Arda abisinin bağırtısını duyduğunda adımlarını durdurdu, anlamayarak içeri bakarken aynı saniye Erhan ve yanındaki piercingli çocuk çıktığında öylece kalakaldı.
Erhan kendine afallayarak baktığında bakışları ikili arasında gitti geldi, midesi kasıldı. Onun bileğini tutan eline baktığında ise kusacak gibi hissetti. Bakışlarını hızla çekip onlarla değmeden mekandan içeri girdi.
İşaret parmağını dudaklarına koyarken bar tezgahının arkasında duran abilerine kısa bir bakış atıp kendisine seslen Bulut ve Asef abisine aldırmadan arka odaya geçti ve tuvalete koştu.
Kapıyı yarım bırakıp klozetin önünde diz çöktü ve daha yeni temizlendiği belli olan deterjan kokuları gelen klozete kustu. Sabah içtiği meyvesuyu en kötü şekilde yeniden ağzından çıkarken yüzünü buruşturdu. Gözleri yaşardı.
Ensesine dokunan el ile son bir kez daha öğürdü, biri belini okşuyordu. İki abisinden biri olduğunu biliyordu. En derin bir nefes aldı ve ayağa kalkacak gücü olmamasına rağmen kendini zorlayıp kalktı. Abilerinin korku dolu bakışları eşliğinde lavabonun önüne gidip musluğu açtı.
Akan suyla ilk elini yıkadı, ardından dudaklarını. Daha sonra ise elini köpükleyip onu aynı küçükken kustuğunda yaptığı gibi dudaklarına ve çenesine sürdü. Elini yüzünü yıkadıktan sonra avucunun içine su doldurup ağzına aldı ve çarkalayıp ayıp olmasın diye lavaboya biraz daha yaklaşıp gider kısmına tükürdü.
"İyi misin bebeğim?" Bulut'un sesi geldiğinde musluğu kapatıp sadece kafasını salladı. Aynadan kendisi ile göz göze geldiğinde solgun suratını görünce anında bakışlarını çekti.
Abilerine aldırmadan içeri geçti, Kerem hemen kapının önünde elini cebine koymuş bekliyordu.
"Hasta mı? Doktor çağırayım mı?" Asef'e sorduğu belliydi.
"Gerek yok Kerem abi, hasta değilim sadece bir an midem bulandı." koltuğa yayılırken kırılgan bir sesle konuştu. O sırada Turgay'da diğer kapının önünde kendisine üzgünce bakıyordu.
Asef hemen yanına geçip otururken Bulut sevgilisine ve Kerem'e bir şey söyleyip onları dışarı çıkarıp kapıyı kapattı. Kapı kapandığı an oda sessizliğe büründü. Bulut gelip diğer yanına oturduğunda sakince oturdular.
"Ne oluyor sana Arda?" dedi Asef en sonunda dayanamayarak. Arda gözlerini kapatıp kafasını geriye yasladı.
"Bilmiyorum abi." diye cevap verdi, aslında biliyordu.
"Eskisi gibi değilsin, başın mı belada?" diye sorduğunda anında kafasını olumsuz anlamda salladı. Asef durdu, "Peki, ne o zaman?"
Arda bir süre cevap vermedi ama ardından dudaklarını araladı.
"Pişmanım." dedi sadece. Gözleri kapalı olduğu için abilerinin tepkilerini göremiyordu.
"Erhan ile ayrıldığın için mi?" Bulut abisinin sorduğu soruya olumlu olumsuz cevap vermedi.
"Erhan benden ayrıldı," diye cevapladı. "Haklıydı."
Yine sessizlik.
"Peki neden yaptın o zaman?" bunu soran Asef abisiydi.
"Çünkü biraz özgür olmak istedim." sesi odaya bomba gibi düşmüştü, kimseden bir yanıt gelmediğinde konuşmaya devam etti. "Dört yıla yakındır onunla sevgiliyim ve her anım Erhan ile geçiyor."
"Sevmiyor musun?" diye sordu Bulut, gözlerini açıp çatık kaşları ile baktı abisine.
"Çok seviyorum."
"O zaman neden bundan rahatsız oldun?"
"Çünkü abi, sen mesela geçen yıl arkadaşının doğum gününe gidecektin. Turgay abi ile kavga ettin, gitmeni istemedi ama sen rest çekip yine de gittin. O da engel olamadı." abisi hatırladığı şeyle kafasını salladı. "İşte ben rest çekemiyorum, benim dediklerimi ciddiye almıyor. Kimse benim dediğimi ciddiye almıyor. Yapmak istiyorum, yapacağım diyorum ama o ya da siz izin vermeseniz yanlış benim yanlışım olsa da yapamıyorum."
Asef ve Bulut birbirine baktı, ikisinin de kaşları çatıldı.
"Arda, biz senin kötülüğünü istemeyiz." dediğinde Arda kafasını salladı.
"Bunu biliyorum ama abi Allah aşkına resmen attığım adımın bile haberi Erhan'a gidiyor, ne yapsam peşimden geliyor. Siz, aldığım kıyafetlere bile karışıyorsunuz ya." diye yanıtladı.
"E gidip kendini kilolu göstermek için en büyük beden alıyorsun içinde kayboluyorsun, öyle giyilir mi o?" dedi Bulut çatık kaşları ile. Arda sıkıntılı bir nefes aldı.
"Abi o en küçük örnek."
"Bu yüzden mi gidip o Serhat mıdır nedir onunla konuştun ve gezdin? Seni öpen çocukla?" Arda bu konuda suçlu olduğu için az önceki ifadesi aniden solarken kafasını salladı.
"Onun yanında kendimi özgür hissediyordum."
Abileri yine cevap vermedi. Birkaç saniye durdu, gözleri dolu dolu oldu. Son zamanlarda ani duygu değişimleri yaşıyordu.
"Ama abi onu başkası ile görmeye dayanamıyorum." sesi titrediğinde Asef ve Bulut şaşkınlıkla ona baktı. Anında dudakları büküldü. "Böyle kalbim acıyor, bağırmak istiyorum ama yapamıyorum."
Sırtında hissettiği el ile biraz kafasını eğdi.
"Abi nolur bir şey yapın ya," dedi cılız bir sesle. "Çok canım yanıyor."
Asef abisi bir anda kendisini çekip göğsüne bastırdığında kendini tutamayıp ağlamaya başladı. Kollarını abisinin zarif bedenine sıkı sıkı dolayıp içini çekerek ağlamaya devam etti.
Kendisine ait olan birini başkası ile görmek kalbini hiç olmadığı kadar acıtıyordu.
--
Diğer bölümden bir kesit;
"Artık onlara kimse engel olamaz, birbirlerini seviyorlar görmüyor musun?" dedi Asef karşısındaki çocuğa bakarken.
Arda duraksadı, ardından abisinden yardım dilenir gibi titreyerek baktı.
"Asıl bunun için boz diyorum sana, bunun için." diye haykırdığında Asef afalladı. "Ölüyorum anlasana!" Yere diz çöküp abisinin ellerini tuttu.
"Gözlerinin önünde birbirlerini seviyorlar, ben işkenceler içinde kıvranırken onların mutluluğundan ölüyorum. Abi ben ölüyorum yardım et."
HWHDHAHDHAHDHAHSHSH
Neyse gülmeyeyim yoksa ardacılar beni götten...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FERNWEH
Teen Fiction[TAMAMLANDI] Bölümler kısadır. Bu kitaba başlamak için No:31 kitabında "K-A" bölümlerini okumanız yeterli... "Kerem," dedi ardından herkesin yüzünde gezen gözleri sanki rastgele Asef'in yüzünde kalırmış gibi durdu. "Yakında geliyormuş." Asef öyle...
