FERNWEH

1- KEREM

Bölüm şarkısı: Aşk Geri Gelir- Aylin Aslım

Asef ne içtiği sigaradan zevk alıyordu, ne de bulunduğu ortamdan. Parmak uçları uyuşuyor, saniyeler geçtikçe kusacak gibi hissediyordu.

Uzun zaman olmuştu, onunla bir kelime etmeyeli hatta yüzünü bile görmeyeli. Bir yıl kadar önce özlemden geberecek kadar kendini kaybetmişken Erhan'dan yeni bir fotoğrafını istemişti. Şimdi o fotoğraf telefonunun çöp kutusundaydı.

Zaman geçtikçe özlem yerini büyük bir acıya ve öfkeye bırakmıştı. Öfkesinin sebebinin ondan ayrı kalmak olduğunu biliyordu.Şimdi ise geri dönüyordu. Sanki hiç gitmemiş gibi yeniden gözünün önünde duracaktı, yıllar geçmemiş gibi.

"Asef," gözlerini kırpıştırıp kendisine seslejen sevgilisine döndü. Sonat kensisine düz bir ifade ile bakıyordu. "Duymuyor musun beni, kül yere düşecek."

Asef düşüncelerinden sıyrılıp boş boş yüzüne baktı, saniyeler sonra ise bitmek üzere olan sigarasına çevirdi anlamsız gözlerini. Külün yere düşmesi umrunda bile değildi ama karşısındaki çocuk sanki tek problem buymuş gibi seslenmişti.

"Dalmışım." dedi ve sigarayı küllüğe bastırdı.

"Fark ettim." dedi Sonat kendi sigarasını içmeye devam ederken. Gözlerini pencereye dikti, Sonat ne zaman bu eve gelse sürekli balkonda oturuyorlardı. Turgay'ın bakışları yüzünden onun olmadığı yerde durmayı tercih ediyorlardı.

Yıllar geçse de Turgay ona ısınmamıştı, üstünden bir on yıl geçse bile ısınmayacağına emindi Asef. Bir şey diyemiyordu, sadece görmezden geliyordu onun bu hallerini. Sonat ise bir süre ters ters bakıp kavga çıkarmaya meyilli dursada zamanla o da alışmıştı.

"Asef, çay içer misiniz?" Erhan balkon kapısının önüne gelip ikisine baktı.

"İçerim ben." dedi Sonat ayağa kalkarken. Erhan onu süzüp ardından kafasını salladı.

Erhan ilk duyduğunda deliye dönmüştü, hatta o öfkeli anında bir yumruk yediğini bile hatırlıyordu. Ve Sonat ile girdikleri kavgayı. Ama daha sonra halden anlamıştı, artık sesini çıkarmıyordu.

Asef onlara cevap vermeden ayağa kalktı ve ikisinin peşinden içeri girip mutfağa ilerledi. Bulut, Turgay ve Arda'nın sesleri tüm evi yankılatıyordu.

"Abi bir daha sevgilin yanımda gördüğü her kişiyi ondan uzak durun diye tehdit ederse Erhan'a sövdüreceğim." Arda sinirli sinirli konuşuyordu. Turgay keyifli bir kahkaha attı.

"Sevgilin kendisi tembihliyor, hatta döv diyor da ben elimi kana bulamıyorum." Arda gözlerini irileştirip Erhan'a döndü.

"Erhan cidden sen mi tembihledin?" Erhan çayları doldururken omzunun üstünden şok olmuş sevgilisine baktı.

"Evet." dedi umursamayarak, çok normalmiş gibi. Asef onun kendisine uzattığı çayı aldı ve içine bir şeker koydu.

"İnanamıyorum sana." dedi koltuğun ucunda oturan Bulut abisinin yanına yaklaşırken.

"İnan kardeşim inan, bunlar manyaklar." dedi Arda'nın yanağından öperken.

"Yani Arda aslında kimle konuşup konuşmayacağına kendisi karar verebilir." Sonat çayını karıştırırken muhabbette dahil olmaya çalıştı. Turgay ters ters yüzüne baktı.

"Sana mı sorduk lolipop?" Sonat tam çayından bir yudum alacakken söylediği şeyle kafasını sabır dilenir gibi sağa sola salladı.

"Turgay..." diye uyardı Erhan.

Asef normalde olsa bu atışmalara müdahale ederdi ama şimdi tek kelime edecek hali yoktu. Sonat'ı getirmekte hata mı yapmıştı bilmiyordu ama getirmese onun ters yapacağını biliyordu.