Andërllend (Misteri i një familjeje)

101.

Ishte pikërisht ky një moment që mund të ndryshonte përgjithmonë jetën e saj, e sigurisht nëse do të ishin të gjithë me një mendje për ta lënë hakmarrjen. Por gjërat nuk shkuan pikërisht kështu...

Hana ishte kthyer në Londër pa i thënë askujt. Askush nuk e mori vesh se si kishte ikur fshehurazi nga Parisi. Ishte rikthyer në ndërtesën e saj luksoze në Londër, në mes të ndërtesave të pabanuara.
Zezaku, ai që takoi Hermani dikur para se të hynte në ndërtesën e Hanës, hyri aty.
-Mirë se erdhe Bionde, ne banorët e zonës tënde jemi të lumtur që ti u riktheve sërish në shtëpi. Erdha menjëherë sapo mora vesh lajmin e kthimit tënd.
-Bëre mirë që erdhe Negro, ti e di që unë nuk rri duarkryq por gjithmonë bëj diçka.
-Dhe ne jemi të gatshëm të të bindemi për urdhrin e radhës.

Hana iu afrua Negros.
-Më thuaj, sa njerëz janë të gatshëm të më ndihmojnë?
-Burrat e zonës sonë janë në dispozicion.
-Shumë bukur! Le të veprojmë sa kemi kohë, ndryshe gjithçka do të shkatërrohet. Negro, përgatiti të gjithë burrat. Do të ndodhë hakmarrja më e madhe që mund të ketë ekzistuar ndonjëherë në Londër.

***

-Katerinë! - thirri Levi me sa fuqi kishte.
-Levi qetësohu, - iu përgjigj Katerina.
-Nuk mundem, nuk mund të qetësohem.
-Çfarë ka ndodhur që po bërtet kështu?
-Hana...
Katerina e vështroi me dyshim.
-Hana çfarë?
-Ka ikur. Ia ka mbathur.
-Çfarë? Si dreqin ndodhi?
-Nuk e di, është larguar që këtej. Ka shkuar në Londër. Ajo do të hakmerret.
-Do të hakmerret? Ndaj kujt?
-Ndaj atij që i shkatërroi jetën qëkur ishte fëmijë, - u dëgjua zëri i Hermanit.
-Ç'do të thuash me këtë? - e pyeti Katerina e shqetësuar.
-Hana donte që ne të dilnim jashtë hakmarrjes. Ajo do të hakmerret e vetme.
-Unë nuk po kuptoj asgjë.
-E bardha mbi të zezën, kështu thoshte ajo dikur. Dhe tani po e vë në zbatim planin e saj.
Katerina mori një pamje akoma më të shqetësuar.
-Duhet të shkojmë atje përpara se ajo të shkaktojë ndonjë katastrofë. Nuk dua të shoh të vdekur nga e gjithë kjo që po ndodh.