150 01
အခန်း (၁၅၀)
ဆောင်းဦးရဲ့အစကို ရောက်လာတာနဲ့ နန်းတော်ဥယျာဉ်တော်ထဲက ပန်းတွေက ပိုပြီးတော့တောင်မှ လန်းလန်းဆန်းဆန်း ဖူးပွင့်လာကြတယ်။ အထူးသဖြင့် ခရမ်းရောင်နဲ့ ကြက်သွေးရောင်ရှိတဲ့ ဂန္ဓမာပန်းတွေပေါ့။ သူတို့ရဲ့ အလွှာပေါ် နောက်ထပ်ပန်းပွင့်အလွှာတွေ ထပ်တာက ကျက်သရေရှိပြီးတော့ အံ့သြစရာကောင်းလောက်အောင် လှပနေတယ်။ ဂန္ဓာပန်းရနံ့တွေက နေရာတိုင်းမှာ ပြန့်နှံ့နေတယ်။ ဒီရက်တွေမှာ မိန်းမစိုးတွေနဲ့ နန်းတွင်းအစေခံတွေက နန်းတော်ထဲကို အသစ်ဝင်လာတဲ့ မိန်းမပျိုလေး တစ်သုတ်ကို ကြိုဆိုနေရတယ်။ နှစ်တိုင်းလူအသစ်တွေ ထပ်ပြီးလာပြီး မရေမတွက်နိုင်လောက်အောင် များပြားပြီး လှပတဲ့ မိန်းမပျိုလေးတွေက ဒီပေါများတဲ့ ပန်းတွေရဲ့ မြေဆီလွှာကို မြေသြဇာ ကျွေးကြမှာဖြစ်တယ်။ ဒါကကြားရတာ ကြောက်စရာကောင်းပေမဲ့ လတ်ဆတ်တဲ့ မြေသြဇာက ဘယ်တုန်းကမှ မပြတ်လပ်ခဲ့ဘူး။ ဘာကြောင့်လည်းဆိုတော့ အမြင့်ကိုရောက်ချင်တဲ့ ဖီးနစ်ငှက်တွေလိုပဲ။ ဖီးနစ်ငှက်တွေကို မိန်းမပျိုလေးတွေက အများကြီး ရှိနေတာကြောင့်ဖြစ်တယ်။
တော်ဝင်ကြင်ယာတော်ရှုက သူမရဲ့ ခုတင်ပေါ်မှာ လှဲလျောင်းနေတယ်။ ဖယောင်းတိုင်ရဲ့ အလင်းရောင်အောက်မှာ သူမရဲ့ ဆွဲဆောင်မှုရှိမှုက အရမ်းချစ်စရာ ကောင်းနေတယ်။ သူမက သူမရဲ့ အားသာမှုတွေကို ကောင်းကောင်း သတိပြုမိတယ်။ သူမက ရွှေချည်တွေနဲ့ ရက်လုပ်ထားတဲ့ အပေါ်ဝတ်ဝတ်ရုံကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး သူမရဲ့ မျက်ခုံးနှစ်ခုကြားမှာ လက်ရာမြောက်တဲ့ ကျောက်မျက် ရတနာတစ်ခု ရှိနေတယ်။ သူမရဲ့ နီလာရောင်ဂါဝန်အောက်က သူမရဲ့ ခြေချောင်းလေးတွေက ကျော့ရှင်းပြီး ဖြူဖွေးပြီးတော့ ကျောက်စိမ်းကနေ ထုထွင်းထားသလိုပဲ။
သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ် တစ်ခုလုံးကနေ မိန်းမလှလေးရဲ့ ကျော့ရှင်းမှုနဲ့ ဆွဲဆောင်မှုရှိမှုကို ထုတ်လွှတ်နေတယ်။ ဒီနှစ်တွေမှာ လှပတဲ့ မိန်းမပျိုလေးတွေ အများကြီး နန်းတော်ကို ဝင်လာတာတောင်မှ သူမက နန်းတော်ထဲမှာ ပထမရှိနေတာ မဆန်းဘူး။
