Bully - SHE

128

128

******

CADENCE

"Listen okay!"
Agad na sabi ko ng mahila ko na sya sa fire exit ng ospital.

Seryoso lang syang nakatingin sakin at alam ko na ang ibig sabihin nun, na galit sya sakin.

"Nag kataon lang na nag kasama kami, okay! I mean nakita ko kase sya sa daan then sinundan ko sya—"

"At bakit mo sya sinundan?! Bakit kailangan mo pa syang sundan?!"

"Aish! Makinig ka nga muna!"
Mariing giit ko at sa wakas ay hindi na sya umimik.
"Wala namang ibang nangyare okay! Im Just worried lalo na nung makita ko sya sa lumang building. Nandoon yung mga dati nyang kasama and i just helped her! She was fighting against a lot of men and im not stupid to just stand there and watch her!"

"Wow. So now im stupid to not trying to understand you, is that it?"
Sarkastiko nyang sabi.

"Brent naman! Thats not what i mean! Pinapaliwanag ko na nga sayo diba?!"

Alam kong nag seselos lang sya kaya sya ganito pero hindi ko pa rin maiwasang mainis kase mukhang kung ano ano naman ang tumatakbo sa isip nya.

"Yeah. Pinapaliwanag mo nga, pero bakit hindi ko parin maintindihan?"

"What?! Brent! Ano pa bang hindi mo maintindihan sa sinabi ko?! Its just a coincident! I was just trying to help her! Wag ka ngang mag palamon sa selos mo!"
Inis ng sigaw ko sa kanya pero mas lalo lang sumeryoso ang mukha nya.

"Ikaw mismo ang hindi ko maintindihan Cadence."
Nagulat ako sa sinabi nya at hindi ko alam kung bakit nakaramdam ako ng hiya at guilt sa sinabi nya. Pati ang mga tingin nya parang pinaparamdam saking ako mismo ang may mali saming dalawa.

"W-what do you mean? I... im telling the truth. Oo nag sinungaling ako sayo noon, oo niloko kita but it doesn't mean that im not telling the truth now."

"Then tell me the truth. Bakit mo sya sinundan?"

"Kase nga nag aalala ako!"
Inis na sagot ko sa kanya.

"Really? But in the first place wala ka namang ideya sa pupuntahan at gagawin nya diba?"
Tinamaan ako sa sinabi nya at hindi ko na magawang salubungin ang mapanuri nyang tingin.

"Yun ang hindi ko maintindihan, Cadence. What if uuwi lang pala sya, what if may pupuntahan lang syang lugar na hindi naman delikado? Ngayon mo sabihin sakin ang totoo, bakit kailangan mo syang sundan?"

'Shoot! Im doomed!'

"B-brent..."
Hindi ko alam ang sasabihin ko kaya naman napapahiyang napatungo na lang ako.

"See. Hanggang ngayon hindi mo parin masabi sakin ang totoo. Kaya pala hindi kita makontak, kaya pala bigla ka na lang nawala. Sana sinabi mong gusto mo syang makita, ayos lang naman eh. Hindi kita pipigilan. Pero hindi ko rin mapipigilan ang mag selos."

"I-im sorry..."
Nakatungong sabi ko.

"Yeah... ganito naman palagi eh. Tuwing may ginagawa ka para sa kanya na nalalaman ko, dadaanin mo lang sa sorry at ako naman tong si tanga papatawarin ka."

"Brent naman..."

"What? Hindi ba yun naman talaga ang totoo. Kaya nga siguro ganyan na lang kalakas ang loob mo na gawin sakin to, kahit na alam mong masasaktan ako kase alam mong kaya kitang patawarin. Na isang ngiti, isang sorry o isang halik mo lang okay na tayo agad! Pero Cadence naman! Lalaki ako pero marunong din akong masaktan! Marunong din kaming mapagod!"

"I.. im sorry."

Nahihiya ako...

Gusto kong saktan ang sarili ko...