လူသားသစ္စာ [BOOK 5 ( 501-700) ]

အခန်း (654)

အခန်း  (၆၅၄)  :  ကျီလီ

မိုဝူကျိက  သွေးမျိုးဆက် အမှတ်အသားမှ အနီရောင်အစက်လေးအတိုင်း လိုက်လာကာ ခန္ဓာကိုယ်ကို သတိတကြီး ရွေ့လျားလိုက်သည်။ မိုဝူကျိက  ဆယ်မီတာ သွားလာဖို့ရာ လေးနာရီကျော်လောက် အချိန်ယူလိုက်ရသည်။ သူက ပေါ်လာသည့် ကျောက်တုံးတိုင်းကိုပင် ဂရုတစိုက် လေ့လာနေရသည်။ မိုဝူကျိက ဘေးကင်းဇုံမှ ထွက်လာပြီးနောက်  မပိတ်မိစေရန် ကံကောင်းမှုကိုသာ မှီခိုထားရပေသည်။

အင်မော်တယ် ပိတ်လှောင်ရေး အစီအရင်အတွင်း မိုဝူကျိက  အန္တရာယ်ရှိလေသလား ဒါမှမဟုတ် တစ်နေရာတည်း၌ အန္တရာယ်စုပုံနေမလားဆိုတာ သေချာမသိတော့ပေ။ တခြားနည်းဖြင့်ဆိုရလျှင်  နေရာတိုင်း၌ မှောင်ပိန်းနေလေ၏။

ဤပုံစံဖြင့် ရက် ၂၀ ကျော်  လျှောက်လှမ်းလာပြီးနောက် သူ့ရှေ့၌  ခြောက်မီတာ၊ ခုနှစ်မီတာလောက် အကွာတွင် မိုးမခပင်ကို မြင်လိုက်ရ၍ ရပ်တန့်လိုက်တော့သည်။ မျက်တွင်းချောင်နေသော မိန်းမပျိုလေး တစ်ဦးမှာ မိုးမခပင်၌  ချည်နှောင်ထားခံရပြီး  သူမ၏ မျက်နှာတစ်ဝက်သာ မြင်ရသေးသော်လည်း အလှတရားကို ဖုံးကွယ်မထားနိုင်ပေ။

မိုဝူကျိက သူမသည် နှစ်ပေါင်းမည်မျှ ချည်နှောင်ခံထားရသည်ကို မသိသော်လည်း အလွန်သိမ်မွေ့နူးညံ့သော  အလှလေးအသွင် ပေါ်နေသေး၏။ မျက်တွင်းဟောက်ပက် ပုံစံကြောင့် အားကောင်းသည့် ကျင့်ကြံသူ အရှိန်အဝါတို့ ပျောက်ဆုံးနေသော်လည်း ခမ်းနားကြီးကျယ်သော ပညာရှင် အငွေ့အသက်များ ရှိနေသည်။

မိုဝူကျိ၏ အကြည့်ကာ အစိမ်းရောင်  မိုးမခပင်ဆီ ရောက်ရှိသွားပြီး  ထိုအပင်ပေါ်၌  နှင်းစက်လေးများပင် ရှိနေသေး၏။

မိုဝူကျိက မိုးမခပင်များစွာ မြင်ဖူးသော်လည်း  အမြစ်နှင့် ကိုယ်ထည်မရှိဘဲ မိုးမခပင် တွဲလောင်းကျနေသည်ကို မြင်ရသည်မှာ ပထမဆုံးအကြိမ် ဖြစ်၏။

သို့သော်လည်း သူက အင်မော်တယ် ပိတ်လှောင်ရေး အစီအရင်ထဲတွင် ဖြစ်နေသည့်အတွက် မိုဝူကျိက  ထူးထူးဆန်းဆန်းအရာများကို မအံ့ဩတော့ပေ။