Μέρα 110η: 17 Ιουνίου

346 41 13
                                    

Η  Μόνικα ετοιμάζει τη βαλίτσα της και σκέφτεται πόσο μοναδικές θα είναι οι δύο επόμενες μέρες. Θα μπορεί να χορτάσει επιτέλους το γυμνό κορμί του Χ., σπιθαμή σπιθαμή, να οργώσει με τα δάχτυλά της τις εκτάσεις της πλάτης του και να θωπεύσει τον σφιχτό του κώλο την ώρα που εκείνος θα μπαίνει μέσα της ξανά και ξανά.

Όλα πηγαίνουν μια χαρά τον τελευταίο καιρό. Ο Χ. έχει εξομολογηθεί στη Ντι πως είναι ερωτευμένος, αλλά παγιδευμένος, οπότε είναι θέμα χρόνου να τον ξεμπλοκάρει. Η Ντι και οι υπόλοιποι έχουν αρχίσει σιγά σιγά να αποδέχονται τον έρωτά της και να βλέπουν στο πρόσωπο του αγαπημένου της όσα εκείνη έχει προλάβει να δει ήδη. Σταμάτησαν και οι επιθέσεις της τρελής γυναίκας του και νιώθει πολύ πιο ασφαλής από τον πρώτο καιρό. Ίσως συνειδητοποίησε ότι τον χάνει οριστικά, ίσως αυτό φταίει που σταμάτησε να τον διεκδικεί.

Και αν δεν είναι η γυναίκα του αυτή που σταμάτησε να της επιτίθεται, αλλά κάποιος άλλος; Κάποιος που όλο αυτό το διάστημα εφησύχασε που όλα της πηγαίνουν καλά με τον Χ. Κάποιος που ενδιαφέρεται έντονα για ένα πρόσωπο, που για τη Μόνικα είναι σχεδόν δεδομένο, και τώρα έχει ελεύθερο όλο το πεδίο δράσης. Αν οι άντρες στους οποίους αναφέρονταν τα μηνύματα στόχευαν στο πρόσωπο του Κ. και όχι του Χ.; Όχι, δε θέλει να το σκέφτεται ότι πίσω από όλα αυτά κρύβεται η Ντι. Ήδη την έχει υποψιαστεί μια φορά και διαπίστωσε στην πράξη πόσο πολύ της έχει σταθεί σε κάθε δυσκολία. Όμως αν το καλοσκεφτεί όλα τα μηνύματα έπαψαν, όταν εκείνη με τον Χ. άρχισαν να τα πηγαίνουν πολύ καλύτερα. Δε θα έπρεπε όποιος την απειλούσε να γίνει πιο επιθετικός;

Κλείνει τη βαλίτσα και παίρνει μια βαθιά ανάσα. Όσο το αναλύει, τόσο νιώθει να πιέζεται και να χάνει τα λογικά της. Ίσως απλά πρέπει να φυλάγεται από όλους. Από όλους όσοι το παίζουν καλοί, δοτικοί, φίλοι. Έχουν καταφέρει όλοι με τον τρόπο τους να την κάνουν να φαίνεται εκείνη η περίεργη, η πιο δύστροπη.

«Τελικά ίσως είμαι η πιο αληθινή από όλους τους» επαινεί τον εαυτό της. «Και δεν υπάρχει τίποτα πιο αληθινό από την τεράστια αγκαλιά του Χ. που από λεπτό σε λεπτό θα με κρατάει σφιχτά, μακριά από κάθε κίνδυνο».


DilemmaWhere stories live. Discover now