🔥عرفان🔥
لحظه به لحظه همه چیز داشت مطابق میلم میگذشت.
حسین دیگه از ابراز علاقه اش برای من خجالتی نمیکشید.
راحت میبوسیدم و بغلم میکرد و جواب تک تک ابراز علاقه هام رو میداد!
اما میدونستم رابطه خواستن ازش یکم زیادی زوده.
قطعا براش صبر میکردم و اول براش خاطره های قشنگ میساختم.
بعد از گذروندن آخرین سال دبیرستان و کنکور و ورودمون به دانشگاه خیلی راحت میتونستیم مستقل بشیم.
خب بابام به عارفه و عارف و من گفته بود که هر وقت رفتیم دانشگاه میتونیم یه خونه ی مستقل با حساب بانکیمون و پس اندازمون بخریم!
اون موقع چه حسین بخواد و چه نخواد میبرمش خونه ای که در آینده قراره بگیرم.
با درد پیشونیم دستم رو روش گذاشتم و به حسین چشم دوختم که اخمو گفت:
عرفان...حواست کجاست؟!دارم میگم وقت دادم تمرین رو حل کنی چیشد پس؟!
پیشونیم رو ماساژ دادم و با خنده ای گفتم:
برای چی میزنی عزیزم ...داشتم روش فکر میکردم دیگه!
چشم غره ای برام رفت و گفت:
شرط میبندم که اصلا گوش ندادی موقعی که داشتم برات توضیح میدادم!
اخمو گفتم:
خب سخته...فیزیک هم شد درس؟!
آخی کشید و گفت:
عرفان حدودا یه پنج شش ماهه دیگه کنکوره...میخوای سال اول قبول بشی باید پا به پای امتحانات مدرسه دقیق بخونی!
