκέψη ότι ο Αλεξάντερ δεν με πιστεύει. Νόμιζα πως μετά την... Συζήτηση που είχαμε τέλος πάντων, με είχε καταλάβει λίγο παραπάνω, μαζί και τους λόγους που πήρα αυτές τις αποφάσεις.

Ξέρω πως δεν έπρεπε να του κρύψω ποτέ το γεγονός ότι έχει έναν γιό... Αλλά έπρεπε να το κάνω. Δεν είχε επιλογή. Έτσι νόμιζα τότε τουλάχιστον. Στην αρχή, ήμασταν μόνες μας εγώ και η Λούνα. Δεν επικοινωνούσα με κανέναν, ούτε καν με τις φίλες μου. Χρειαζόμουν χρόνο... Και δύο μήνες μετά της εξαφάνιση μας... Κατάλαβα ότι είμαι έγκυος. Τρόμαξα. Πανικοβλήθηκα, δεν ήξερα τι να κάνω. Πάνω σε μια στιγμή φόβου, σκέφτηκα να το ρίξω, ενθυμούμενη την αδικοχαμένη Σιέννα μου... Μετάνιωσα σχεδόν αμέσως για αυτήν την σκέψη. Δεν είχα την δύναμη να αφαιρέσω μια ανθρώπινη ζωή. Το αγάπησα αυτό το μωρό και ήξερα ότι η κόρη που έχασα κάποτε, θα ήθελε να γεννηθεί αυτό το μωρό. Επιπλέον... Ήταν αίμα του Αλεξάντερ. Του άντρα που αγαπούσα. Και αυτό με κράτησε. Γιατί όσο τον μισούσα... Άλλο τόσο ήμουν χαρούμενη που θα κατάφερνα να γεννήσω το παιδί του.