လူသားသစ္စာ [BOOK 5 ( 501-700) ]

အခန်း (600)

အခန်း (၆၀၀)  : နဂါးမျိုးနွယ်၏ မိဘမဲ့ ကလေးများ

သူလက်ရှိအနေအထားမှာ  ခန်းမကျယ်တစ်ခုထဲ ရောက်ရှိနေသော်လည်း  ထိုဗလာကျင်းနေသော ခန်းမကျယ်ထဲ၌ သွေးသံရဲရဲ ဖြစ်နေသည်။ နဂါးများစွာ အသတ်ခံရထားပြီး  တချို့မှာ  သူတို့၏ ဦးချိုများနှင့် အရိုးများ ပျောက်ဆုံးနေကြသည်။

သွေးများက မခြောက်သေးသည့်အတွက် ထိုတရားခံ ထွက်သွားသည်မှာ မကြာမြင့်သေးကြောင်း သိနိုင်သည်။

မိုဝူကျီ၏ အဝတ်အစားများမှာ သွေးများနှင့် စိုစွတ်နေပြီး  အမှန်ပင် ကြောက်မက်ဖို့ ကောင်းသည့် မြင်ကွင်းကို မြင်တွေ့နေရခြင်း ဖြစ်၏။

ဘယ်လောက်တောင် ရက်စက်ကြတဲ့ လူတွေလဲ …….

မိုဝူကျီက လေအေးများ ရှုရှိုက်လိုက်သည်။ သူက လက်စားချေသတ်ဖြတ်ခြင်းများကို ယခင်က မြင်တွေ့ဖူးသည် သာမက သူကိုယ်တိုင်ပင် လိန်မျိုးနွယ်စု၊ ယန်မျိုးနွယ်စုနှင့် ပုံရိပ်ယောင်တောင်ကိုပင် သုတ်သင်ပစ်ခဲ့သည် မဟုတ်ပါလော။

ဒီလောက် သွေးသံရဲရဲနဲ့   ရက်စက်ဖို့ လိုအပ်လို့လား …..

ထိုသို့  ပြုမူသွားသည့်သူမှာ စိတ်ပုံမှန် မဟုတ်သည့်သူသာ  ဖြစ်လိမ့်မည်။ ထိုသို့မျိုးအဆင့်ဖြင့် နဂါးမျိုးနွယ်တစ်ခုလုံးကို သတ်ဖြတ်လိုလျှင် ဤသို့မြင်ကွင်းမျိုး ဖြစ်အောင် လုပ်စရာအထိ မလိုပေ။

မိုဝူကျီက ဂရုတစိုက် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး သူ့စိတ်စွမ်းအားကို ပတ်ဝန်းကျင်၌ ဖြန့်ကျက်လိုက်သည်။ သူက အဝေးထိ မဖြန့်ကျက်ရဲဘဲ တခြားသော အဆင့်မြင့် ကျင့်ကြံသူများ အာရုံခံမိသွားမည်ကို စိုးရိမ်မိ၏။

ခန်းမကား ကျယ်ဝန်းသောကြောင့် မိုဝူကျီက လျို့ဝှက်နဂါးတောင်ကြား ဝင်ပေါက်မှာ  ဤနေရာတွင် မရှိကြောင်း ကောက်ချက်ချလိုက်သည်။ အကြောင်းမှာ  သူက ကူးသန်းရေး အစီအရင်တစ်ခုမှ ထွက်ပေါ်လာခြင်း ဖြစ်ပေသည်။ တစ်ဖက်သွား ကူးသန်းရေး အစီအရင်မှာ  လူများနှင့် ပစ္စည်းများကို  နံရံတစ်ဖက်သာ ပို့ဆောင်ပေးပြီး ထိုနေရာဆီ ပြန်သွား၍ မဖြစ်နိုင်ပေ။