Scenariusze inazuma eleven go (fabularyzowane)

Wspólne nocowanie V3

Hejka, znowu zapraszam was na dwa wpisy. Pierwszy opowiada o moim zdaniem najbardziej zmarnowanych postaciach w inazumie, a drugi o Doki doki literature club summertime. Zapraszam.

Simeon

Simeon zaprowadził cię do swojego domu, który jak się okazało był też wehikułem do podróży w czasie. Powiedział ci jak to wszystko działa, co prawda nic z tego nie zrozumiałaś, ale brzmiało to mądrze. Ograniczyłaś się tylko do kiwania głową i czasami coś pomruczałaś. Ot, żeby nie myślał, że kompletnie go ignorujesz.

– To dasz mi go? – wyciągnął do ciebie dłoń i dopiero po chwili zrozumiałaś, że zgodziłaś się na o jedną rzecz za dużo. – Rozmyśliłaś się? – przechylił głowę i spojrzał na ciebie z wyrzutem. – Jak nie chcesz, to możemy zostać w tych czasach.

– Nie, już ci daje. – Zaczęłaś przewracać torebkę, żeby udać, że coś robisz. A on się lekko zaśmiał.

– Nie słuchałaś mnie – dalej się śmiał, a tobie zrobiło się nawet głupiej niż przedtem.

– No dobra, wyłączyłam się w trakcie. To wszystko co mówiłeś było takie skomplikowane, za bardzo na mój mały rozumek osoby z dwudziestego pierwszego wieku. Byłbyś taki miły i wytłumaczył mi to wszystko jeszcze raz? – Zamrugałaś oczami, dla lepszego wydźwięku.

– Prosiłem, żebyś mi pożyczyła wisiorek po twojej babci. – Mimowolnie chwyciłaś za niego i zrobiłaś straszną minę. – On w sobie kryje wielką moc i tylko w ten sposób uruchomimy całą tę machinę. To dasz mi go? – Delikatnie pokręciłaś głową.

– Nie, żebym ci nie ufała, ale sam mówiłeś, że tylko ten wisiorek broni mnie przed twoimi mocami. No i nie wiem, czy...

– Spokojnie, rozumiem, że możesz się mnie dalej obawiać. Ale chcesz dalej polecieć? – Teraz skinęłaś głową. – To zróbmy tak. – Podszedł do jakiegoś schowka i wyjął strzykawkę. Sprawdził ją pod światło, pokręcił coś nosem i wręczył ci ją. – Dźgnij go i wyssij trochę mocy. Wypełnij około połowę pipetki. Nie starczy na skok do średniowiecznych Włoch, ale trochę się cofniemy w czasie.

– I to bezpieczne? – Znowu się do ciebie uśmiechnął i zrobiłaś o co cię prosił. Niebieska substancja wypełniła cały dozownik. – Proszę.

Simeon przejął pipetę, włożył ją na miejsce i zaczął coś uderzać w klawiaturę. Po kilku minutach już chyba wszystko ustalił i klasnął w dłonie.

– Dobra lecimy, jak mówiłem nie przeniesiemy się daleko, ale przynajmniej zobaczysz coś ciekawego. Zapnij pas i mocno się trzymaj.

Usiadłaś na fotelu dla gościa i zrobiłaś o co cię prosił.

– Odlatujemy za trzy, dwa, jeden. Pełna moc.

Statek podniósł się w górę i poleciał przed siebie. Później wskoczył w jakiś pierścień i zanim znowu otworzyłaś oczy byliście już w jakimś miejscu.

– Kurde, zabrakło trochę mocy i jesteśmy kilka godzin przed czasem. No nic. Prześpimy się tutaj i poczekajmy.

– A gdzie my właściwie jesteśmy? – Simeon znowu się tylko zaśmiał.

Nathan

W końcu i z wielkimi bólami udało się wam jakoś dojechać na te południe Japonii. Co prawda wszyscy wszyliście z autobusu mocno pobijani. Rwało was w każdej części waszego ciała i nie mogliście się nawet porządnie wyprostować. Ale szkoła zaoszczędziła na jednym noclegu. Pal go licho, że może przez to stracili kolejny medal. To było poświęcenie, na które wszyscy byli gotowi.