از زنگ اول که دینی داشتیم تا زنگ سومی که ریاضی داشتیم کلا حواسم به اون بود! معلوم بود فکرش درگیره و سرش رو انداخته تو کتاب تا کسی نفهمه چشه! نمیدونستم چرا دلم میخواست از رازش سر دربیارم!
با ورود معلم ریاضی هوفی کشیدم. اصلا حوصله ی این مردک مغرور و نچسب رو نداشتم. اما بیشتر بچه ها دوستش داشتن و میگفتن خوب درس میده و هر چند من هیچی نمیفهمیدم و نمیخواستمم بفهمم!
با نگاه خاص و پر از ابهت سری تکون داد و سلامی به سلام بچه ها گفت و گفت بشینیم!
انگار امروز بی حوصله بود که بی توجه به همه چیز گفت کتاب ریاضی هامون رو باز کنیم. مثه همیشه صفحه ی تمرین رو باز کرد و گفت: هر کی تمرین ها رو درست حل کرده بیاد پای تخته و برای بچه ها توضیح بده تا بعدش درس جدید رو باز کنم براتون که جلسه ی بعد تست زنی داریم!
هیچکس بلند نشد. نگاهش سمت حسین رفت که سرش رو پایین انداخت و گفت: ببخشید آقا نرسیدیم انجامش بدیم!
لبخندی بهش زد و گفت: اشکالی نداره چون هیچ وقت ازت بی نظمی ندیدم پسر خوب...
میون حرفش بلند شد و دست به جیب شلوارش گفت: دفتر های تمرین روی میز زود!
همه دفتر هاشون رو باز کردن. دست توی کیفم کردم و با کمال تاسف دفترم رو نیاورده بودم. آهی کشیدم و وقتی بهم رسید با پوزخندی که حسابی روی اعصابم بود روی دوشم زد و لب زد: چوب خط بی نظمی کردنت پر شده آقا پسر!
هیچی نگفتم که آروم گفت: شماره ی اولیات رو توی یه کاغذ بنویس و بزار روی میزم!
بعد حرفش از کنارم رد شد که نتونستم اون علامت محبوبی که با انگشت وسط نشون میدن رو به قد و بالای رعناش نشون ندم.
دفتر های بقیه رو چک کرد.
پدر و مادرم اونقدری درگیر کار های خودشون بودن که نتونن برای شنیدن اراجیف این مردک وقت بزارن. عارفه که عمرا خودش رو کوچیک میکرد و میومد پس تنها گزینه ام برای بستن دهن این آقا لنگ دراز عارف بود! شماره ی عارف رو نوشتم و بلند شدم و رفتم سمت میزش و گذاشتم روی کیفش که برداشتش و نگاهی بهش کرد و گفت: خوبه بشین!
کفرم گرفته بود. میخواستم خفه اش کنم. همیشه روی من گیر بود و غرورم رو زیر پاش له میکرد!
اون زنگ با بدبختی و گوش دادن به درس تلخ ریاضی گذشت!
تا زنگ تفریح خورد دنبال حسینی که سمت حیاط دویید رفتم تو حیاط. رفت سمت آب خوری و سرش رو خم کرد و کمی از آب خورد. صورتش رو آب زد. چشاش قرمز و زیرشون گود افتاده بود و کبود بود و نشون میداد خیلی کم خوابیده! رفتم سمتش که برگشت سمتم. اخمی کردم و سر تا پاش رو دیدم و لب زدم: خوبی؟!
سری تکون داد و گفت: چرا هی دنبالم میای؟!
بهش نزدیک شدم و گفتم: چون تو مرام نیست وقتی دست یکی رو گرفتم وسط راه رهاش کنم!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🎵رادمهر🎵
پوست:جو گندمی چشم:قهوه ای مو:قهوه ای سن:۲۸ سال حرفه و شخصیت: دبیر ریاضی! آروم و مسئولیت پذیر!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
✨عارف✨
پوست:سفید چشم:سبز_آبی مو:قهوه ای سن:۲٠ سال حرفه و شخصیت: دانشجوی پرستاری! مهربون و آروم!
