Chapter (7)

899 61 1
                                    

Unicode

                အခန်း (၇)

တကယ်တော့ ငါဟာ အရမ်းကြီး သူရဲဘောကြောင်တဲ့သူတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ငါရဲ့ အတိတ်ဘဝမှာတုန်းက အနိုင်ကျင့်မှုများစွာကို ကြုံလာခဲ့ရလို့ ဒီဘဝမှာတော့ အကောင်းဆုံး​တွေပဲဖြစ်လာအောင် ငါကြိုးစားခဲ့တယ်။

ဒါပေမဲ့ Conlerရဲ့ စံအိမ်ကြီးကို ရောက်ပြီးတဲ့နောက် ထူးထူးခြားခြား ဘယ်လိုမှကို  မတတ်နိုင်ပဲ စိတ်ပျက်အားလျော့မှုကို ငါခံစားလိုက်ရတယ်။ Conlerရဲ့ စံအိမ်ကြီးက ဇိမ်ခံပစ္စည်းတွေနဲ့ ပြည့်နေပြီး အလွန်လှပ လွန်းသောကြောင့်လဲ ဖြစ်နိုင်တယ်။

ငါ ကောင်းကောင်း လုပ်မှရမယ်။

ဒီကမ္ဘာကြီးက ငါ့အတွက်လည်ပတ်နေတာ မဟုတ်ရင်တောင်မှ ဒီကမ္ဘာကြီးမှာ ငါက အဓိကဇာတ်လိုက် မဖြစ်နိုင်ခဲ့ရင်တောင်မှ Nicorလို့ခေါ်တဲ့ အေးစက်တဲ့ အရပ်ဒေသကို အပို့ခံရခြင်းကိုတော့ ငါရှောင်ရှားချင်မိတယ်။

ငါက ကိုယ့်ဘာသာ တစ်ယောက်ထဲ အေးအေးဆေးဆေးနေရတာကို ပိုတောင်ဆန္ဒရှိသေးတယ်။

စေ့စပ်ထားတဲ့သူနဲ့ လက်ထပ်ရမယ်ဟုတ်လား?

သွားစမ်းပါ။

ငါမလိုချင်ပါဘူး။

ငါလိုတာက… ငါ့ရဲ့အမွေတွေကို ကောင်းကောင်းရနိုင်ဖို့ ငါ့ရဲ့အဖေရှေ့မှာ ကြည့်ကောင်းနေဖို့ပဲ လိုတယ်။

ဒါပေမဲ့ ပြဿနာက ငါ့အဖေက Britinaရဲ့ ရေခဲပန်းပွင့်လေး Grand Duke Estin ဖြစ်နေတယ်…

အဝတ်အစားလဲပြီးရင် ရုံးခန်းကို သွားလို့ရပြီဆိုတဲ့ Bonitaရဲ့ စကားကြောင့် Mary သက်ပြင်းဖွဖွချမိသည်။ Bonitaက သူမကို ငုံ့ကြည့်ကာ ခေါင်းကို ဖွဖွလေး သပ်ပေးခဲ့သည်။

“ Bonita…”

“ အဆင်ပြေသွားမှာပါ သခင်မလေး ”

ကောင်းပြီ။ ဘာတွေအဆင်ပြေသွားမယ်လို့ ပြောနေတာလဲတော့ မသိပေမဲ့ Bonitaရဲ့ ပြုံးယောင်သန်းနေသော နူးညံ့တဲ့မျက်ဝန်းတစ်စုံကြောင့် Mary သတ္တိနည်းနည်း ရှိလာခဲ့သည်။

“ သခင်မလေး ခြေထောက်တွေက ဘာလို့ အရမ်းတုန်နေရတာလဲ? ”

Mary အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့တာကြောင့် ငါ့ရဲ့ခြေထောက်တွေ တုန်နေတာကို ဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့မရခဲ့ပေ။Maryကို လမ်းပြနေတဲ့ Bonitaဟာ သူမရဲ့လက်တွေကို ကိုင်ထားပေးခဲ့သည်။

မြို့စားကြီးရဲ့ဒုက္ခအိုး သမီးဆိုးလေးက တစ်ယောက်ထဲပဲ နေချင်လို့ပါ!!!Where stories live. Discover now