မြို့စားကြီးရဲ့ဒုက္ခအိုး သမီးဆိုးလေးက တစ်ယောက်ထဲပဲ နေချင်လို့ပါ!!!

Chapter (1.2)

Unicode

               အခန်း (၁.၂)

သူမကို ဘယ်လိုပဲ ကျိန်စာသင့်နေတာဟု ပြောကြပါစေ သေလောက်သည့်အထိ ကံဆိုးလိမ့်မယ်လို့ ငါကိုယ်တိုင်တောင် မထင်ထားခဲ့မိပါ။သေဆုံးသွားပြီးနောက် ဝိုးတဝါး မှတ်မိသည်မှာ ငသူမ့ရဲ့အမြင်အာရုံများ အမှောင်ကျသွားခြင်းနှင့်အတူ အလင်းတန်းများ တောက်ပနေသော အဖြူရောင်နေရာလပ်တစ်ခုဆီသို့ ရွှေ့ပြောင်း ခံလိုက်ရခြင်း ဖြစ်သည်။

“အို..

ဒီမှာ ကြောင်မျက်လုံးလေးနဲ့ ကောင်မလေးရောက်နေတာပဲ ”

ငှက်မွှေးကဲ့သို့ ပေါ့ပါးပြီး ပိုးသားကဲ့သို့ နူးညံ့သော အသံတိုးတိုးလေး တစ်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။

“ ကြောင်မျက်လုံးကို ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ကလေးတွေက ကိုးဘဝတိတိ ပြန်ဝင်စားနိုင်တယ်တဲ့...”

‘ ဘုရားရေ...!’

ဒီလို ရေဆိုးမြောင်းနဲ့တူသော ညစ်ပတ်စုတ်ပြတ်လွန်းတဲ့ ဘဝမျိုးကို နောက်ထပ် ရှစ်ကြိမ်လောက် အသက်ရှင်ဖြတ်သန်းရအုံး မည်ဆိုသည်မှာ သူမ့အတွက်တော့ ကြောက်စရာကောင်းလွန်းလှ၏။

“Pfft..”

ထိုအသံမှာ သူမ၏စိတ်ကို ဖတ်လိုက်ရသလို တိုးတိုးလေး ရယ်လိုက်သည်။

“ အချစ်ကလေး, မင်းရဲ့နောက်ဘဝကတော့ ကွဲပြားသွားပါလိမ့်မယ်”

သူမ့ကို နှစ်သိမ့်ပေးနေသလို နူးညံ့စွာပြောနေသော ရင်းနှီးနေသည့်အသံကြောင့် ငိုမိတော့မလိုပင် ခံစားလိုက်ရသည်။အဘွားဆုံးပါးသွားတုန်းက ကျ မလာခဲ့ရတဲ့ မျက်ရည် တွေမှာ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ကျဆင်းလာတော့မလိုပင်...

******

‘ သူပြောတော့ ငါရဲ့ နောက်ဘဝကတော့ ကွဲပြားသွားလိမ့်မယ်ဆို!!!!!’

သူမ နေထိုင်ရာ Brandan မိဘမဲ့ကျောင်းသည် Lavian အင်ပါယာနှင့် Britina အင်ပါယာကြား နယ်နမိတ်အဖြစ်သတ်မှတ်ထားသော Lorque တောင်တန်းများ၏ အခြေတွင် တည်ရှိသော်ငြား နိုင်ငံ သို့မဟုတ် ပုဂ္ဂလိကအဖွဲ့အစည်းများ၏ ကူညီထောက်ပံ့မှုကိုရရှိသောနေရာမဟုတ်ခဲ့ပေ။ ထိုသို့ဆင်းရဲနွမ်းပါးသော နေရာတွင် အတူနေထိုင် ရသော ကလေးများသည် ကြီးပြင်းလာသည်နှင့်အမျှ သဘာဝအလျောက် ဆိုးသွမ်းကြမ်းတမ်း လာခဲ့၏။မိဘမဲ့ဂေဟာရှိ တစ်ဦးတည်းသော အရွယ်ရောက်ပြီးသူ ဖြစ်သည့် မိဘမဲ့ဂေဟာ၏ အကြီးအကဲမှာလဲ သူမတို့အား စိတ်ဝင်စားခြင်းအလျင်းမရှိ။ထို့ကြောင့် ကလေးများသည် အသက်ရှင်နိုင်ရန်အတွက် ကိုယ့်ဘာသာကြိုးစားရုန်းကန်ရတော့သည်။