အခန်း (၂၁၁)
နောက်တစ်နေ့ မနက်ခင်းမှာ ရှောင်ရှို့နဲ့ ကျန်းယွမ်တို့ စခန်းကို ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။ မနေ့ညက သူတို့ အိပ်လို့ကောင်းခဲ့တယ်။ ရှောင်ရှို့က အမဲလိုက်ဖို့အတွက် ပြင်ဆင်နေတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ဘေးနားကို အင်းစက်တွေနဲ့မြွေတွေမလာအောင် ဆေးဖြူးနေတယ်။ ဒီနေ့ အမဲလိုက်ဖို့အတွက် အချိန်ကျပြီ။ ရှောင်ရှို့ အမဲလိုက်တာက ဟိုတစ်ကောင် ဒီတစ်ကောင်လိုက်ပြီး သူ့မြင်းနောက်မှာ တင်တာဖြစ်တယ်။ ကျန်းယွမ်က ဒီအမဲလိုက်တဲ့ကိစ္စက အရမ်းစိတ်ဝင်စားပုံမပေါ်ဘူး။
သူတို့ စခန်းကိုပြန်ရောက်တော့ လူတော်တော်များများက ပြန်ရောက်နေကြပြီ။ သူတို့ လင်မယားနှစ်ယောက်နဲ့အတူ ရွှမ်းဖေးပြန်လာတာကို မြင်တော့ လူတိုင်းက အံ့အားသင့်နေကြတယ်။ ရွှမ်းဖေးက ဒီကိစ္စကို ဧကရာဇ်ဆီ တင်ပြတယ်။ တော်ထဲမှာ ကြမ်းကြုတ်တဲ့ သားရဲတွေ ရှိနေတာကို ကြားတဲ့အချိန်မှာ ဧကရာဇ်က မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး အမဲလိုက်ကွင်းကို ကြီးကြပ်တဲ့ အရာရှိတွေကို ချက်ချင်းမေးခိုင်းလိုက်တယ်။ ကျန်းယွမ် စိတ်ထဲမှာတော့ တွေးနေခဲ့တယ်။ ဧကရာဇ်ပုံစံကြည့်ရတာ ဘယ်သူမှ အမဲလိုက်ကွင်းကမှ မတော်တဆဖြစ်ပြီး ပြန်လာတာကို ကြားတဲ့ပုံမပေါ်ဘူး။ ဒီတော့ တခြားမင်းသားတွေက သားရဲတွေကို မတွေ့ခဲ့တဲ့ပုံပဲ။ သူတို့ကို ရွှမ်းဖေးဆီကို တမင်ပို့ခဲ့တာလား။
တွေးနေတုန်းမှာပဲ ကျန်းရှင်းကျီနဲ့ ကျောက်ကျင်းတို့က ပြန်လာခဲ့ပြီး ကုရီကို သူ့ရဲ့ ကျန်သေးတဲ့ ရဲမက်တွေနဲ့ ပြန်လာတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျန်းရှင်းကျီနဲ့ ကျောက်ကျင်းတို့ ဆက်ဆံရေးက အရင်တုန်းကလို ထူးဆန်းနေတဲ့ပုံ မပေါ်တော့ဘူး။ ကျန်းရှင်းကျီက မြင်းပေါ်ကဆင်းလိုက်ပြီး ဧကရာဇ်ဆီကိုသွားပြီး သားရဲတွေအကြောင်းကို တင်ပြလိုက်တဲ့အချိန်မှာ ဧကရာဇ်ရဲ့မျက်မှာက ရှုံ့မဲ့သွားတော့တယ်။
ကျန်းယွမ်ရဲ့အကြည့်က စခန်းရဲ့ရှေ့မှာ ထိုင်နေတဲ့ မိန်းမပျိုလေးတချို့ဆီရောက်သွားတယ်။ ဝမ်လင်းအာက လှပပြီးသိမ်မွေ့တယ်။ မုရှီးရုန်က အေးစက်တယ်။ ကျန်းတန်အတွက်ကတော့ သူမက ဘေးက လူတွေကို အပြုံးလေးနဲ့ ကြည့်နေတယ်။
