Bukiet papierosów||Mata

Bonus 2

Rozdział zawiera sceny +16.

*Rozdział ten, można czytać nie znając fabuły obu książek, gdyż nie zawiera on znaczących spojlerów, więc jeżeli jesteś dopiero na początku historii, możesz bez problemu przeczytać owy rozdział <3

*I bardzo prawdopodobne, że pójdę za ten rozdział do piekła...*

Tępym wzrokiem patrzyła na tablicę przed sobą, próbując jakkolwiek zrozumieć działanie które widniało na tablicy. Z trudem przyswajała tłumaczenia nauczyciela, a i jej wiedza nie była wtedy wystarczająca, aby ogarnąć skąd wziął się dany wynik.

Westchnęła cicho, delikatnie pocierając oczy i znacznie się prostując, czując jak powoli traci jakiekolwiek chęci na zrozumienie omawianego tematu, ale i na siedzenie w szkole i słuchania nauczycieli przez resztę dnia.

Nagle poczuła jak jej telefon zawibrował, a następnie jak osoba za nią lekko kopie ją w krzesło, przez co wiedziała, że Michał musiał wysłać jej jakąś wiadomość.

od: Matczi<3
Co się dzieje?

do: Matczi<3
Nic...Zmęczona trochę jestem

od: Matczi<3
Chcesz iść na fajkę na przerwie?

Czytając ową propozycje uśmiechnęła się mimowolnie.

do: Matczi<3
O niczym innym nie marzę

Dyskretnie spojrzała za siebie, i zobaczyła szeroko uśmiechniętego Michała, przez co i na jej twarz mimowolnie wkradł się mały uśmiech.

- Nie podobasz mi się - odezwał się nagle, przez co wzrok Lili momentalnie skupił się na jego osobie - Jesteś jak nie ty - dodał - Normalnie nie zamykałaby ci się buzia, a teraz nie odezwałaś się ani słowem odkąd wyszliśmy z sali.

Lila spojrzała na niego lekko zdziwiona, po czym lekko spuściła wzrok, skupiając go na swoich butach, przy tym cały czas paląc swojego papierosa.

Zaczęła dość nerwowo ruszać jedną nogą, a swój lewy policzek ugryzła od środka, zastanawiając się co powiedzieć, a fakt, że czuła na sobie oczekujący wzrok Michała, ani trochę jej nie pomagał.

- Nie daje rady trochę - przyznała w końcu - Za dużo tego materiału mamy, a ja mam wrażenie, że też za dużo na siebie wzięłam - westchnęła ciężko - I nawet nie mogę się teraz do ciebie przytulić - powiedziała dość rozżalonym głosem, co nieco zdezorientowało chłopaka - Przepraszam, ale jestem przed okresem - powiedziała po chwili, głośno wzdychając.

- Głupia jesteś - zaśmiał się cicho, i bez zastanowienia mocno ją objął - Kto ci zabroni przytulać przyjaciela? - zapytał ironicznie, patrząc jej w oczy - Przecież, nie musisz stać ode mnie dwa metry - zaśmiał się, wycierając jej policzki, po których popłynęło parę łez.

- Wiem - pokiwała powoli głową - Co nie zmienia faktu, że to wszystko mnie przytłacza - wyznała - Szkoła, Michalina, gorszy stan Damiana i jeszcze fakt, że musimy to wszystko ukrywać - westchnęła - Chyba muszę sobie zrobić jakąś przerwę - powiedziała, niedbale rzucając papierosa na ziemie.

- To spadajmy stąd - powiedział nagle Michał, przez co Lila spojrzała na niego zdziwiona - Powiedziałaś, że potrzebujesz przerwy, a dziś jest idealna okazja - wyszczerzył - Został nam tylko polski, angielski i dwie historie. I nie daj się prosić, tak jak mówiłaś, potrzebujesz odpoczynku, a ja mam wolną chatę do soboty - uśmiechnął się szelmowsko.

Lila słysząc to pokręciła głową przy tym uśmiechając się mimowolnie.

Wiedziała, że chłopak ma rację, i że przyda jej się taki dzień wolny, ale nie wiedziała czy jest wstanie zerwać się z prawie całego dnia.