Nowy rozdział co wtorek.
Co rozumiem przez te tajemnicze „fabularyzowane" otóż wszystkie pomysły na rozdziały podzieliłem na mini podgrupy. Takie jak poznanie, wstęp do związku, sam związek, koniec pierwszego zauroczenia i prawdziwy kryzys. W każd...
Przyszłaś wcześniej do szkoły, bo musiałaś skończyć raport, a dzisiaj w całej szkole robili zdjęcia klasowe. Nie chciałaś w nich uczestniczyć, ale niestety był to twój obowiązek. Usłyszałaś kroki z korytarza. Wszedł brunet w garniturze, a włosy miał zaczesane w tył.
– Przepraszam kim Pan jest? – wymamrotałaś próbując przypomnieć skąd możesz znać tego człowieka.
– Nie poznajesz mnie? – odparł roześmiany.
– Ten... znaczy Pan Kapitan. Co się stało? – Przetarłaś oczy.
Uświadomiłaś sobie, że do tej pory widziałaś chłopaka tylko w stroju piłkarskim, a teraz stał przed tobą porządnie uczesany i jeszcze w garniturze.
– Ah. To długa historia. Mamy dzisiaj zdjęcia klasowe i Aki kazała mi się tak ubrać, bo rok temu przyszedłem na nie w stroju piłkarskim.
– Tego się po Tobie spodziewałam. – Zaśmiałaś się. – Ale wyglądasz... – jeszcze raz zmierzyłaś go wzrokiem – ...obłędnie.
– Dzięki, ale to nie jest mój styl. Proszę. – Wręczył ci dokumenty. – To wszystko o co prosiłaś.
– Dziękuję. – Wzięłaś kartki, oczywiście, że były źle wydrukowane, ale nie miałaś serca mu tego mówić. – Niech Pan podejdzie. – Chłopak zbliżył się kilka kroków, a ty przywróciłaś jego fryzurę do normy. – Teraz o wiele lepiej. – Zaśmialiście się.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Shindou
Kolejny weekend i kolejne korki z największym gburem na świecie. Siedziałaś w pokoju z fortepianem, a on się spóźniał, minął kwadrans akademicki i zadowolona poszłaś do wyjścia. Ale znowu się zgubiłaś, usłyszałaś jakiś krzyk z sąsiedniego pokoju.
– Co to znaczy? – ktoś rzucił jadowicie.
– To się nie powtórzy – zapewnił Shindou, a ty nigdy nie słyszałaś, żeby ktoś był aż tak przestraszony.
– Z jednej strony wymykasz się z domu na jakieś „zabawy", a z drugiej twoje oceny nigdy nie były takie złe.
– Ale jestem najlepszym uczniem w klasie – wymamrotał.
– Nie rozumiesz, że zawsze trzeba się porównywać do lepszych od siebie, a nie do przeciętniaków? Ten kto mierzy w dół szybko upadnie. Ty zawsze musisz być na szczycie, inaczej nie masz prawa używać mojego nazwiska.
– Wiem to Panie Prezesie.
– Czy on na serio mówi do ojca per prezesie. Przecież ta rodzina jest porąbana.
