Μέρα 15η: 14 Μαρτίου

851 76 8
                                    

O Μήτσος κοιτάζει τη Μάρτζι όπως διαβάζει μια συλλογή ποίησης. Κάθονται και οι δυο στο πράσινο βαρύ χαλί κάτω από την άσπρη βιβλιοθήκη της που είναι φορτωμένη με λογής λογής χρωματιστά βιβλία. Του ρίχνει μια πονηρή ματιά και του χαμογελάει. Κοιτάζει τα πολλά πίρσινγκ του που στολίζουν τα αυτιά του, τη μύτη του, τα χείλη του. Έχει και εκείνος ξυρισμένα μαλλιά όπως ο αδελφός του, μόνο που τα μάτια του είναι καταγάλανα και τον κάνουν να μοιάζει με άγριο ζώο. Οι γωνίες του προσώπου του είναι έντονες και τα μπροστινά δόντια του έχουν ένα μικρό άνοιγμα που του δίνουν μια ιδιαίτερη ομορφιά πέρα από τα κλασικά πρότυπα. Η Μάρτζι είναι και αυτή όμορφη, μια ομορφιά πιο μεστή, που έχει πάνω της αποτυπωμένη την ηρεμία της εμπειρίας. Τα μαλλιά της είναι κοντά, άσπρα, με μικρές μικρές μύτες που καταλήγουν στην κορυφή του μετώπου της. Είναι αθλητική και οι φλέβες της πετάγονται έτσι όπως κρατά το βιβλίο.

Νιώθει ευτυχισμένος δίπλα της και δεν τον νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι. Τι θα πει ο αδελφός του, οι περαστικοί στον δρόμο. Τοποθετεί το κεφάλι του ανάμεσα στα πόδια της, ακριβώς κάτω από το βιβλίο της. Εκείνη με το ελεύθερο χέρι της του χαϊδεύει το κεφάλι και οι ξυρισμένες τρίχες του της προκαλούν μια ευχάριστη ανατριχίλα.

Κλείνει για λίγο τα μάτια του και σκέφτεται τη μάνα του. Τον πατέρα του. Εκείνοι ζουν στην Αυστραλία. Του λείπουν. Του είναι δύσκολο να ζει μακριά τους, να μην τους βλέπει να γερνάνε. Ίσως ήταν λάθος τους που γύρισαν στην Ελλάδα, εκεί τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα. Αλλά τότε δεν είχε ξεκινήσει η κρίση. Η απελπισία, η ανεργία, οι σκληρές δουλειές του μεροκάματου με τα πτυχία τυλιγμένα στο συρτάρι. Ίσως έπρεπε να το συζητήσει με τον Κ. Την ενδεχόμενη επιστροφή τους. Αν δε θέλει εκείνος, θα πάρει μαζί του τη Μάρτζι. Θα ζουν σε ένα σπίτι με τεράστιο κήπο και μια ακόμα πιο μεγάλη βιβλιοθήκη. Θα ξαπλώνουν όλη μέρα και θα διαβάζουν ποιήματα και νουβέλες παρέα. Αρχίζει να τον παίρνει ο ύπνος. Ακούει τη φωνή της Μάρτζι να του απαγγέλλει μερικούς στίχους που της έχουν κάνει εντύπωση. Δε θέλει να χάσει αυτό το χάδι που μοιάζει σχεδόν μητρικό. Τα μάτια του κλείνουν. Κοιμάται.

DilemmaDonde viven las historias. Descúbrelo ahora