144 01
အခန်း (၁၄၄)
ညတာကုန်ဆုံးသွားပြီး ရှောင်ရှို့ရဲ့အကျင့်အရ သူက ဘာကျင့်ဝတ်ကိုမှ ကျော်ဖြတ်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ရဲ့ ဆက်ဆံရေးကတော့ နည်းနည်းနီးကပ်လာတယ်လို့တော့ ယူဆလို့ရတယ်။ ကံဆိုးစွာနဲ့ အစေခံတွေက နောက်တစ်နေ့ မနက်စောစောမှာ တံခါးဖွင့်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အမူအရာက အေးစက်နေပြီးတော့ သူတို့က ရှက်ရွံ့တဲ့ အမူအရာတွေ မရှိကြဘူး။
အကုန်လုံးက သူတို့အမှား လုပ်ခဲ့တယ်ဆိုတာကို သိပြီးတော့ အစေခံတွေက နာခံစွာနဲ့ အပြစ်ပေးတာကို ခံကြတယ်။
ရှောင်ရှို့ ထွက်သွားပြီးတော့ ကျန်းယွမ်က အကုန်လုံးကို သွားခိုင်းလိုက်ပြီး စာကြည့်ခန်းထဲမှာ စာအုပ်တွေချပြီး ဖတ်လိုက်တယ်။ အဲ့ဒီစာအုပ်တွေထဲက တစ်ခုက တောင်ပိုင်းရှန်းကျန်းနဲ့ ထျန်ကျင်းနိုင်ငံတော်ကြားက အကြောင်းဖြစ်တယ်။ ကြီးမြတ်တဲ့ ကျင်းနိုင်ငံတော်ရဲ့ တောင်ပိုင်းဒေသက မြစ်တစ်ခုဖြစ်ပြီးတော့ အဲ့အောက်မှာ ထျန်ကျင်းရှိတာ ဖြစ်တယ်။ မနေ့ညက ရှောင်ရှို့က မြို့တော်အပြင်ကနေ ဒဏ်ရာတွေနဲ့ ပြန်လာခဲ့ရတာဖြစ်တယ်။ သူက ဘာမှမပြောပေမဲ့ တောင်ပိုင်းမှာရှိတဲ့ ထျန်ကျင်းနဲ့ ပတ်သတ်နေတယ်ဆိုတာကို ခံစားမိတယ်။ ပြီးတော့ သေသေချာချာ တွေးကြည့်ရင် စစ်မြေပြင်မှာ တစ်ခုခုဖြစ်နေပြီလို့ သူမ ခန့်မှန်းမိတယ်။
ဒါပေမဲ့ သူမက စစ်မြေပြင်ကို သွားပြီး သူမကိုယ်တိုင် စစ်ဆေးဖို့ နည်းလမ်းမရှိဘူး။ ပြီးတော့ ထျန်ကျင်းရဲ့ အောင်မြင်တဲ့ ပြန်လည်တိုက်ခိုက်တဲ့သတင်းက ပြန့်သွားပြီး ကျန်းရှင်းကျီက အိမ်ကို ဘာစာမှ မပို့တော့ဘူး။ ဒါအပြင် ကျန်းရှင်းကျီရဲ့ စိတ်ထားနဲ့ဆိုရင် သူမစိတ်မပူစေဖို့အတွက် သူက သေချာပေါက် အိမ်ကို စာတွေအမြဲပို့မှာ ဖြစ်ပေမဲ့ အခုအခြေအနေက တကယ်ပဲ စိုးရိမ်စရာကောင်းတယ်။
ကျန်းရှင်းကျီက မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်တယ်။ တကယ်လို့ ထျန်ကျင်းက ထပ်ပြီးပြဿနာ ဖြစ်နေပေမဲ့ ရုံးတော်က စစ်ကူပို့မယ်ဆိုရင်တော့ ဘာမှဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကျောက်မိသားစုက စစ်သားနှစ်သိန်းပဲရှိတယ်။ ဒါ့အပြင် အဲ့အထဲက အချို့လူတွေက မြို့တော်ကို စောင့်ရှောက်နေရတာ ဖြစ်တယ်။ ကျန်တဲ့စစ်သားတွေကိုလည်း မင်းသားရှစ် ဒါမှမဟုတ် မင်းသားငါးတို့က သူတို့အတွက် သီးသန့်ခန့်ထားတာဖြစ်ပြီး ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ရွှမ်းလီက သူတို့ကို စစ်ကူအနေနဲ့ ပို့ပေးနိုင်မှာလဲ။ တကယ်လို့ ဧကရာဇ်က တော်ဝင်အမိန့်နဲ့ တောင်းရင်တောင်မှ ဒီအခြေအနေကို အဲ့လိုမျိုးဖြစ်အောင် လုပ်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။ ကျန်းရှင်းကျီက အခုအရမ်းအန္တရာယ်ရှိနေပြီး ရွှမ်းလီရဲ့အကျင့်နဲ့ဆိုရင် တကယ်လို့ လူတစ်ယောက်ကို အသုံးမပြုနိုင်ရင် သူက သေချာပေါက် သတ်မှာဖြစ်တယ်။
