Sefirin Kızı: Zuhur

Dokuzuncu Bölüm: Mükemmel Bir Kaçış

Bölüm hastane koridorlarında açılır. Önce uzaktan görürüz Nare'yi sonra kamera yakınlaşır. Karşısında dikdörtgen camdan oluşan bir pencere var. Nare hareketsizce izliyor. Pencerenin ardında, içerde bir çocuk oyun oynamakta. Oda rengarenk oyuncaklarla ve tuhaf tablolarla dolu. Bu tabloların bazıları tanıdık. (Biljana Djurdjevic, Patricia Piccinini tabloları ve Lucifer'ın cennetten düşüşünü resmeden başka bir tablo daha) İçerden gelen müzik sesi. (Chopin: Nocturne in E-flat major, Op. 9, No. 2) Kendi kendine resim çizen küçük kız çocuğunun yanında ölü siyah bir kedi. Nare hipnoz olmuş gibi resim yapan çocuğu izliyor.

GLITCH: Dış ses: o halde en başa dön. Son bir kez. (Ses parçalı, cızırtılı, distorted, mekanik)

Çocuk aniden başını kaldırıp Nare'ye doğrudan bakıyor. Kısa bir göz teması sonrası çocuk ayağa kalkıyor, cama yaklaşıyor.

GLITCH: Bu ihtişam bir kaçışı andırıyor çünkü. Binlerce olasılık, seçenekler, tanrı kompleksi, iç içe geçmiş sorular, dünyayı yönetenler ve her şeyin merkezinde olanlar… (dış ses kesik kesik duyulmaya devam eder, bir radyo istasyonunu bulmaya çalışırken duyulan statik sesinin içinden geliyor gibi. Bu sözleri daha önce duyduk. (Bknz. Chapter 8: YARA)

Aniden elindeki resmi cama yapıştırıyor Nare görebilsin diye. Çocuğun yüzünde ağır yaşının çok üstünde bir makyaj var. (Oyuncak bebek gibi) Bir gözünün altında yanağına uzanan bir ters haç çizili.

GLITCH: . dur. Bu kez dur.

Cama dayadığı çizimde elektroşok tedavisine maruz kalan birini görürüz. Yanına kırmızı pastel boya ile tek bir kelime yazılmış. UYAN. Saniyelik bir sahne girer tam bu esnada. Sahil. Deniz. Kameraya sırtı dönük oturan Nare. Kumların üzerinde UYAN yazıyor. Dalgaların sesi. CUT. Evinde pencereden dışarı bakarken deniz fenerini gören Nare. CUT. Deniz fenerinin yıkılışı. Fonda hala Chopin. CUT. Yıkılan deniz feneri ile yıkılan Muğla iç içe. Yanan arabalar, yıkılmış binalar, toz duman içinde paramparça bir şehir. Tüm bu görüntüler kesilerek, hata verir gibi cızırdayarak, bozularak ekranda belirir.

Nare elini cama uzatıyor. UYAN yazısında parmakları.

GLITCH: Tam burda dur ve o ihtişamdan soyunmuş, en yalın en çarpıcı ve acımasız halini anlat travmanın.

Dokunduğu an cam çatlıyor ve Nare'nin eli kesiliyor. Bu anı ağır çekimde izleriz. Biri omzuna dokunuyor sonra. Nare kana bulanmış eline bakarken bu hamle dikkatini dağıtıyor. Omzuna dokunan kişi Müge. Nare'ye nereye baktığını soruyor. Nare yeniden bakışlarını cama çevirdiğinde duvarla karşılaşıyor. Pencere yok, çocuk yok, çizim yok, hiçbiri yok. Tekrar eline baktığında kanamasının da olmadığını görüyor. Ama elinde kan var. Gediz'in kanı.

Elindeki kana bakarken kısa bir glitch anı daha yaşar. - Piyano başında Chopin çalan Gediz. Onun yanında dikilen Nare. Ellerinde kan var çünkü burnu kanıyor. Dudaklarına akan. Müzik. - Zihni bir anlığına bu sahneye gider ve geri gelir. Hala elindeki kana bakmakta. Kendine gelir sonra. Müzik kesilir. Gözlerini kırpıştırıp Müge'ye bakar. Çınlama.

•••

NARE

Hastaneleri sevmiyorum. Zaman ve mekan kavramlarının birbirine karışıp yok olduğu beyaz, soğuk bir dünya. Benden çok şey alıp götürdü bu koridorlar. Buraya dönmek başımı ağrıtıyor, midemi bulandırıyor ama gidemem. Gediz burda. Sonra Sancar… Benim yüzümden. Herkes bağıra çağıra beni suçlayıp üzerime yürürken Müge şaşırttı beni. Çekip aldı kalabalığın öfkesinden. Tuhaf bir şekilde beni suçlamadı kardeşine olanlar için. Belki de kendini suçluyordu. Seni oraya göndermemeliydim diye mırıldandı kendi kendine. Niye yaptılar böyle bir şey? Nereye götürüyorlardı seni?