FERNWEH

51- KÖPEK

"Turgay bir daha banyoyu ıslak bırakma." dedi Bulut sinirle, banyoyu tam bir saattir temizliyordu.

Evde herkes sevgilisinden sorumlu olduğu için banyoyu hangisinin sevgilisi pisletirse o temizliyordu. Asef sigarasını içerken sırıttı, Bulut yeni değiştirdiği üstü ile içeri girdiğinde Asef'in sırıtan yüzüne öfkeyle baktı.

"Dua et Kerem temiz bırakıyor banyoyu, yoksa öyle gülemezsin. Sen temizleyeceksin." dediğinde omuz silkti.

"Niye herkesin eli kolu var, kendisi temizlesin."

"Ama bu orospu çocuğu Turgay'ın eli kolu yok. Sikeceğim şimdi." dedi öfkeyle, Asef arkadaşının bu haline iç çekerek baktı. Turgay ile sevgili olmadan önce asla böyle şeylere gelmezdi, burnu havada gezerdi. Biri önünde burnunu bile çekse yüzünü buruştururdu. Demek aşk insanları bu hale getiriyordu.

"Bulut ne tatava yaptın, temizleme ben yaparım bundan sonra." Turgay mutfaktan bağırdı.

"Eğer banyodan çıkmadan önce yaparsan böyle bir sorun kalmaz zaten, yapamıyorsan banyo için beni bekle beraber girelim çıkarken beraber yaparız." diye sakince açıkladı, Asef kaşlarını çattı. Arkadaşının böyle sakin durmasına şaşırdı, küpeli genç kendisine döndü.

"Bu aralar aşırı duygusal şerefsiz, üstüne gitmemeye çalışıyorum." diye kısık sesle kendini açıklayınca rahatladı, arkadaşının egosuna zeval geldiğini düşünmüştü.

"Tamam beraber gireriz." Turgay mutfaktan normal normal konuştuğunda küpeli genç güldü ve koltukta duran telefonunun yanına gitti.

O sırada zil çaldığında Turgay ve Bulut kendi aleminde oldukları için sigarasını küllüğe basıp ayağa kalktı. Geniş gömleği her adımında havalanırken yavaşça dış kapıya çıktı ve kapıyı açtı.

İlk saniye karşısına Kerem ve Yasef'i gördü, daha sonra ise bir havlama sesiyle irkilip aşağıdaki boynunda tasma takılı köpeğe döndü korkulu gözleri. Aynı saniye telaşla kapıyı kapattığında nefesini bile tuttuğunu fark etmemişti.

"O ne be?!" dedi nefes nefes, köpeklerden korkuyordu.

"Asef," diye seslendi Kerem, Asef onu duyunca kaşlarını çattı ve kapıyı açtı.

Kerem'in bir şey demesine izin vermeden onu bileğinden tutup içeri çekti ve çocuğun dengesini kurmasına izin vermeden kapıyı yeniden kapattı.

"Sakin ol." dedi Kerem bilinçsiz bir şekilde elini beline koyacakken gömleğinin o kısmı açık olduğu için çıplak esmerimsi tenine dokundu. Tabi Asef o gerginlikle bunu fark etmedi.

"Köpek nereden çıktı şimdi?" dedi kapı merceğinden bakarken, Yasef kapının ardında kahkaha atarak gülüyordu diğer yandan köpeği tutmaya çalışıyordu.

"Yasef sahiplendi." dedi Kerem belini sakinleşmesi için okşarken.

"Ya o kendisi köpek zaten ne eve getiriyor onu? Kapının önüne koysun." Asef bir merceğe bir de Kerem'e bakıyordu.

"Yavrum, korkma bir şey yapmaz."

"Hangisi Yasef mi köpek mi?" dediğinde Kerem istemsizce güldü, ardından Asef'in elini kapının kolundan çekti.

Asef kapının arkasına geçti ve Kerem'i önüne çekti. O sırada tenindeki sıcaklık gittiğinde yeni yeni fark etmişti belini okşadığını. Düşünmemeye çalışarak onun kolundan tuttu ve önüne siper etti.

"İki metre adam küçücük köpekten korkuyor." tam ona çatık kaşları ile cevap verecekti ki köpek büyük bir şekilde havladığında olduğu yere sinmek zorunda kaldı.

Onlar salona ilerlerken Kerem sırıtarak kapıyı kapattı, onun kolunu bir saniye bile bırakmıyordu. Kapıyı kapattıktan sonra kendisine döndüğünde bir de yüzüne karşı güldü.

"Kerem ben çok huylanırım, duramam köpekli evde." diye hızlı hızlı konuştu, birazdan onlar gitsin diye ısrar edecekti.

"Zaten burada durmayacak, sadece bu taraftan geçiyorduk uğrayalım dedik." kendisini tutan ellerden kurtulup uzun kemikli eli avucunun içine aldı.

Asef yine itiraz eder gibi bakacaktı ama Kerem kaşlarını havaya kaldırıp arkasını döndü, elinden tuttup kendisiyle beraber içeri çekti. Asef hem elinden hem de bileğinden tutarken emin olmayan adımlar atıyordu.

"Ne kadar tatlı bu." Bulut'un sesi geliyordu salondan. İkisi beraber içeri geçtiklerinde Bulut'un diz çökmüş sırıtarak köpeği sevdiğini gördü.

"Lan şunu çıkarın!" dedi Turgay mutfak kapısının önünde. O da korkuyordu ve orada tıkılıp kaldı.

Asef mutfağın sığınma yeri olduğunu anladığında Kerem'i kendiyle sürükleyip köpeğe değmeden mutfağa ilerledi. Girdiği anda Turgay ve Kerem'i içeri çekip kapıyı kapattı.

"Ya korkmayın cidden bir şey yapmaz." dedi Yasef, kapıyı kapattıkları için sesi pek duyulmuyordu.

"Hep öyle derler." dedi Turgay kapıyı tutarken.

"Asef çıkar ya köpeği, durmuyor bunlar." dedi Kerem sıkıntılı bir sesle. Asef sinirle ona baktı.

"Asef mi?"

"Pardon, Yasef." diye düzeltti ama Asef çoktan onun elini bırakmıştı. Köpek korkusu çoktan dağılmışken sinirle önüne döndü.

"Tamam, tamam. Biz Bulut ile aşağıda köpeği sevmeye gidiyoruz." dedi, ardından köpeğin uzaklaşan sesini duyduklarında Turgay derin bir nefes aldı.

"Götümüzü parçalatacak yav." dedi kapıyı açıp salonu kontrol etti ve dış kapının sesi duyulunca rahat rahat içeri geçti.

Asef ona uyum sağlayıp içeri geçerken arkasından gelen bedeni umursamadı, ikisi ayrı köşelere geçerken Turgay tam ortalarına oturdu. Garip bir sessizliğin ardından Turgay konumunun farkına varıp ikisine kaçamak bakışlar attı.

"Neyse benim ödevim vardı, odaya geçeyim." bunca yıl kalemi bile doğru düzgün tutmayan çocuk böyle bir yalan uydurup ayağa kalkmaya meyillendi.

"Otur." ikisi aynı anda seslerini yükseltince Turgay geri yerine oturdu.

Kerem sinirle dizini sallarken, aynı şekilde Asef'de dizinin sallayıp dümdüz önüne bakıyordu.

"Hayır," dedi Kerem sinirle, sadece önüne bakıyordu. "En küçük şeye bu kadar sinirleniyor, benim yüzüne bakmamam gerekirken bana trip atıyor."

Turgay ona döndü.

"Bakma o zaman, bakma." Asef'de bağırdığında Kerem oturduğu yerde dikleşti ve vücudunu ona çevirdi.

"Bağırma." işaret parmağını ona doğrultup gözlerini tehdit eder gibi açtığında Asef'de vücudunu ona çevirdi.

"Bağırtma o zaman dangalak." Kerem bir hışımla ayağa kalktığında Asef ilk başta irkildi ama ifadesini hiç bozmadan yüzüne baktı.

Kerem iki adımda yanına gelip kolundan tutup çekti, dengesiz bir şekilde ayağa kaldırdığında Asef öfkeyle suratına baktı.

"Hoop, Kerem yavaş." dedi Turgay, Kerem ilk başta ona afallayarak baktı ama ardından kafasını çevirip öfkeyle odaların olduğu kısıma yöneldi.

"Bırak lan." dedi Asef kolunu çekmeye çalışarak ama Kerem izin vermedi.

Kaldığı odaya sokup kapıyı kapattı.

Asef'in kalbi sebepsiz bir korkuyla hızlı hızlı atarken Kerem kolunu bıraktı ve arkasını dönüp kapıyı kilitledi.

Sinirden eli titreyen çocuk ürkmesine sebep oluyordu.