Wszystko jest złudne /Drarry

124

    Harry nie miał jak podziwiać starannie wykończonej rezydencji Mafoyów. Spuchnięte powieki pozwalały mu dojrzeć tylko kamienną podłogę. Czuł chłód bijący od ścian dworku. Najpewniej dawno nikt nie palił w piecu. Słyszał ciche rozmowy oraz liczne kroki.

- Szlama! Zdrajca krwi! Draco, ty też?! I...- krzyknęła Bellatriks z niezwykłą radością- Potter? Gdzie twoja blizna? Kto ci tak buźkę zepsuł?

- Ta szlama rzuciła na niego jakieś zaklęcie- odpowiedział przywódca szajki, która ich schwytała.

- Nie mówcie tak o niej- warknął Ron i przywalił tyłem głowy prosto w nos jakiegoś szabrownika. Mężczyzna krzyknął z bólu.

- Oho! Ktoś tu ma jeszcze dużo energii!- zaśmiała się Lestrange- Zabierzcie go do lochów...  Jesteście pewni, że to Potter?

- Jak dwie krople wody. Zobacz- oznajmił lider bandy i włożył na nos Gryfona okulary- Widzisz?

- Faktycznie- ucieszyła się czarownica. Zakręciła się wokół własnej osi, zamiatając podłogę czarną suknią. Śmiała się głośno, przyprawiając zebranych o ciarki na plecach.

Nagle w kominku zapalił się ogień, oświetlając ponury salon z wielkim, kryształowym żyrandolem. Obok źródła ciepła stały dwie kanapy, a między nimi ciemny stolik ze srebrnymi zdobieniami. Na podłodze leżał piękny dywan sprowadzany specjalnie z Brazylii. Okna zasłaniały ciężkie kotary. Śmierciożercy najwyraźniej woleli siedzieć w ciemnych pomieszczeniach.

- Greyback, Luther zapłaci ci przy wyjściu. Odejdź- zarządziła Bellatriks.

- Nie. Chcę osobiście przekazać Pottera Czarnemu Panu. Schwytanie go to nasza zasługa- powiedział całkiem pewnym głosem mężczyzna.

- Ty wiesz kim ja jestem?! Wiesz?! Jak śmiesz mi się sprzeciwiać?! A to...- kobieta zastygła i podeszła szybkim krokiem do jednego z szabrowników- Co to?!

- Miecz- odpowiedział wysoki blondyn z brudną twarzą. Wyglądał na dość przygłupiego- Moje. Znalazłem.

- Skąd go masz?! Skąd?! Oddawaj?!

- Nie, należy mi się jako zapłata.

- Głupcze! Crucio!- huknęła Lestranger, a mężczyzna upuścił broń Godryka i zaczął wić się na ziemi, krzycząc z bólu.

- Zabrać tych debili na plac! Won! Nie chcę ich widzieć!

   Grupka śmierciożerców podbiegła i siłą wyprowadziła szabrowników z dworku. Czarownica podniosła miecz. Obejrzała go dokładnie i dziwną czułością położyła na stoliku między kanapami.

- W szkole jest podróbka! Przeklęty Dumbledore!

- Ciociu...- zaczął spokojnie Draco- Udawaj, że nas tu nie było i...

- Chyba sobie śnisz! Przyniosłeś nam wstyd! Ty i twoja rodzina! Uciekliście jak tchórze, zdradziliście Czarnego Pana!- krzyknęła i schowała twarz w dłoniach. Wzięła głębszy wdech- Draco, ciocia jest zawiedziona. Odprowadźcie tę trójkę do celi, a ja sobie pogadam z kochanym Draco jak rodzina z rodziną. Zapewnię cię, że rozdzice pożałują swojej ucieczki.

- Nawet się nie waż- warknął Harry.

- Spokojnie, kochanie. Na ciebie przyjdzie kolej. Wezwę Pana, gdy twoja buźka się już naprawi- zaśmiała się czarownica- Na co czekacie?! Zabrać ich!

Śmierciożercy chwycili przyjaciół pod pachy i zaczęli ciągnąć w stronę długiego korytarza. Potter wyrywał się, rzucał, kopał, a nawet gryzł, ale mężczyźni zdawali się być jak z kamienia, nawet nie zwracali na Gryfona uwagi.