FERNWEH

70- İLGİSİZ DURABİLİR DE

Bölüm şarkısı: Bu Böyle- Sertab Erener

Asef çarşafı kafasına çekmiş parmaklarıyla oynarken günün doğduğunu belli eden ilk ışıklar odanın içine, ordan da çarşafın içine sızıyordu.

Tüm gece uyumamıştı.

Kalkıp bir sigara içmeye bile gitmemişti, sebepsizce kimse kendisini ayakta görmesin istiyordu. Bekle deyip gelmediği için hâlâ onu beklemesi kanına dokunuyordu, daha doğrusu kendisini utandırıyordu.

Sağ elinin işaret parmağını sol elinin serçe parmağına değdirdi, ardından yine baştan sona parmaklarını sayar gibi devam etti. Bu oyundanda sıkılmıştı, hemen ev ahalisi uyansın istiyordu. Kendisi de uyanmış rolu yaparak evden çıkıp kendisini atölyesine atacaktı.

O sırada kapı açıldığında donup kaldı, anında gözlerini kapatıp nefesini düzenli tutmaya çalıştı. Hareket eden elini yavaşça yatağa bırakırken çatık olan kaslarını düzeltti.

Saniyeler sonra çarşafın bir köşesi açıldı ve yan tarafına ağırlık çöktü. Onun kokusu geldiğinde bakmadan kimin geldiğini anlamıştı bile.

Kerem derin nefesler alırken bir süre iki uzandığı pozisyonda durdu ama ardından yatağıda hafifçe hareket ettirerek yan döndü. Asef aniden karnında hissettiği el ile irkilsede çaktırmadı.

Kerem onu kendine cekmek yerine kendisini yaklaştırdı. Sıkı sıkı sarılmıştı, Asef istemsizce gözlerini açtı. Beyaz çarşaf ile göz göze geldi. Arada bir çarşafı kafasına çekerek uyuduğu için Kerem'in bunu çakacağını düşünmüyordu.

Dakikalarca öyle durdular,arada bir Kerem'in dudakları kıyamıyormuşcasına ensesine dokunuyordu. Küçük bir öpücük kondurup kendini geri çektiğinde isremsizce Asef'in vücudu kasılıyordu.

Bir süre sonra ise ev ahalisinin uyandığını kapı sesleri ve konuşmalardan anladı.

"Tamam reis, geliyorum." Erhan'ın telefonla konuştuğunu anlamıştı.

"Bulut kahvaltıyı hazırlar mısın? Benim sıram ama çok acıktım akşam çok bir şey yiyemedim." Turgay'ın uykulu sesi uzaktan geliyordu.

"Tamam yavrum, zaten okula gideceksin ben hazırlarım sen biraz daha uyu."

Normal konuşmalardı, normal sevgili konuşmaları.

Kıskandı.

Neden yanındaki adam ile bu normal sohbetlerden yapamıyordu? Her anları kavga ile geçiyordu, kavga olmasa bile bir sürtüşme yaşanıyordu. Klişe, rutin bir ilişkiyi zaten hiç istemezdi ama şimdi yaşadığı ilişki hepsinden farklıydı.

Her şeyi unutup yeniden başlamak kolay olmayacaktı ama olabilirdi. Neden birbirlerini bu kadar kırıyorlardı?

"Arda'yı uyandırın, çok uyudu geceleri uyumuyor bu sefer." Erhan konuştuğunda onun çıkacağını anlamıştı.

"Ben uyandırırım." dedi Turgay hevesle. Uğraşarak uyandırdığı için zevk alıyordu.

Yanındaki beden hareketlendiğinde gözlerini kapattı. Ne yapacağını merak etmişti. Yan tarafındaki ağırlık saniyeler sonra yerini boşluğa bıraktığında onun yataktan kalktığını anladı.

Valizinin sesi geldiğinde olduğu yerde döndü ve yeni uyanmış rolu keserek valizine eğilmiş kıyafet çıkaran Kerem'e baktı. Kerem ses geldiği anda kafasını çevirip kendisine baktı.

"Günaydın." dedi Kerem nazikçe gülümseyip.

"Günaydın," sesi uzun süredir konuşmadığı için kısık çıkıyordu. Gözlerini onun gözlerine dikti. "Sen ne ara geldin?"

"Ben geldiğimde sen uyuyordun, uyandırmak istemedim." dedi sakince. O sakin konuştukça Asef sanki yabancı biriyle konuşuyormuş gibi hissediyordu. Alışmıştı bağırtısına.

"Hmm anladım." dedi çarşafı üzerinden atıp gerinirken. Uykudan uyanmış rolünü hakkıyla oynuyordu.

Bir süre sessiz kaldılar, Kerem kendine kıyafet çıkarıp yatağın üzerine koydu. Gömleğini sağlam elinin parmakları ile tek tek açarken gözlerini Asef'den ayırmıyordu.

"Yasef'e bir şey yaptın mı?" diye sordu, cevabı biliyordu ama ondan duymak istedi.

"Yapmadım." dediğinde Asef iki duyguyla sarmalandı. Ona bir şey yapmadığı için rahatlamıştı, diğer tarafı ise neden yapmadı ki? diye saçma bir soru yöneltip kalbini kırılmaya zorluyordu.

"Güzel, zaten o isteyerek yapmadı. Özür diledi benden." Kerem'in bakışlarından bir duygu gelip geçti, öyle hızlı bir değişimdiki anlayamamıştı bile.

"Ben affetim, sen affettiysen sıkıntı yok." gömleğini çıkarıp kenara koydu.

"Affettim." onu zaten affetmişti.

"Güzel, ben duşa giriyorum." dedi Kerem bakışlarını çekip. Kıyafetlerini yataktan aldı ve ardından kapıya yöneldi. Kapıdan çıkıp gidene kadar Asef onu izledi.

Ne hissedeceğini bilmiyordu artık.