Bıçağın Ucundaki Kontes

65. Bölüm

  *

  "Burada mıydınız? Tüm hazırlıklar tamamlandı. Haber vermek için geldim."

  Kapının ağzından Maria ve Grasiel'e seslenen Nate, yorgun görünüyordu. Tüm kafileyi gemiye yerleştirmek kolay bir iş değildi. Normalde kafile onlardan ayrı bir şekilde karadan da gidebilirdi ama güvenlik sorunları sebebiyle bu yolu tercih etmemişlerdi. Nate her şeyin sorunsuz ilerlemesi için tüm ayrıntıları düşünmüştü ve en güzel yolun kafile ile birlikte gitmek olduğuna karar vermişti.

  "Bizim de konuşmamız şimdi bitti. Hemen yola çıkıyor muyuz?" diyen Maria, yüzündeki gülümsemeyle bitkin görünen kocasına baktı.

  "Eğer istersen hemen şu an yola çıkabiliriz."

  Aldığı cevapla yüzündeki gülümseme büyüdü. Nate ona bırakmadan her şeyle ilgilenmişti. Tüm kafile yola çıkmak için onları beklerken kararı Maria'ya bırakıyordu. Kocası oldukça cömert bir insandı. "O halde beklememize gerek yok. Artık gemiye gidelim."

  Grasiel ve Maria birlikte aynı anda ayağa kalktılar. Nate ise bunun üzerine "O zaman ben ayrılacağımızı Dük ve Düşes'e bildirmeye gidiyorum. Sizinle bahçede buluşuruz." dedi.

  "Tamam. Biz Grasiel'le bahçeye gidip sizi bekleyelim."

  Nate onayı aldığında beklemeden yanlarından ayrılırken Maria ve Grasiel de kapıya doğru ilerlemeye başlamışlardı. Ayrılma vakitlerinin geldiğini öğrendiklerinde ikisinin de kalbine bir ağırlık çökmüştü. Bu uzun süre ayrı kalacaklarını bilen iki arkadaşın hisleriydi. Buruktu. Daha sonra tekrar görüşecek olsalar dahi kötü hissetmekten kendilerini alamıyorlardı. Kısa sürede birbirlerine alışmışlardı. Nihayetinde doğru düzgün arkadaşı olmayan iki insanın dostluğu daha farklı, daha derin oluyordu.

  Grasiel, yavaş adımlarla Maria'nın yanında yürürken konuştu. "Maria, söylediklerini yapacağım. Başkente döndüğünde mektuplaşmaya devam edelim. Seni tüm iş hakkında bilgilendireceğim. Zaten en yakın fırsatta Başkente gelmeyi düşünüyorum."

  Bu bir veda konuşmasıydı. Neyse ki daimi değildi. Maria, onunla tekrardan bir araya geleceklerinden emindi. Elbisesinin eteğini tutarak merdiven basamaklarından inerken "Geri döner dönmez sana cevap yazacağım. Mektubu şimdiden gönder. Ve başkente geleceğin zaman, bunu çok önceden bana bildirebilir misin?" diye sordu.

  Maria'nın gerçek niyetini bilmeyen Grasiel, "Olur tabii ki bildiririm." dedi gülümseyerek. Bir yandan bilerek yavaş yürüyordu. Bu anın bitmesini istemiyor gibiydi. Ne de olsa Boham gibi taşrada yer alan bir bölgede pek fazla arkadaşı yoktu. Yalnızlığın tadını iyi bildiği için arkadaşından ayrılmak istemiyordu.

  Bahçeye çıktıklarında Maria ve Nate'i gemiye götürecek olan at arabasını gördüler. Üzerinde hem Firansoa, hem de Boham bayrağı vardı. Güzel bir detaydı. Bu detayı Dük'ün düşündüğüne emindi. Aralarındaki ilişkiyi temsilen yaptırmış olmalıydı. Maria, onun gibi detaycı insanları seviyordu.

  Yakıcı olmayan güneş ikisinin de yüzüne vurdu. Hava mükemmel denecek kadar güzeldi. Sıcak iklimin en sevdiği özelliği buydu. Her zaman sarıp sarmalayan bir dokusu vardı. Esintinin saçlarını okşayışı bile farklıydı. Denizden gelen tuzlu koku canlandırıcıydı. Boham'da doğup büyümüş olan Grasiel'i kıskandı. Bu mükemmel hava onun için sıradandı. Her gün doya doya içine çekiyordu. Yalnızca pencereyi açtığında bile içeri dolan hava, ömrünü uzatmak için yeterliydi.

  Bugünden itibaren bir müddet denizlerde olacaklardı. Bu tuzlu kokuyu içine çekmeleri için fırsattı. Her gün denizin içinde uyanacakları düşüncesiyle heyecanlanıyordu. Tatilini böyle bir yerde yapacağı için memnundu. Denizi severdi. Dalgalar arasında aheste aheste ilerlerken dinlendirici bir tatil olacağını umuyordu. Ekim ayında oldukları için hava yakıcı olmayacaktı ve Grasiel de suyun girilebilecek kadar sıcak olduğunu söylemişti. Ayrıca sakin suların sezonu da açılmıştı. Dalga ve fırtınaların fazla yaşanmayacağı dinlenme sezonuna girmişlerdi. Yani tatil yapmak için en ideal zaman bu zamandı.