Belki de uzun süredir salonda ilk defa bu kadar sessiz oturuyolardı.
Herkes birbiri ile bakışırken sadece Erhan sağ bacağını titretip, işaret parmağını dudaklarına yan yatırmış, baş parmağı ile çenesini tutarken dalmış gözleri ile dehşet bir öfke ile duruyordu.
Eve geldiklerinden beri herkes onun sakinleşmesini bekliyordu ama sakinleşeceği yoktu. Asef yanına gidip onu sakinleştirmek istese de korkuyordu. Herkesi harcayacakmış gibi duruyordu.
"Arda," dedi Kerem en sonunda bu sessizliği bozup. Bakışları ilk sinirli çocuğun üzerinde dolandı daha sonra ise Arda'ya döndü. "Ne olduğunu açık açık anlat bakalım."
"Abi," dedi Arda soğuk bir sesle. Erhan onun sesini duyar duymaz kafasını kaldırdı ve işaret parmağını doğrulttu.
"Sesini kes, konuşma sakın." gözlerini tehdit eder gibi açtığında Asef rahatsız olmuş bir ifadeyle sırtını dikleştirdi. Kardeşine bu derece bağırılması hoşuna gitmiyordu.
"Erhan, bırak önce bir anlatsın. Anlamadan dinlemeden neden onu suçluyorsun?" bunu dediği anda öfkeli gözler kendisini hedef aldı. Biraz öne doğru eğildiğinde Asef irkildi ama çaktırmadı.
"Asef, çocuk bunu gördüğünde 'bugün hani evde duracaktın? niye bu gece çıkmadın' gibi saçma sapan şeyler sordu. Orospu çocuğu."
"Tamam kardeşim, sakin ol. Bırak anlatsın."
"Seni aldatmadım, arkadaşım o benim." dedi Arda titreyen sesiyle. Erhan sinirle güldü kafasını eğdi, bir şey söylemek için dudaklarını araladı ama ardından sinirle geri kapatıp dişlerini sıktı. Çenesi kasılmıştı.
"Okuldan arkadaşın mı?" diye sordu Turgay mesafeli bir sesle. Arda kaçamak bir bakış atıp kafasını salladı. "Onu hiç yanında görmedim."
"Çünkü," dedi ama sustu. "Çünkü çoğunlukla dışarıda falan buluşuyoruz, bilardo oynuyoruz. Yanımızda diğer arkadaşlarımızda oluyor."
"Sen," dedi Erhan birden, aklına bir şey gelmiş gibi. "Derslerine bu yüzden mi girmiyorsun?"
Arda itiraz edecek gibi baktı ama ardından bir şey diyemedi. Asef sinirle kardeşinin suratına baktı, neden yalan söyleme ihtiyacı hissetmişti ki?
"Niye derse gidiyorum diye yalan söyledin peki bebeğim?" diye sordu sakin sakin.
"Çünkü Erhan izin vermezdi onlarla takılmama, sürekli kontrol ederdi."
"Lan neyini kontrol edeceğim, ilk kez gezip dolaştığın arkadaşlarını merak edip bakıyorum sonra bırakıyorum peşini. O da Allah belamı versin ki korkumdan, bak yemin ediyorum size kıskanç olduğum için değil." dedi cümlenin başında Arda'ya bakarken, sona doğru kendisine bakan arkadaşlarına kendisini ispat etmek istermiş gibi konuştu. "Şu siktiğimin beyni bir türlü rahat etmiyor, korkuyorum. Turgay'ı bile arada kontrol ediyorum siktiğimin uyuşturucusunu kullanan biriyle en ufak teması bile olmasın diye."
Arda kafasını eğdi, hiçbir şey diyemiyordu.
Herkes yine sessizliğe büründü, Erhan'ın boynundaki damar çıkmışken dudaklarını birbirine bastırıp yutkundu ama iri iri olmuş gözleri sulanmıştı.
"Arda, sen Erhan'ın seni bu yüzden kontrol ettiğini herkesten daha iyi biliyorsundur. Sen bir şey saklıyorsun." dedi Turgay dayanamayıp. Arda kafasını kaldırmadı, inkar bile etmedi.
"Arda, konuş bebeğim." dediğinde Arda derin bir nefes aldı.
"Serhat bana aşıkmış, sonradan öğrendim. Daha doğrusu onun biseksüel olduğunu bile sonradan öğrendim." dedi bir çırpıda, çenesini dikleştirip. "Hep kız sevgilisi olduğu için aklıma bile gelmedi ama o benim eşcinsel olduğumu okuldaki herkes gibi biliyordu."
Kimse suskunluğunu bozmadı, Arda devam etti.
"Bana beni sevdiğini söyledikten sonra ben şok oldum, birden beni çekip öptü." sanki uzun zamandır içinde tuttuğu şeyleri anlattığı için hem rahatlamıştı hem de aşırı derecede tedirgindi.
"Siktir..." dedi Turgay sessiz bir fısıltı halinde. Herkesin gözleri büyüdü.
Erhan nefesini tutmuş karşısındaki çocuğa bakıyordu.
"Ona sevgilim olduğunu söyledim, bağırdım, konuşmadım, hiç konuşmadım. Ama sonra kendisini affettirdi arkadaşlar sayesinde. Normal arkadaş olarak gezip tozmaya başladık. O gözle bakmayacağına söz vermişti. O yüzden gezdim." dedi Erhan'ı ikna etmek istermiş gibi gözlerine bakarken. Onunda gözleri dolu dolu oldu.
Erhan bir anda kalktığında Asef'de ayağa fırladı. Kardeşine vuracağını düşünürken Erhan salondan çıkıp dış kapıya ilerledi, saniyeler sonra kapının açılma ve kapanma sesi geldiğinde arkasından da Kerem ve Turgay fırladı.
Asef'in son hatırladığı Erhan'ın sinirden titreyen bedeniydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FERNWEH
Teen Fiction[TAMAMLANDI] Bölümler kısadır. Bu kitaba başlamak için No:31 kitabında "K-A" bölümlerini okumanız yeterli... "Kerem," dedi ardından herkesin yüzünde gezen gözleri sanki rastgele Asef'in yüzünde kalırmış gibi durdu. "Yakında geliyormuş." Asef öyle...
