Bıçağın Ucundaki Kontes

70. Bölüm

  Fırtına sabaha kadar devam etti. Dolayısıyla gemideki kimse uyumamıştı. Sabah olduğunda ve rüzgar sakinleştiğinde su bir çarşaf gibi duruldu. Güneş üstlerine doğduğunda karmaşayı daha net gördüler. Çoğu eşya bağlanmış ve sabitlenmiş olmasına rağmen yerlere saçılmıştı. Devrilen berjerler, kırılan şişeler, birkaç dekor eşyası... Hepsinin ortasında mışıl mışıl uyuyan Kont ve Kontes.

  Sanki kıyamet kopmamış gibi birbirlerine sarılıp uykuya dalmışlardı. Bu uyku fırtınalı bir gecede uyanık kalmanın sonucuydu. Çıplak bedenleri birbirine dolanmış haldeydi. Neyse ki üstlerindeki ince pike bunu gizliyordu. Yoksa kamaraya giren görevli onları uygunsuz bir şekilde basabilirdi.

  Görevli ikisinin uyuduğunu fark ettiğinde sessizce kamaradan çıkmak istedi. Bu esnada uyuyor gibi görünen Nate gözlerini açtı. Savaş yıllarından gelen bir özellikti, asla derin uyumazdı. Bir sineğin kanat çırpışına bile uyanabilirdi. Görevliye fısıltıyla "Gitme, rapor ver." diye seslendi. Bu esnada pikeyi Maria'nın kafasına kadar çekmiş, açılmasın diye kollarıyla tutuyordu.

  Görevli başını eğip bakmadan konuşmaya başladı. "Komutanım, dünkü fırtınada geminin yelkeni hasar gördü. İyi haberse Kaptan Teenad gemiyi son anda Doğu Glorya akıntısına yönlendirmeyi başardı. Akıntı bizi ikinci hedefimiz olan güney adalarına sürükleyecek. Planımızdan önde olarak tahminen birkaç saate varmış oluruz. Ayrılıyorum. Bir dileğiniz olursa lütfen zili çalın."

  "Tamam, gidebilirsin."

  Görevli gittiğinde bir müddet uzaklaşan adım seslerini dinledi. Üst kata çıktığına emin olduğunda pikeyi yavaşça gevşetti. Fazla ses çıkarmış olmalıydı ki kollarındaki kadın kıpırdandı ve ona doğru yaklaştı. Yine de uyanmamıştı. Çok yorgun görünüyordu. Yorgun olması normaldi. İki haftalık molasız bir yolculuktan sonra iş bağlamak için uğraşmıştı. Ve dün gece fırtınalı bir denizde mücadele vermişlerdi. Sabaha kadar... Onun zayıf vücuduyla ne kadar yorgun olduğunu tahmin bile edemezdi.

  Bu esnada uyanık olan Maria, kıpırdanarak Nate'in göğsüne sokulmaya çalışıyordu. Onun sandığının aksine vücudu zayıf falan değildi. Ne kadar yorulursa yorulsun en ufak tıkırtıya uyanırdı. Yine de uyur taklidi yapmak zevkliydi. Böylece yaptığı eylemlerden utanmak zorunda kalmıyordu. Onun göğsüne sokulmak gibi...

  Böylece ikisi de halinden memnun bir şekilde sarılarak sakin denizde huzurla uyudular.

  Görevlinin de söylediği gibi birkaç saatin sonunda güney adalarına varmışlardı. Gemideki gözcünün güverteden "Kara göründü! Sancak baş omuzluk!" diye bağırmasıyla daldıkları dinlendirici uykudan uyandılar. Karaya yaklaştıkları için martı sesleri duyuluyordu. Kamaranın yuvarlak penceresinden giren güneş ışığı yüzlerine vururken ikisi de daha huzurlu bir ortamın olamayacağını düşünüyorlardı.

  Maria gözlerini açtığında Nate ile göz göze geldi. Mavi gözleri bir hazineye bakıyormuş gibi parlıyordu. Her sabah yaptığı rutindi. Maria'dan bir saat kadar önce kalkar ve doya doya onu seyrederdi. Önceleri tıp araştırmaları için erkenden kalkıp gidiyordu ama Maria ondan uyanana kadar yanında kalmasını rica ettiğinde onu reddetmemişti. Her sabah o uyanana kadar beklemeye başlamıştı. Karşılığında mola vermeden çalışıyordu ama bu ayrıntı umurunda değildi. Onu seyretmek en güzel molaydı.

  Maria onun bakışlarına karşılık gülümseyerek "Günaydın." dedi. Nate onun kıvrılan dudaklarını gördüğünde uyandığından beri yapmadığı istediği ama kendini tuttuğu şeyi yaptı. Eğildi ve dudaklarına küçük bir öpücük kondurdu. Dudaklarını ayırıp "Sana da günaydın." derken ondan mutlusu yoktu.

  Maria doğrulurken ince pike üstünden hafifçe sıyrıldı. O sırada hâlâ çıplak olduğunu hatırlayıp pikeyi tuttu. Etrafa baktığında odadaki her şeyin dağılmış ve kırılmış olduğunu gördü. Kamara savaş alanı gibiydi. Bu dağınıklıkta dün gece neler yaşadıklarını hatırlayınca utandı. Resmen yerde yuvarlanmışlardı. Utanç verici bir durumdu ama aynı zamanda heyecan vericiydi. Sahneler gözlerinin önünde belirirken çok fazla düşünmemeye çalıştı.