Hello Again, Mr. Billionaire

Chapter - 02

MIRASOL

"Ito ang magiging kwarto ninyong mag-ina. Kayo lang dalawa rito dahil 'yun ang utos ni Señorito Yuan. Ano ba ang alam mong trabaho, Flor?" tanong pa ni Bing matapos kaming ihatid sa silid sa ookupahin namin sa mansyon na iyon.

"Kahit ano ay kaya ko. Sanay ako sa gawaing bahay pero dati akong labandera," sagot ni Nanay sa kanya.

Natuwa ako dahil maganda ang naturang silid at may pang-mayamang kama. Parang pang-prinsesa na ang kwarto na iyon para sa akin. Kaya lang, bakit kaya ang lamig ng hangin? Bigla tuloy akong gininaw.

“Sige, maglaba ka na lang muna pero hindi iyon ang lagi mong gagawin. Taga-linggo ay magbabago ang nakatoka sa'yo. Sa totoo lang ay sobra-sobra na kami rito, pero sabi mo nga kilala ka nina Sir. Pero ipinapaalala ko lang na walang palakasan sa bahay na ito, ha!”

“Oo, naiintindihan ko.”

“‘Yan namang kasama mong bata? Hindi pa iyan pwedeng mangamuhan. Tumulong-tulong na lang muna sa maliliit na gawain. Pagdating nina Sir ay saka mo na lang kausapin tungkol sa kanya. Si Señorito lang kasi ang nag-utos na papasukin kayo,” dagdag pa ni Bing.

Mukhang mabait si Señorito, nasabi ko sa sarili dahil sa narinig.

“Wala pong problema kay Mirasol. Alam na niya ang gagawin. Sanay siya sa gawain.”

“Bueno, magpahinga na muna kayo. Mamaya ay lumabas kayo para sa tanghalian. Bukas na lang kayo magsimula para maipaliwanag ko sa inyo ang mga rules sa bahay na ito lalo at si Señorito lang ang narito,” ani Bing saka kami iniwan sa kwarto.

Nang magsolo kami ni Nanay ay buong kasiyahan akong nahiga sa malambot na kama saka inilubong ang sarili roon. Nakakatuwa ang pakiramdam ng satin na tela sa aking katawan.

“‘Nay, bakit ang ganda ng silid ng mga katulong dito? Sobrang lambot pa ng kama. Ang sarap matulog,” tila nangangarap kong wika na may ngiti sa labi.

“Nagtataka nga rin ako, 'nak, kung bakit ito ang ibinigay sa atin,” tugon ni Nanay nang maupo sa gilid ng higaan.

“Saka ang lamig pa,” dagdag ko na niyakap ang sarili.

“Naka-aircon kasi tayo.”

“Ah! Sabi ko na, e. Narinig ko na iyan kay Vienna, ‘Nay. Sabi niya de-aircon daw ang kwarto niya. Lagi niyang ipinagyayabang sa mga kaklase namin na mayaman sila,” nakanguso kong kwento. Naalala ko kasi ang supladang anak ni Aling Thelma na kaklase ko.

“Hayaan mo na lang siya, tutal ay totoo naman na mayaman sila.”

Bumangon ako saka humalukipkip habang nakaupo sa kama. “Mayaman na ba ‘yun? Walang panama ang bahay nila rito. Saka wala silang kotse, tricycle lang.”

“Ikaw talaga, Mirasol. Huwag kang makikipag-away sa school, ha. Maging mapagpasensya ka sa iba.”

Lalo akong napabusangot sa pangaral ng ina. Tumango na lang ako bilang pagsang-ayon.

Maya-maya ay inayos na ni Nanay ang mga damit namin sa closet na naroon. Ako naman ay inantok sa lambot ng kamang kinahihigaan, idagdag pa ang malamig na hangin na nagmumula sa aircon kaya nakatulog agad ako.

KINABUKASAN ay inilibot kami ni Bing sa labas at loob ng bahay at ipinaliwanag sa amin ang mga dapat at hindi dapat gawin ng isang kasambahay. Lalo akong nalula nang masilayan kung gaano kalawak at kaganda ang mansyon ng mga Villanueva. Napakarami pang kwarto. Naitanong ko tuloy sa sarili kung sino-sino kaya ang natutulog sa mga silid na iyon? Naisip ko pa na kung ako lang ang may-ari ng bahay na iyon ay baka pinaupahan ko na sa iba ang mga bakanteng silid para magkaroon ako ng maraming pera. Sayang lang kung walang natutulog doon.