လူသားသစ္စာ [BOOK 5 ( 501-700) ]

အခန်း (698)

အခန်း  (၆၉၈)  :  ခင်ဗျားကို မျက်နှာသာ မပေးဘူး

သူက တစ်ကိုယ်လုံး တစစီ စုတ်ပြဲလာကာ သွေးများမှာလည်း သူ့ကို ဝန်းရံထားလောက်နိုင်လောက်သည့် ပမာဏအထိ များပြားလာသည်။ သူက ခေါင်းမှ ခြေဆုံး သွေးသံရဲရဲ ဖြစ်နေသည်။

“ ဗွမ်း ” သူက ကျောက်စိမ်းပုံးကို အမြန်သိမ်းကာ နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်သည်။ ဓားစွမ်းအင်မြစ်ထဲ ချော်ကျသွားရုံဖြင့် အသက်ပျောက်သွားနိုင်သည်မှာ ယုံမှားဖွယ် မရှိပေ။ သူ့ကျင့်ကြံဆင့်မှာ သူ့အင်မော်တယ်ရုပ်ခန္ဓာနှင့် ယှဉ်လျှင် အလွန်အားနည်းနေသေး၏။ အကယ်၍ သူသာ အင်မော်တယ် အုပ်စိုးသူအဆင့် ဖြစ်နေလျှင် ထိုရေတစ်ပုံးအား စိတ်အေးအေးနှင့် သယ်နိုင်လိမ့်မည်။

မိုဝူကျိက သူ့နေရာသို့ မြန်မြန် ပြန်လာလိုက်သည်။

“ ဂိုဏ်းချုပ်မို ဘာတွေ ဖြစ်လာတာလဲ ” ဖေးလင်က မိုဝူကျိ၏ ဆိုးရွားလှသော အခြေအနေကို မြင်သွားကာ မေးလိုက်၏။ သူ့စိတ်ပူမှုမှာ သစ္စာရှိမှုကြောင့် မဟုတ်ဘဲ  မိုဝူကျိ သေဆုံးသွားပါက သူ့နေ့ရက်ကောင်းလေးများ  အပြီးသတ်သွားမည်ကို စိုးရိမ်သောကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။

“ ဝူကျိ ဘာဖြစ်လာတာလဲ  ” ဟန်ချင်းရုလည်း မိုဝူကျိ၏ အခြေအနေကို တွေ့ကာ  အထိတ်တလန့် ဖြစ်သွားသည်။ သူမက မိုဝူကျိ  ပြန်ရောက်လာပြီဆိုသော အသံကြား၍ ထွက်လာခြင်း ဖြစ်သည်။ သူမက မိုဝူကျိသည် ဝေကျီတောက်နှင့် နှစ်ယောက်တည်း ထွက်သွားခြင်းအပေါ် စိတ်ခံစားချက် မကောင်း ဖြစ်နေမိသည်။

ဟန်ချင်းရုက ဖေးလင်နှင့် မတူဘဲ မိုဝူကျိကို တကယ် ဂရုစိုက်ခြင်း ဖြစ်၏။ သူမက ဓားအကျဉ်းထောင်ထဲတွင် ရရှိလာသော ဒဏ်ရာများမှာ ပျောက်ကင်းဖို့ရာ ခက်ခဲကြောင်း သိထား၏။

သူမက ဘာကိုမှ ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ မိုဝူကျိဘေးနားဆီ အပြေးလာလိုက်သည်။

“ စိုးရိမ်ဖို့ မလိုဘူး … ကျုပ် အဆင်ပြေတယ် ” မိုဝူကျိက  ဆိုးဆိုးရွားရွား ပုံစံဖြစ်နေသော်လည်း အဆင်ပြေသွားမည် ဖြစ်ကြောင်း သိပေသည်။

မိုဝူကျိက အဆင့် ၈ ဆေးလုံးဧကရာဇ် ဖြစ်သောကြောင့် ကုသဆေးလုံးများကို လိုသလောက် ထုတ်ယူနိုင်ပေသည်။ ဘေးကင်းနွယ်တောင်ထဲ ဝင်ပြီးသည့်နောက်တွင် သူ့အခြေအနေမှာ ပိုကောင်းလာလေ၏။