Bully - SHE

144

Hola! 😊👋

Como estas mga bebe 😊

Sa mga may concerns about sa songs, gusto ko lang mag sorry hahahahha. Puro old songs kase ang kanta ni Manang kaya ayan resulta hahahaha. Based lang yan sa playlist na meron ako eh. Hahahahha.

Gracias! ❤️

**********

RYKER

Alam kong may mali.

Alam kong may problema.

Alam kong may pinag dadaanan si Ash.

Pero hindi ako alam kung pano sya tutulungan.

I tried to talk to her but she keep on ignoring me. Nagagalit sya kapag pinipilit ko syang mag paliwanag kaya naman sinusubukan ko na lang syang intindihin hanggat kaya ko.

Kitang kita ko ang saya sa mga ngiti nya, halata ding masaya sya sa mga tawa nya pero...

'Iba ang nakikita ko sa mga mata nya, malungkot, nasasaktan at parang nahihirapan.'

Hanggang ngayon medyo namumula parin ang mata nya at ang ilong nya na katibayan na katatapos nya lang umiyak.

'Ano ba kase talagang problema?'

"Hey, baka naman matunaw ako nyan."
Natatawang sabi nya na tinuktok pa sa lamesa ang daliri nya.

'Bakit ba kailangan mong magpanggap na masaya ka?'

Nasasaktan talaga ako tuwing nakikita ko syang ganito...

'Higit pa ata to sa nagawa ko sa kanya noon.'

"Ang panget mo kase, hindi ko tuloy—"

*DROP*

Nahinto ako at gulat na tumingin kay Ash ng bigla nyang binitawan sa lamesa ang mga kubyertos nya.

"H-hey, i-its just a joke."
Sabi ko tyaka pilit na tumawa.

"Well its not funny."

"I-im sorry. I didnt mean to offend you."

"Im not offended, its just that..."
Tinitigan ko lang sya at hinintay ang gusto nyang sabihin pero tumungo lang sya at bumuntong hininga.
"Washroom lang ako."

Hindi na nya ko hinintay na sumagot at tumayo na sya tyaka pumunta sa CR.

Hindi ko na talaga sya maintindihan. Hindi ito ang unang beses na inasar ko sya pero ngayon lang sya nagalit ng ganito.

Napatingin ako sa grupo nila Leigh na may kalayuan sa table namin. Kahit malayo ay kitang kita ko ang itsura ni Leigh. Mukha syang nanghihina at sa tingin ko, may sakit sya.

'Pero bakit parang wala lang kay Ash?'

"Hey. Sorry kanina."
Nakangiting sabi ni Ash ng makaupo sa upuan nya kanina, sa upuang nasa harap ko na nakatalikod sa puwesto nila Leigh.

"Ayos lang. Sorry din."

"No problem! Pasensya na talaga. May naalala lang kase ako kaya nairita ko."
Sabi nya na may malaking ngiti.

'Sa tingin ko kilala ko na kung sino.'

"By the way, bukas na ang birthday ko. Halos lahat ready na, kayo na lang ang hinihintay! Hahahha!"

'Kailangan mo ba talagang gawin to sa sarili mo?'

"Am i invited? Wala akong naaalalang inimbita mo ko."
Biro ko na lang sa kanya.

Ayokong nakikita syang nasasaktan kase mas nasasaktan ako at kung ito lang ang paraan para maging okay sya, bakit ipag dadamot kopa?

Gusto ko talaga syang tanungin kung anong problema pero pinapangunahan ako ng takot, ng kaba, at ng awa.