Dilemma

Μέρα 161η: 7 Αυγούστου

Στο γυμναστήριο ο Χ. κάνει διάδρομο στη μέγιστη ταχύτητα που μπορεί να αντέξει το κορμί του. Είναι τόσο νευριασμένος που δεν μπορεί να ελέγξει τον θυμό του. Αν μπορούσε θα πλάκωνε στο ξύλο όσους βρίσκονται γύρω τους. Τα έχει με όλους. Με τη γυναίκα του, με τη Μόνικα, με τον εαυτό του τον ίδιο. Τον τελευταίο καιρό δεν μπορεί να βρει την ευτυχία πουθενά. Ούτε στον παράνομο έρωτα, ούτε στην οικογενειακή θαλπωρή. Λες και κάποιος ξαφνικά έριξε μια βόμβα στη ζωή του και γκρέμισε τους πύργους της δικής του χαράς. Είναι αποφασισμένος να ανταποδώσει το κακό που του έκαναν όλοι τους. Πρώτα θα ξεκινήσει με εκείνο το γύναιο, που τον έβαλε να χωρίσει από τη γυναίκα του για να είναι μαζί της, που της έφτιαξε ολόκληρη βίλα της αχάριστης για να τον φτύσει για εκείνον τον μπάσταρδο. Ναι, αφού κανονίσει εκείνη, μετά θα σπάσει ένα ένα τα άκρα του για να τον δει να τον παρακαλάει για συγχώρεση που έχωσε τη σκατόφατσά του και ό,τι άλλο του περίσσευε σε μια ξένη σχέση. Μετά θα φροντίσει να πάρει την επιμέλεια του παιδιού του από τη γυναίκα του. Θα βγάλει εκείνη τρελή, δε θα του είναι δύσκολο. Αν χρειαστεί θα την απειλήσει και αν δεν του δώσει το παιδί του με το καλό, έχεις τις άκρες του στη μαφία της νύχτας. Θα το κάνει να φάνει σαν ατύχημα. Γιατί όχι; Μπορεί να είναι ένα ατύχημα που κατά τραγική σύμπτωση θα τους βρει όλους μαζί. Ένα αυτοκινητικό, οι μισοί στο ένα αυτοκινητό και οι υπόλοιποι στο άλλο. Φωτιά... μπροστά στα μάτια του Χ. υπάρχει μόνο ένα καμμένο τοπίο με πτώματα....

Κοιτάζει δίπλα, περιμένει να δει τη γλυκιά κοπέλα που η παρουσία της είχε καταλήξει να είναι όαση τις τελευταίες φορές που την έβλεπε. Τόσο αθώα, τόσο ξεχωριστή, τόσο διαφορετική από εκείνον, από όλους τους. Απορεί πραγματικά που δε τη βλέπει. Τι του συμβαίνει και θέλει τόσο να τη δει;  Σταματάει το μηχάνημα και κατεβαίνει. Τάχα αδιάφορα ρωτάει έναν γυμναστή αν την έχει πάρει το μάτι του.

"Α, κατάλαβα ποια λες. Χτες ήταν η τελευταία μέρα συνδρομής της. Νομίζω πως δε θα ξανάρθει σε εμάς. Σας έβλεπα που τα λέγατε καμιά φορά; Τη γούσταρες, έτσι δεν είναι; Καλό κομματάκι εξελίχθηκε. Έπρεπε να τη δεις πως ήταν την πρώτη μέρα που ξεκίνησε, δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια της."

Εκείνος προσπαθεί να κερδίσει χρόνο για να βρει τι θα του απαντήσει. Σηκώνει τη δεξιά του γάμπα κι κάνει μια διάταση μπροστά του κάνοντας παράλληλα έναν μορφασμό πόνου.

"Βασικά, ξέχασε το mp3 της τις προάλλες και θα ήθελα να της το πάω. Μήπως μπορείς να μου πεις τη διεύθυνσή της;"

Ο γυμναστής, χωρίς να μπορεί να ψυχολογήσει ποιον έχει απέναντί του, και έχοντας υπόψιν του πως οι δυο τους μιλούσαν, αποφασίζει να του πει τη διεύθυνσή της. Εξάλλου τι μπορεί να πάει στραβά; Το αφεντικό αποκλείεται να γκρινιάξει, το ίδιο και η κοπελιά που δεν πρόκειται να ξαναπατήσει. Καλό της κάνει, πάντα του έλεγε η αδελφή του ότι στα προξενιά είναι ατσίδας. Του γράφει σε ένα χαρτάκι τα στοιχεία της και ο Χ. νιώθει πως για κάποιο λόγο όλα αρχίζουν πάλι να αποκτούν νόημα.

ΑΚΟΜΗ 40 ΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ