Μέρα 160η: 6 Αυγούστου

199 22 8
                                    

"Μάζεψα τα πράγματα μου και γύρισα στο σπίτι. Ο Κ. σχεδόν χάρηκε που με είδε πίσω. Τα έχουμε κάνει χάλια..." λέει  ο Μήτσος αρκετά εύθυμος όμως, τόσο που προβλήματιζει τη Ντι για την ανεξήγητη χαρά του.

"Το λες με μια χαρά, λες και κερδίσαμε το λόττο. Η Μαργαρίτα είναι έξαλλη, τα έβαλε μαζί μου και επιπλέον δε σηκώνει ούτες τις δικές μου, ούτε τις δικές σου κλήσεις. Μήτσο σε τρεις μέρες η Μαργαρίτα φεύγει για Αφρική και δε μιλάτε... και με γέμισε ενοχές πως φταίω εγώ, το καταλαβαίνεις;"

"Μικρό το κακό" της λέει και η χαρά του όσο περνάει η ώρα μεγαλώνει. Η καταστάση του φαίνεται πλέον κωμική, όλα του φαίνονται πολύ αστεία για να ασχολείται μαζί τους μετά τα αποτελέσματα των εξετάσεων. "Σε τρεις μέρες φεύγει η Μαργαρίτα για Αφρική και σε τέσσερις ο Κ. με τη Μόνικα για τη μαγευτική Λισσαβόνα. Νομίζω πως ανάμεσα στα δύο και εσύ τη Λισαβόνα δε θα επέλεγες;"

"Μήτσο, τι λες;" τον ρωτάει η Ντι αρχίζοντας να κατανοεί που κατευθύνει τη συζήτηση ο Μήτσος.

"Λέω, πως θα πάμε Λισσαβόνα. Μαζί σου θα πάω, Ντι. Αφού η Μαργαρίτα το παίζει τόσο δύσκολη για μια δική μου απόφαση, τότε θα δεχτεί το βάρος όλων μου των αποφάσεων. Και εγώ αποφασίζω να πάμε μαζί με τον αγαπημένο μου αδελφό ταξίδι. Φαντάζεσαι τα μούτρα της Μόνικα, όταν το μάθει; Πίστεψέ με αυτό το ταξίδι θα το θυμούνται για όλη τους τη ζωή" της εξηγεί και βήχει έντονα, γεμίζοντας το φρεσκοπλυμένο του μαντίλι πάλι με αίμα.

"Κατ' αρχάς, λέω ότι έχεις πει όλες τις ανοησίες του κόσμου μαζεμένες. Και επίσης αυτά τα φάρμακα που σου έγραψε ο γιατρός πότε θα ενεργήσουν; Μήπως πρέπει  να σου χορηγήσει μια διαφορετική συνταγή; Μου φαίνεσαι χειρότερα από τις προάλλες".

"Ντι, άσε με έμενα. Είμαι μια χαρά. Βγήκα και ήπια δυο ποτά παραπάνω για να γιορτάσω τη νέα ζωή που ανοίγεται μπροστά μου. Γι' αυτό με βλέπεις έτσι κομμάτια. Και τι είναι τα φάρμακα να κάνουν θαύματα από τη μια μέρα στην άλλη; Αν τα έφτιαχνε ο Μητσάρας ίσως και να ήταν θαυματουργά. Λοιπόν, δεν έχουμε χρόνο. Άρχισε τις ετοιμασίες για το ταξίδι και εγώ αν βρω τη Μαργαρίτα θα της πω ότι τελειώσαμε".

"Μήτσο... εγώ φταίω;" του λέει καθώς θυμάται την εξομολόγηση του έρωτά του προς το πρόσωπό της.

"Δε φταίει κανείς... η τύχη ίσως... η τύχη που δεν είναι με το μέρος μας" της απαντά αινιγματικά και της χαιδεύει το χέρι.

ΑΚΟΜΗ 41 ΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

DilemmaTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang