Scenariusze inazuma eleven go (fabularyzowane)

Wspólny wyjazd (poza Lucianem oni siedzą w szkole)

Hejka, dzisiaj chciałbym was zaprosić na wpis poświęcony protagonistom z inazumy eleven. W tym tygodniu pojawią się jeszcze dwa wpisy. W sobotę będzie opinia/recenzja Katawy Shoujo. A w czwartek będzie albo jakieś podsumowanie dnia pokemon albo inny wpis o pokemonach. Zależy, co ogłoszą.

Simeon

Ocknęłaś się kilka godzin później. Najpierw się lekko przeciągnęłaś i podrapałaś po brzuchu, dopiero kiedy twój mózg wskoczył na jako tako sensowne obroty zrozumiałaś, że obudziłaś się w cudzym mieszkaniu.

– Aaaa – wrzasnęłaś, a kilka sekund później Simeon wbiegł do pokoju, w którym spałaś. Co prawda nosił śmieszny fartuch, a w lewej ręce trzymał patelnię, ale wciąż wyglądał bardzo podejrzanie.

– Dlaczego podnosisz głos, przecież nic ci nie zrobiłem? – Starałaś się poczuć, czy w twoim ciele zaszły jakieś nie proszone zmiany, ale faktycznie wszystko wydawało się w porządku. – Zasnęłaś i cię przeniosłem tutaj, tylko tyle – dodał, wyjaśniająco. – A teraz, jeżeli się pośpieszysz, to zdążysz jeszcze na śniadanie.

Uchylił trochę bardziej drzwi, a twoje nozdrza zaatakował zapach jajecznicy i bekonu, zapomniałaś o całej wątpliwej sytuacji i wyskoczyłaś z łóżka.

Po całym projekcie dalej zadawałaś się z Simeon'em, nie rozumiałaś do końca, dlaczego, ale ten gość stał się naprawdę jednym z twoich lepszych kumpli. Co prawda wciąż gadał jakoś dziwnie, jakby się wyrwał ze średniowiecza, ale był w porządku i to się ceni. Teraz przed twoją klasą stało kolejne wyzwanie, czyli organizacja wycieczki klasowej. Postanowiliście, że w tym roku nie robicie żadnej bieda wycieczki na inną Japońską wyspę albo do Tokio, tylko chcecie wyruszyć gdzieś dalej.

Nauczyciele jak przystało na zwolenników ciepłej wody w kranie. Woleli iści po linii najmniejszego oporu i w ogóle nic nie przygotowywać, dlatego wzięliście sprawę w swoje ręce i zajęliście się organizacją.

– No nie wiem, rozważyłbym inną opcję – powiedział Simeon, kiedy opowiadałaś mu o wycieczce do Europy. – Zauważ, że bardzo dużo ludzi nie stać na taki wydatek.

– Oj weź nie marudź i podpisz tę petycję, bo podobno jak uzbieramy ileś tam głosów, to będziemy mogli pojechać do Włoch. – Simeon spojrzał na ciebie jakoś dziwnie, ale inaczej niż patrzył wtedy. – Co znowu?

– Nic, tylko kompletnie nie rozumiem, dlaczego wszyscy tak przeżywają ten wyjazd, przecież to tylko kilka dni spędzonych w małym kraiku w Europie, nic specjalnego.

– Jak możesz tak mówić, przecież możemy zwiedzić Mediolan i Wenecję, ty wiesz jakie to są piękne i romantyczne miasta?

– A ty wiesz? – Trochę się zmieszałaś.

– Oczywiście, że wiem, przecież oglądałam tyle cudownych filmów. Te Włochy to prawdziwy raj na ziemi. A ty obierzy świecie byłeś tam kiedyś?

– Byłem, co prawda nie w tych czasach, ale byłem. – zaperzył się w myślach. – No dobra, to gdzie mam podpisać?

Nathan

Od kiedy Nathan dołączył do klubu piłkarskiego czułaś się strasznie dziwnie. Oczywiście korzystając z jego abdykacji zostałaś niepodzielną, bezwzględną i niepodważalną królową klubu lekkoatletycznego, a przynajmniej jego sekcji biegowej. Ale powiedzmy sobie wprost, kto przejmowałby się skoczkami albo ludźmi, którzy dla pompowania własnego ego muszą rzucać kulą, młotem, czy innym ustrojstwem.