Hello Again, Mr. Billionaire

Chapter - 01

MIRASOL

Hindi ko akalain na ang pinagdaraanan naming kahirapan ay may mas ihihirap pa pala. Tumatanda na ang nanay namin at dumarami na rin ang idinadaing niyang sakit sa katawan. Ang mga kapatid kong nakatatanda ay dito pa rin naka-asa tulad ni Ate Moneth na siyang panganay. Pinag-aral ito ni Nanay Flor hanggang kolehiyo pero hindi nakatapos dahil nabuntis nang maaga.

Si kuya Jojo naman na sumunod sa kanya ay may sarili ng pamilya. Tamad itong mag-aral at mas piniling magtrabaho na lang hanggang makapag-asawa sa murang edad. Ngunit lagi rin itong nakadaing kay Nanay dahil hirap buhayin ang mag-iina niya.

Ang pangatlo ay si Kuya Romel na siyang pinaka-masikap at madiskarte sa amin. Nag-aaral ito para maging isang Guro habang nagtatrabaho sa isang fastfood chain upang may maipangtustos. Ang sinundan ko naman ay si Tonio na isang bading at nasa ikatlong taon ng sekondarya. Ako naman ang bunsong si Mirasol na labing isang taong gulang pa lamang. Matagal nang namayapa ang aming ama kaya mag-isa na lang si Nanay na bumubuhay sa amin.

Laki kami sa hirap at maagang namulat sa trabaho. May inalagaan daw na bata si nanay noon na anak-mayaman kaya nang kunin ito ng pamilya ay binigyan siya ng pabuya. Nakaalis kami sa iskwater at nakabili ng maliit na lote sa Marikina dahil sa perang iyon. Dito na ako nagkaisip.

Iyon din ang dahilan kaya nakapag-aral kami. Iyon nga lang ay hindi nga nakapagtapos ang mga kapatid ko tulad ni Ate Moneth. Nabuntis siya at tinakbuhan ng lalaki. Ang masaklap pa ay sakitin ang bata nang ilabas sa sinapupunan. Dito nagsimulang maubos ang perang inipon ni Nanay. Pabalik-balik kasi sa ospital ang pamangkin ko. May diperensya sa puso si Lileth kaya alaga ito sa gamot. Dahil sa sakit nito ay hindi na nakapagtrabaho si Ate para alagaan ang anak. Kaya si Nanay lang talaga ang naghahanap-buhay sa amin.

Isang araw, sinabi ni Nanay na hindi na raw muna mag-aaral sa pasukan si Tonio. Tutulong ito sa pag-aalaga kay Lileth para makapagtrabaho ang ate namin. Labis iyong ikinalungkot ni Kuya pero wala itong magawa. 

"Patapusin muna natin ang kuya Romel ninyo. Kapag naka-graduate na siya at nakapagtrabaho ay may tutulong na sa atin. Makakapag-aral ka na ulit, Tonio," pampalubag-loob na sabi ni Nanay rito.

Alam kong nalulungkot din siya pero walang magawa si Nanay. Talagang hirap ang pamumuhay namin ngayon. Swerte nang makapag-ulam ng isda. Kawalaan ay tuyo at kamatis.

"Wish ko lang talagang makatulong 'yang si Kuya Romel kapag nakatapos na," ani Tonio na ikinakunot ng noo namin.

"Ano'ng sinasabi mo d'yan, Tonio?" inis na tanong dito ni Ate Moneth. Kami lang apat ang nasa hapag dahil night duty sa trabaho ang tinutukoy niya.

"Balita ko kasi'y may girlfriend na 'yang si Kuya Romel sa school. Baka mag-asawa rin iyan pagka-graduate."

"Tonio, bakit ganyan ang iniisip mo sa kuya mo? Wala ka bang tiwala sa kanya? mahalaga tayo kay Romel at nangako siya na ia-ahon niya tayo sa hirap kaya nga nagsusumikap siyang maigi," pagtatanggol ni Nanay kay Kuya. Tahimik lang ako habang nakikinig. Masyado pa akong bata para sumabat sa usap nila.

"Sana nga, 'Nay, sawang-sawa na akong mangutang sa tindahan. Dadakdak muna si Aling Thelma bago magbigay," reklamo pa ni Tonio. Ang tinutukoy niya ay ang kapitbahay namin na may-ari ng tatlong palapag na bahay na siyang pinakamay-kaya sa mga tagaroon. Mommy ito ng kaklase kong si Vienna.

"Kung mag-asawa man siya ay wala na tayong magagawa roon. Makakaraos din tayo mga anak. Ang importante’y magkakasama tayo." 

Saglit namang natigilan si Ate Moneth at tila biglang may naisip kaya napuna siya ng lahat.

"Tulala ka na naman diyan, Ate. Iniisip mo na naman ang ama ng anak mo," untag sa kanya ni Tonio.

“Ano bang ‘yon, Moneth?” tanong din ni Nanay.