လူသားသစ္စာ [BOOK 5 ( 501-700) ]

အခန်း (579)

လူသားသစ္စာ ၄၂

အခန်း  (၅၇၉)  :    လက်ကို မြှောက်လိုက်ခြင်း

“ ပိုလော့ကျင်း ... မင်း တော်တော် သတ္တိကောင်းနေတယ်ပေါ့လေ။  ဂိုဏ်းချုပ် ဘုန်းတော်ကြီးရှေ့ ရောက်ရင် ဒူးထောက်ပြီး အရိုအသေ မပေးဘဲ နေရဲတယ်လား ” ဖုန်းလုက ပိုလော့ကျင်း ခန်းမထဲ ဝင်လာကတည်းက  ခေါင်းငိုက်စိုက်ချထားသည်ကိုသာ တွေ့နေရ၍ လှမ်းအော်လိုက်သည်။

အရှေ့ပိုင်း ရိုးရာ ကိုးကွယ်ယုံကြည်ရေး  ဂိုဏ်းချုပ် ဘုန်းတော်ကြီး တစ်ယောက်အနေနှင့် ဝူတန့်က ရက်စက်ကာ အကြင်နာ ကင်းမဲ့၏။ သို့သော်လည်း သူက အရူးတစ်ယောက်တော့ မဟုတ်ပေ။ မိုဝူကျီ၏ တိတ်တဆိတ် ဝင်ရောက်လာမှု၊ သူ့လေသံနှင့် သဘောထားတို့မှာ သူ့အား မျက်လုံးထဲ မထည့်ကြောင်းပြနေခြင်း မဟုတ်ပါလော။ မိုဝူကျီက သာမာန်လူ မဟုတ်ကြောင်း သူလည်း ခံစားမိ၏။

“ ဟေ့အစောင့်တွေ ဒီရူးနေတဲ့ လူတွေကို ခေါ်ထုတ်သွားကြစမ်း ” ဝူတန့်၏ အသံ ထွက်ပေါ်လာသည်နှင့် ခန်းမဘေးဖက်နှစ်ဖက်လုံးမှ အနက်ရောင်ဝတ် လူရာကျော် ထွက်ပေါ်လာကြသည်။ ထိုလူများမှာ ပိုလော့ကျင်းထက် အားမနည်းကြပေ။ တစ်ယောက်စီတိုင်းတွင် ပြင်းထန်သော သတ်ဖြတ်ငွေ့များ ရှိနေကြ၏။

ထိုလူများ ပေါ်လာသည်နှင့်  အနက်ရောင် သဏ္ဍာန်မဲ့ ကြိုးများကို မိုဝူကျီဆီ ပစ်လိုက်ကြသည်။

အန်းကျင်းတက္ကသိုလ် ကျောင်းသူ တစ်ယောက် ဖြစ်သော်လည်း  လို့ယွဲ့ရွမ်း အနေနှင့် ထိုသို့မျိုး နည်းလမ်းကို ပထမဆုံးအကြိမ် မြင်တွေ့ဖူးခြင်း ဖြစ်၏။ သူမကဲ့သို့ သာမာန်လူများအတွက် ထိုအရာမှာ သူမ သဘောပေါက် နားလည်နိုင်သည်ထက် ကျော်လွန်နေပေ၏။

ထိုစဉ် ချန်ကျစ်ချန်း၏ မျက်လုံးအိမ်၌ အနည်းငယ် လှုပ်ရှားသွားကာ  သူ့အနေဖြင့်  ထိုကြိုးများအကြောင်း ကောင်းကောင်း သိထား၏။ ဤနေရာရှိ လူရာကျော်ကို အထင်မသေးသင့်ပေ။ တကယ့် တိုက်ပွဲ၌ ထိုလူရာကျော်မှာ  လူသိန်းချီနှင့်  တိုက်ခိုက်နိုင်စွမ်း ရှိကြသည်။ ထိုကြိုးနက်များမှာ  ပိုက်ကွန်သဖွယ် ဖြစ်မလာခင် စစ်သားများ၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပိုင်းဖြတ်နိုင်စွမ်း ရှိ၏။