Scorbus

Wiecznie zielony

NARRATOR: Scorpius Malfoy

.

.

.

Kropla za kroplą,

dzień za dniem.

Noc za nocą,

bujam się

tak szalenie w tobie.

Chyba żem na haju.

Nie wiem, co mi dałeś,

ale... jestem w raju,

kochanie.

I niech tak zostanie.

Zieleń mi pasuje:

nowa miłość smakuje

tak odżywiająco, mój piękny.

Artysta we mnie jest wdzięczny

każdego dnia, że istniejesz.

A to ledwie jeden kawałek

mnie, który w sobie rozkochałeś.

.

.

.

Szare linie w bieli.

mrugnięcie

Szum.

języczki wiatru muskające złote fale

— Namalowałbym cię w deszczu — mruczę, przymykając oczy.

Przenoszę się w niebiańskie królestwa pełne twoich kształtów. Twojego zapachu.

Każdy gobelin skrywa melodię twojego głosu.

Jesteś niczym zaginiony książę, który lśni jak słońce po drugiej stronie globu, a księżyc staje się gwiazdą w twoim gorącu.

W śniegu, oślepiałbyś.

Straciłbym dla ciebie wzrok, a potem łkał w wiecznej nocy, mając tylko pozostałe cztery zmysły, by cię doświadczać.

— W najlepszym razie pod prysznicem.

Twój ton obrzuca mnie pomidorami.

Przewracam oczy.

— Ale w deszczu wyglądałbyś tak majestatycznie, Al. Jak bóg. Jak mistyczny władca natury. Jak--

— Facet który następne kilka dni spędzi w łóżku przez przeziębienie. Chciałbyś tego?

— Nigdy — odpowiadam natychmiast, przytulając się do ciebie bo stanąłeś tuż za mną.

Odbicie twojej twarzy w oknie to jak spełnienie moich fantazji. Jesteś wszędzie, i takiego cię chcę.

— Choć z drugiej strony... — ocieram policzek o twój zarost - wtedy przynajmniej moglibyśmy się w końcu poprzytulać.

— Bo budzenie mnie tym każdego rana i zasypianie w jednym łóżku się nie liczy? - Ściskasz mnie w ramionach.

Trochę mocno.

Idealnie.

Póki zabraknie mi tchu.

— Liczy, ale to takie miłe, Al. Powinieneś się cieszyć, że jesteś taki przytulaśny. To przewaga.

— Uhuh — przewracasz oczami.

Cóż, jest. Kiedy kocham się z tobą. Tulenie zyskuje dzięki tobie na jakości w takich momentach - a takie momenty bez wątpienia należą do ważnych.