Dilemma

Μέρα 198η: 13 Σεπτεμβρίου

Ο Κ. τηλεφωνεί τη σπιτονοικοκυρά του να την ενημερώσει πως πρόκειται να μετακομίσει. Το σπίτι είναι πια πολύ μεγάλο γι' αυτόν και το ενοίκιο πολύ υψηλό. Μετά από μέρες επισκέπτεται το δωμάτιο του Μήτσου για να μαζέψει τα πράγματά του. Νιώθει τόσο βλάκας, τόσο μα τόσο βλάκας που τόσο καιρό του φερόταν έτσι. Δεν πρόλαβε καν να ζητήσει συγγνώμη για τη συμπεριφορά του. Τις συγγνώμες τις λες άμεσα, δεν τις αφήνεις να σαπίσουν μέσα στην καρδιά σου. Μετά είναι άχρηστες -για όλους. 

Ανοίγει την κούτα και διαλέγει ποια πράγματα θα κρατήσει και ποια θα δωρίσει σε κάποιο ίδρυμα. Μετά από ώρες ξεσκαρταρίσματος, θέλοντας να καθαρίσει το άδειο έπιπλο του γραφείου του, βρίσκει μέσα σε ένα συρτάρι που είχε αδειάσει νωρίτερα, δυο άσπρους φακέλους, ο ένας με το όνομά του και ο άλλος με το όνομα της Ντι. 

"Τι γίνεται επιτελούς; Πώς δεν τους πρόσεξα αυτούς τους φακέλους πριν; Νομίζω ότι τρελαίνομαι γαμώτο, Μήτσο. Ανάθεμά σε, έφυγες και το μυαλό μου καταρρέει".

Ανοίγει ωστόσο ανυπόμονα τον δικό του, ενώ φλερτάρει έντονα με την ιδέα να ανοίξει και της Ντι. Εξάλλου δεν είναι ερμητικά κλεισμένοι, δεν πρόκειται να καταλάβει κανείς άλλος πως διάβασε το περιεχόμενο. Μέσα στον δικό του έχει ένα μικρό κομμάτι χαρτί με γράμματα του Μήτσου. 

"Αδελφέ μου,

Ξέρω πως με έχεις πληγώσει και σε έχω πληγώσει πολύ στο παρελθόν. Ότι δυσκολεύτηκες να αποδεχθείς επιλογές μου, ότι ερωτεύτηκα μια κοπέλα που σε αγάπησε και την προσπέρασες, ότι νιώθεις τύψεις που δεν ήσουν τόσο κοντά μου όσο θα ήθελες πραγματικά . Είσαι καλός άνθρωπος και να ξέρεις πως ξέρω. Ξέρω ποιος είναι ο αδελφός μου, ξέρω πως όταν θα διαβάζεις αυτό το γράμμα και δε θα είμαι δίπλα σου, εσύ θα κλαις, θα κλαις και αυτά τα δάκρυα θα πάρουν μακρυά τους κάθε ενοχή. 

Να προσέχεις τον εαυτό σου, τα λάθη, μην τα επαναλάβεις. Εγώ σ' αγαπώ ακόμα και με αυτά, αλλά αν τα ξανακάνεις, εσύ θα αγαπάς λιγότερο τον εαυτό σου.

Μήτσος"

Ο Κ. έχει μουσκέψει το μικρό κομμάτι χαρτί και ο θώρακάς του ανεβοκατεβαίνει από τα αναφιλητά. Ανοίγει να διαβάσει και το δεύτερο γράμμα πιο πολύ για να νιώσει κοντά στον αδελφό του, παρά από περιέργεια. 

"Μωρό μου, 

Στο είχα πει ότι όταν βρεθεί ο κατάλληλος, θα είμαι κάπου εκεί κοντά και θα σου κλείσω το μάτι. Αν ήμουν τώρα μαζί σου θα σε πήγαινα μπροστά σε έναν καθρέφτη, θα ερχόμουν από πίσω σου, θα σε αγκάλιαζα σφιχτά και θα το έκλεινα. Θα βρεθούν όμως κι άλλοι να σε προσέχουν όπως εγώ και θα είμαι εκεί να τους επιτηρώ αν κάνουν σωστά τη δουλειά σου. Ξέρω πως κλαις και γελάς μαζί τώρα που διαβάζεις δικά μου λόγια, όμως εγώ μόνο να γελάς θέλω. Αυτό σου αξίζει. Είσαι ο πιο υπέροχος άνθρωπος που γνώρισα σε αυτή τη ζωή.

Θα σε περιμένω. Μη βιαστείς να έρθεις. Εδώ θα είμαι για σένα ολόκληρη την αιωνιότητα"

Σ' αγαπώ

Ο Μητσάκος σου".

ΑΚΟΜΗ 3 ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ