လူသားသစ္စာ [BOOK 5 ( 501-700) ]

အခန်း (660)

အခန်း  (၆၆၀)  :  ဘာလို့လဲ

မိုဝူကျိက  မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်။ သူ့ရှေ့မှ လူအရေအတွက်အရ သူ့အလှည့်  ကျရောက်ဖို့ရာ အမွေးတိုင် တစ်ဝက်စာ ကြာမြင့်ပေလိမ့်မည်။

ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်အတွက် အမွေးတိုင်ဝက်စာမှာ  မပြောပလောက်ပေ။ သို့သော်လည်း မိုဝူကျိက  တစ်ယောက်ယောက် သူ့ကို စောင့်ကြည့်နေသလို ခံစားလာမိပြီး  စိတ်ထဲ တင်းကျပ်လာမိသည်။

သို့သော်  ခန်းမတစ်ခုလုံးကို စစ်ဆေးကြည့်ပြီးနောက် မည်သူမှ ကြည့်မနေကြောင်း အတည်ပြုလိုက်နိုင်သည်။

သူက အဆင့်မြန်မြန် တက်သွား၍ စိတ်အခြေအနေ မတည်မငြိမ် ဖြစ်နေတာများလား …

သို့သော် သူက ရေသဘာဝ အမြုတေကို လက်လျော့လိုက်ပြီးနောက် သူ့စိတ်အခြေအနေမှာ သိသိသာသာ တိုးတက်လာပေသည်။ သို့သော်လည်း  အဘယ်ကြောင့် စိတ်မအေးသလို ခံစားနေရမှန်း မသိတော့ပေ။ မိုဝူကျိက သူ့အသွင်ပြောင်းဆေးလုံးပေါ်တွင် ယုံကြည်ချက် ရှိ၏။ တစ်ခုတည်းသော ဖြစ်နိုင်ချေမှာ  မဟာဧကရာဇ်က သူ့အား ကြည့်နေခြင်းသာ ဖြစ်လိမ့်မည်။

သို့သော်လည်း မိုဝူကျိက ခေါင်းခါလိုက်မိသည်။ အကယ်၍ မဟာဧကရာဇ်က သူ့အား စိုက်ကြည့်နေလျှင် သူ့ကို  မိုဝူကျိဟု  မည်သို့များ ပြောနိုင်သနည်း။ တစ်ဖက်လူက သူ့လို စိတ်ဝိညာဉ်မျက်လုံး ဒါမှမဟုတ် တူညီသော နည်းလမ်း ရှိ၍သာ ဖြစ်လိမ့်မည်။

သို့သော်  ဤသို့တိုက်ဆိုင်သည့် အခြေအနေမျိုး ရှိတယ်လား  …..

သူ့တွင် စိတ်ဝိညာဉ်မျက်လုံး ရှိသော်လည်း အသက်သွင်းပြီးမှ အလုပ်လုပ်ခြင်း ဖြစ်၏။ မိုဝူကျိက သူ့ကိုယ်သူ တည်ငြိမ်အောင် ထိန်းလိုက်ရသည်။ မည်သို့ပင် ဆိုစေကာမူ သူ ကောင်းကောင်း ပြင်ဆင်ထားလေ၏။

“ နောက်က လူတွေ အစီအရင်ထဲ ဝင်ကြပါ ” ကူးသန်းရေး အစီအရင်ကို ထိန်းချုပ်နေသည့် ကျင့်ကြံသူ တစ်ယောက်က ကြေညာလိုက်သည်။ မိုဝူကျိက သူ့အလှည့် ရောက်လာကြောင်း သိလိုက်၏။

သူက ကျင့်ကြံသူတချို့နောက်မှ လိုက်သွားကာ  အစီအရင်ထဲ ဝင်သွားလိုက်သည်။