Scorbus

Ostatnie wspólne mięso

- Czyli... przechodzisz na weganizm?

- Wegetarianizm - Scorpius poprawił swojego niezachwyconego męża, z błyszczącą aurą jaka zawsze mu towarzyszyła gdy oznajmiał mu kolejne swoje nowe zainteresowanie. - Tak; tak jakby. Pamiętasz jak przez ostatnie kilka miesięcy narzekałem że nasze życie zrobiło się nudne pod względem jedzenia? No więc postanowiłem spróbować czegoś nowego. A wiesz co mówią: ograniczenia inspirują innowacje.

- Mhm. - Al pokiwał powoli głową, przetwarzając kolejny w tym kwartale wstrząs jego modelem codzienności. - Czyli gotować ci teraz bezmięsne.

Westchnął, sięgając po karteczkę by zanotować: "kupić książkę kucharską dla wegetarian".

Scorpius parsknął cicho na jego spochmurnienie.

- Nie smuć się, Al, na mięsie świat się nie kończy. Niesamowite, co nie? - Usiadł na stole pokrytym aktualnie pergaminami, atramentem, i jednym złamanym piórem. - Będę gotował nam fajne rzeczy, jeśli też byłbyś otwarty na nowe doznania.

Al uniósł brwi, patrząc jak Scorpius przygląda się kątomierzowi.

- Nowe doznania - mruknął na wspomnienie rewolucji żołądkowych po ostatnich egzotycznych zapędach kucharskich Scorpiusa. - Ta, widzisz, jest powód dla którego niechętnie dopuszczam cię do garów.

Scorpius podrapał się w szyję, najwyraźniej nawiedzony tymi samymi wspomnieniami. - Ale to nie tak że wtedy jakoś bardzo się wyszkoliłem. Tym razem będzie lepiej. Obiecuję.

- Praktyka zweryfikuje.

- Cóż - Scorpius skwitował oszczędnie. - Bądź co bądź, najważniejsza rzecz pozostaje bez zmian: nigdy w życiu nie przeszedłbym na wegetarianizm dla penisa.

- Nie dałbyś rady. Nawet gdyby od tego zależało twoje życie - Al zauważył, ubawiony.

Scorpius wzruszył ramionami, odkładając kątomierz. - Pozostaje nam obu cieszyć się, że nigdy nie zależało. I modlić się że nie będzie. - Przyłożył dłoń do serca. - Oznajmiam wszem i wobec, że od tej pory jedyne mięso jakiego pożądam w ustach moich, to męski członek. A twój to mój personalny faworyt - dodał szelmowsko.

- Na Merlina, Scorpiusie Malfoyu, skąd w tobie ta niepoprawność.

- Przysięgam, tylko ty dzierżysz klucz do dzikiego zwierza we mnie. Normalnie, nieskazitelne maniery mam w małym palcu.

- Oczywiście że tak. Malfoyowie to Malfoyowie - pokręcił głową.

- Z ich słabością do Potterów... - Scorpius zaciągnął z powagą.

- Masz szczęście że trafił ci się najprzyzwoitszy pośród całej gromady.

- Racja. Merlin miał wydatkowo dobry humor gdy przywołał ciebie do mojego przedziału.

Słońce wyszło zza chmur.

- Nie mogłeś się ze mną uroczo pokłócić, co?

Scorpius zmierzył go spojrzeniem godnym blondwłosego arystokraty stojącego w oknie dworu, oglądającego dwudziestopięciotysięczny wschód słońca w swoim życiu.

- Nie - odparł lekko.

Al przewrócił oczami.

- Chodź. - Scorpius chwycił go za rękę.

- Dokąd?

- Do najlepszej restauracji w promieniu pięciu kilometrów, zamówić ich najlepsze mięso by cieszyć się ostatnią kupą krwistych tkanek na nieokreślony czas.

- Nie jesteś specjalnie wierny swoim słowom, co? - Al westchnął, rozczarowany że nie dane mu będzie pozostać dziś wiernym projektowaniu nowego systemu zraszającego do ich ogrodu.

Cóż. Był dopiero piątek.

- Jestem, tam gdzie to się naprawdę liczy. No weź, Al, uciesz się! To będzie nasze ostatnie wspólne mięso! Na jakiś czas. Celebruj!

- Zapiszę w kalendarzu. Będziemy mogli uczcić rocznice śmierci.

Scorpius pociągnął nosem, przykładając dłoń do serca po raz drugi w ciągu ostatniej godziny. - Chyba... chyba nigdy nie byłem świadkiem takich względów z twojej strony. To piękne.

***

- Jasny gwint, jakie to jest cudowne - Scorpius westchnął, żując swoją pieczeń z kaczki. - Co ja sobie myślałem. To najgłupszy możliwy sposób by zamknąć rozdział. Al... odwołuję swoje wegetariańskie wyzwanie. TO - to jest zbyt dobre. Po prostu zbyt dobre. Na Merlina, jak ci mugole to robią... Ten sos! I zobacz, ta skórka! Czy oni posypali to prawdziwym złotem...?

- Kto by się spodziewał że do tego dojdzie - Al mruknął, patrząc jak Scorpius przygląda się badawczo swojej kaczce.

Chmury zebrały się na twarzy Scorpiusa. Przełknął kęs. - Nie znoszę jak dobrze mnie znasz.

- Wystarczająco dobrze by wiedzieć, że to skrycie uwielbiasz. Cholerny arystokrato.

- Gęsto we żyłach moich to płynie! Nie wyciągniesz; nie ma jak. - Wzruszył ramionami, wywijając widelcem.

- Wsadź go w tą durną kaczkę zamiast sobie w oko, co?

- Sprzeciw. - Wziął łyk swojego czerwonego wina. - Jeśli będę chciał wsadzić sobie widelec w oko, to sobie wsadzę. A to że nigdy w życiu tego naumyślnie nie zrobię to nie dlatego, że się ciebie słucham. Mam wolną wolę!

- Nie kiedy daję ci swoje mięso.

Scorpius wciągnął powietrze gwałtownie.

- Proszę, Al, to drażliwy temat. Odczekaj, nie wiem, z godzinę, mógłbyś?