Dilemma

Μέρα 165η: 11 Αυγούστου

Η Μόνικα δεν έχει ανοίξει σχεδόν καθόλου το στόμα της κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Η έκφρασή της είναι συνοφρυωμένη, οι ρυτίδες στο πρόσωπό της δηλώνουν την έντονη ενόχληση, αλλά και μια απροσδιόριστη θλίψη. Περίμενε πώς και πώς αυτό το ταξίδι, να βρεθεί μακριά από όλους όσους την πλήγωσαν, να βρεθεί μόνη της με τον Κ. και να καταλάβει το μέγεθος των αισθημάτων της, να διαψεύσει τις θεωρίες του Χ. αλλά και τις μικρές αμφιβολίες που κατάφερε να φυτέψει ανάμεσα στα ασταθή θέλω της. Ο Κ. έχει ανάμεικτα συναισθήματα. Κάθεται δίπλα της και προσπαθεί να της χαιδέψει το χέρι, όμως εκείνη όποτε το πλησιάζει το τραβάει και το βάζει ανάμεσα στα γόνατά της. Νιώθει περιέργα που τη βλέπει έτσι, από την άλλη είναι χαρούμενος που ο αδελφός του είναι δίπλα του, υγιής, μαζί με τη Ντι... μαζί με τη Ντι που είναι πιο όμορφη από ποτέ, σκέφτεται και συλλαμβάνει τον εαυτό του να χαμογελά σε αυτή τη σκέψη. Ανασκουμπώνεται στη θέση του και κοιτάζει τα σύννεφα έξω απ' το παράθυρο για να τακτοποιήσει και εκείνος τις σκέψεις του που λιθοβολούν τη συναισθηματική του ακεραιότητα.

Ο Μήτσος πάλι με τη Ντι δεν έχουν σταματήσει να χαχανίζουν. Σκέφτονται τον ταξιτζή, σκέφτονται την τρέλα τους να ακολουθήσουν τον Κ. στο ταξίδι την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή, σιγοψιθυρίζουν μεταξύ τους σχετικά με την ξινίλα στο πρόσωπο της Μόνικα και κάνουν σχέδια για το τι θα δουν στη Λισαββόνα και κατά πόσο πρέπει να ακολουθούν το "ζευγάρι" στις αποδράσεις του.

"Φαντάζομαι θα μας βάλουν στο ίδιο δωμάτιο" λέει ο Μήτσος στη Ντι και εκείνη μόλις τη στιγμή η Ντι συνειδητοποιεί αυτό το ενδεχόμενο. Για κάποιο περίεργο λόγο ήταν σίγουρη πως ο καθένας θα είχε το δωμάτιο του, αλλά δεν έχει ιδέα τι δωμάτια είχε κλείσει ο Κ. Λογικά αφού είχε προνοήσει για πέντε άτομα, θα έχει τη δυνατότητα να έχει τον δικό της χώρο.

"Μήτσο, φαντάζομαι πως για μένα ο αδελφός σου θα έκλεισε μονόκλινο. Βγάλε τις πονηρές σκέψεις απ' το μυαλό σου".

"Δε θα έρθεις δηλαδή ούτε ένα βράδυ να κάνουμε πιζάμα πάρτυ; Έλα ρε, Ντι, μη με ξενερώνεις! Με ποιον θα κουτσομπολεύω τα βράδια τα πιτσουνάκια απέναντι;"

"Μήτσο, σε φοβάμαι λίγο" του λέει και γελάει προσπαθώντας να μην κοκκινίσει από ντροπή.

"Με φοβάσαι; Χαχαχαχαχαχα... εγώ θα φέρω τον κόσμο ανάποδα για να μας βάλουν στο ίδιο δωμάτιο".

"Καλά, καλά, θα βρούμε ένα δωμάτιο με δυο μονά κρεβάτια. Έκλεισε η συμφωνία;"

"Έκλεισε" λέει ο Μήτσος και έτσι όπως γελάει νιώθει πάλι την ίδια έντονη ενόχληση. Κλείνει σφιχτά τα δόντια του για να μη βήξει. Το στόμα του γεμίζει με αίμα που αναγκάζεται να καταπιεί. Η Ντι απορροφημένη στο περιοδικό που μόλις άνοιξε για να αποφύγει την περαιτέρω συζήτηση περί δωματιών, δεν προσέχει καν τον Μήτσο που παλεύει να κρυφτεί.

ΑΚΟΜΗ 36 ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ