Sefirin Kızı: Zuhur

"sonra biri çıkıp geliyor, tek bir bakışıyla kalbinin kıblesini değiştiriyor."

29. Bölüm

"sonra biri çıkıp geliyor, tek bir bakışıyla kalbinin kıblesini değiştiriyor."

Nare, Efeoğlu konağının kapısına dayanır. Son derece öfkeli ama gururlu, kendinden emin, başı dik. Kapıyı yumruklar var gücüyle.

"AÇ! Bu kapıyı açacaksın Sancar Efeoğlu! Bana kızımı vereceksin! Aç kapıyı!"

Daha şiddetli bir şekilde vurmaya başlar kapıya. Bu kez tekmeler de. 

Kapı nihayet açılır. Sancar dışarı çıkar.

"Ne var ne bağırıyorsun?"

"Ne demek ne bağırıyorsun ya? Kızımı kaçırdın sen! Bunu yapamazsın. Böyle bir şeye hakkın yok! Nerde Melek?! Söylesene bir şey söyle!"

Sancar buz gibi bakar Nare'nin öfkesine, delirmiş gibi kocaman açılmış gözlerine karşı. 

"O herifin koynuna girmişsin."

Nare afallar. Öfkesinin yerini kısa süreliğine şaşkınlık alır. "Ne?"

"Gediz'le yatmışsın diyom nesini anlamıyon!!!"

"Sen ne…" Nare kafasında duyduğu şey ile yaşadığı şey arasında bir bağlantı kurmaya çalışır ama başaramaz. "Seni ne ilgilendiriyor? Ne alakası var… Sana ne! Bu yüzden mi kaçırdın kızımı?! Sen nasıl-"

"Nasıl yaptın ya? Nasıl yapabildin?"

"Ne diyorsun sen be?"

"Gelip bana hesap sorduğun o günü hatırlıyor musun? Nasıl başkasına dokunursun diye hesap sorduğun o günü… Kulübedeydik. Nasıl hissettiğini hatırlıyor musun o zaman? Nasıl acı çektiğini, nasıl hayal kırıklığına uğradığını. Şimdi de sen yaptın aynısını. Şimdi de sen dokundun başkasına."

Nare sabırsız bir öfkeyle karıştırır saçlarını, boğazını sıvazlar boğuluyormuş gibi. Bir yandan bir ileri bir geri yürür durur Sancar'ın karşısında. Tek düşünebildiği kızıyken burda Sancar'la alakasız bir konuyu tartışmak zaman kaybı gibidir çünkü. 

"Aynı şey değil ne saçmalıyorsun sen?!"

"Nesi aynı değil, aynı işte. Sen de başkasına dokundun. Zehra seni o renkli kafalı arkadaşınla telefonla konuşurken duymuş. Ağzından kaçırdı. Gediz'le yatmışsın. Önce inanmadım biliyor musun? Nare asla böyle bir şey yapmaz dedim. O kadar da ileri gitmez dedim. Sen onu sevdiğini söylerken bile bana olan öfkesindendir, Gediz'in ilgisinden kafası karışmıştır diyodum ben. Nasıl olsa o sana inandı, neye ihtiyacın olsa yanında durdu. Beyaz atlı prens gibi girdi hayatına, benim yapmadığım her şeyi yaptı dimi? Gözünü boyadı işte. Nare onu sevmeye çalışır ama yapamayacağını anlar, ona dokunamayacağını anlar ve vazgeçer diyodum ben. Böyle mi intikam alıyorsun benden? Ben başkasına dokundum diye-"

"Ne intikamı ya? Sen beni unutmak için Menekşe'ye gitmiş olabilirsin ama ben Gediz'le senin yüzünden birlikte olmadım."

"Ne o zaman, zorladı mı seni?"

"Saçmalama, Gediz öyle biri değil. Hiçbir şeye zorlamadı beni."

"Gediz öyle biri değil tabii. Pardon. Mükemmel Gediz'ine kötü bir laf getirme sakın."