FERNWEH

130- PARTİ

Bölüm şarkısı:

Batsın Bu Dünya- Remix -,-

"Olum bunlar ne manyak insanlarmış lan?" dedi Erhan sinirle personel odasına girerken.

"Noldu ki?" diye sordu Asef telefonuna bir saat önce yüklediği çizim uygulamasında öylesine çizimler yaparken. Öylesine yaptığı resimler sonradan Kerem'in gülüşü ve yüzünün suretine bürünüyordu istemeden. Uzun süredir Kerem'den başka bir şey çizemiyordu. Yani üç yıldır, oldukça uzun bir süre.

"Bir dangalak bir kızı masaya yatırmış göbek deliğine içki döküp oradan içki içiyor, diğerleri de videoya alıyor." Asef kafasını kaldırıp ve sinirle saydıran ülkücüye baktı.

Kerem gittikten sonra her gün gittiği barlarda kendisinin de böyle yaptığını söyleyemezdi elbette.

"O ne saçma bir şey ya?" dedi kendi kendine, eski anıları aklına geldiğinde midesi bulandı. Sadece bir kere o masaya bunun için yatmıştı ve oldukça sarhoştu. Üç erkeğin aynı anda göbek deliğini yalaması şimdi kusmasını sağlayacak kadar iğrençti.

"Ne bileyim, kızın anasına babasına yazık." dedi Erhan kendini büyük bir sinirle koltuğa bırakırken. Yorgun duruyordu.

"Kızın kendi tercihi sonuçta." dedi Asef omuz silkip çizimine geri dönerken.

"Kendi tercihi diye kendisini millete mi yamasın Asef?" diye sinirle sordu.

"Erhan, eğer ana babasını düşünecek kadar akıllı olsaydı yapmazdı zaten." onu daha fazla kudurtmamak için üstüne gitmedi. Bu konu hakkında farklı düşünceleri vardı.

"Yazık işte." dedi Erhan alnını ovarken.

Saniyeler sonra kapı açıldığında siyah gömlek ve siyah pantolon giyinmiş Kerem içeri düz bir ifadeyle girdi. Arkasında ise Arda vardı. Kapıyı kapatıp içeri ilerledi.

"Çıkmıyorsun değil mi dışarı?" diye sordu Kerem sevgilisinin yanına otururken. Ekrana kısa bir bakış attığında kendi resmini görünce salise olarak afalladı ama sonradan alıştığı için pek tepki vermedi.

"Çıkmıyorum Kerem merak etme, namusun kirlenmedi." diye alay etti Asef, resmen kendisinin dışarıda görünmesini istemiyordu.

Kerem bir şey demedi ve elinden tutup kendisine çekti. Asef kucağa oturmaya alıştığı için direkt Kerem'in kucağına geçip çenesini omzuna yasladı ve telefonu onun arkasından uzatıp çizimini yapmaya devam etti.

"Erhan ben birazdan eve gideyim, çok yorgum." dedi Arda sevgilisinin yanına oturup ona sarılırken.

"Tamam bebeğim."

Kerem onlara kısa bir bakış atıp kucağındaki bedeni okşamaya başladı. Uzun süredir içine girmediği için deli oluyordu resmen. Beyaz kalçasını saatlerce sikmek istiyordu.

Düşündüklerinin aksine bebeğinin boynunu kokladı ve kakaolu duş jelinin kokusunu aldı.

"Ne zaman duş aldın sen?" dedi dudaklarını boynuna bastırırken.

"Sabah." diye kısaca cevap verdi Asef.

Kerem onu onaylar gibi bir ses çıkarıp   günler önce boynunda bıraktığı morlukları öptü. Boynu mosmor olmuştu, kısım kısım kızarıklıklar vardı. Tam olarak kendisinin olduğunu belli ediyordu.

Kendisini sevgilisine daha çok bastırdı, sadece kokusuyla bile ereksiyon olabiliyordu.

Gözünü kapatıp kokusunu duyduğunda ise üç yıl önceki o Kerem'in hayalleri zihninde beliriyordu. O hayallerden ne kadar nefret ediyor olsa da Asef yeniden küçük hayallerin peşinden koşması için kendisini teşvik ediyordu.

Aslında bir hayalini gerçekleştirip karavanla tatile gitmişlerdi ama hiçbir şey istediği gibi ilerlememişti. Tatilleri zehir olmuştu.

Geri kalan hayalleri için ise erken bir zamandı.

Sevgilisini öpüp okşarken kapı açıldığında Ayaz içeri girmek yerine gürültülü kalabalığın çıkardığı yoğun sesin ardından kendilerine seslendi.

"Kerem abi, içeri gelseniz olur mu? Yetişemiyoruz." soluk soluğa konuşuyordu.

"Hay sizin gibi insanlara." dedi Kerem sinirle, keşke mekanı kapatmalarına izin vermeseydi.

Asef'in boynundan öpüp kucağından kaldırdı, istemsizce kalçasına bir tane vurduğunda Ayaz'ın baktığını fark etti. Ayağa kalkacağı an duraksayıp ona sinirle baktı ve kafasını hızla sağa doğru oynattı. Kapının önünde duran çocuk panikle gözlerini çevirdi ve kapıyı açık bırakıp dışarı çıktı.

"Ben de geleyim mi? Yardım ederim?" dedi Asef, Kerem kafasını olumsuz anlamda salladı. Asef ısrar etti. "Kerem kalabalığa giremiyorsun sadece içkileri falan hazırlıyorsun. Servise çıkayım işte."

Kerem derin bir nefes aldı, sevgilisine baktı. Gözlerini irileştirmişti, eğer böyle bakıyorsa zorlada olsa dediğini yapacağını biliyordu.

"Gözümün önünden ayrılma." dediğinde Asef gözlerini devirdi.

"Sanki çocuğum ha." dedi ayağa kalkıp. O sırada Erhan ve Arda ayağa kalkmış konuşarak içeri gidiyorlardı.

"Çocuk değil, sevgilimsin. Böyle yerlerde bulunmanı istememem normal değil mi?" dediğinde Asef telefonunu cebine sıkıştırdı ve üstünü düzelttirken çatık kaşları ile baktı.

"Turgay ve Bulut'da sevgili ama onlar beraber çalışıyor içeride. Merak etme, herkes bana aşık olmaz."

"Emin değilim." diye yanıt verdi elinden tuttu.

Sevgilisi bir daha cevap vermezken içeri ilerlediler, o sırada Erhan ve Arda kapının önündeydi. Onlara aldırmadan bar bölümüne geçtiler.

Asef direkt içkileri hazırlamak için Bulut'a yardım ederken kendisi de bardakları tek tek dizdi. İsremsizce bakışlarını kaldırıp baktığında Erhan'ın sinirle önündeki iki bedene baktığını gördü.

Ama bu her zamanki siniri değildi. Kaos, cinnet siniriydi.

"Siktir..." diye mırıldandı elindeki bardağı bırakırken.

Bardan çıkıp kimseye değmemeye özen göstererek Erhan'ın yanına ilerlediğinde Arda'nın korkuyla baktığını gördü.

Erhan tam karşısındaki bedene dalacakken kolundan tutup engel oldu ama sinirden titreyen beden engel olmak istedi. Neyse ki nereden geldiğini bilmediği sevgilisi de kendisine yardım edip Erhan'ı dışarı çıkardığında soğuk hava yüzlerine akın ettiği anda müzikten uzaklaşmış, sadece Erhan'ın küfürlerini duyuyorlardı.

"Noldu oğlum?" dedi Kerem sinirden deliye dönmüş Erhan'a bakıp. Erhan sinirle saçlarını karıştırdı ardından ifkesinin hedefini bulmuş gibi gözlerini bir yere dikti. Kerem dönüp baktığında suçlu suçlu bakan Arda'yı gördü.

"Nolacak," dedi Erhan gözlerini ayırmadan. "Arda'nın okuldan kaçıp kaçıp takıldığı gizli aşığıyla karşılaştım."

Kerem ve Asef şok içinde sinirden ve üzüntüden deliye dönmüş arkadaşlarına baktılar.