Μέρα 145η: 22 Ιουλίου

284 31 5
                                    

O Μήτσος είναι κλειδωμένος στο δωμάτιο του και δε μιλιέται με άνθρωπο. Ο Κ. τον ακούει να βήχει πού και πού έντονα και ανησυχεί, θέλει να του χτυπήσει την πόρτα, να τον ρωτήσει μήπως χρειάζεται κάποιο τσάι ή οποιαδήποτε άλλη βοήθεια. Κάτι έχει γίνει με εκείνον και τη Μαργαρίτα, όμως δεν μπορεί να προσδιορίσει τι ακριβώς έχει συμβεί. Να χώρισαν; Να μαλώσανε άσχημα; Δε θα προλάβει να του χτυπήσει την πόρτα, γιατί θα τιναχτεί από τον ήχο του θυροτηλεφώνου. Είναι η Μόνικα.

Της ανοίγει και την αντικρίζει με δάκρυα στα μάτια, ντυμένη πιο πρόχειρα από ποτέ να φυσάει σε ένα χαρτομάντιλο τη μύτη της. «Ωραία, τα έχουν καταφέρει όλοι τους. Τώρα έχω δύο να νταντέψω στο ίδιο σπίτι».

«Τι έγινε, Μόνικα; Γιατί είσαι έτσι;» τη ρωτάει και εκείνη τον αγκαλιάζει γεμίζοντας το άσπρο του μπλουζάκι με δάκρυα και μάσκαρα.

«Συγγνώμη σε έκανα χάλια» του λέει όταν σταματάει τους λυγμούς και παρατηρεί το λερωμένο ύφασμα.

«Δεν πειράζει, θα το βάλω να πλυθεί. Αυτό είναι το πρόβλημα; Κοίτα να βγάλουμε τους γκρι λεκέδες από την ψυχή σου. Τι έγινε πάλι; Αυτός σου δημιουργεί προβλήματα;»

«Αυτός, ναι! Πάνω που νόμισα ότι όλα ήταν έτοιμα για να ζήσουμε μαζί, που πολέμησα την επιθυμία μου για ένα άλλο πρόσωπο, που πίστεψα πως μια νέα ζωή ξεκινούσε για εμάς, έδωσε μια κλωτσιά και τα έριξε όλα κάτω. Δε θέλω να τον ξαναδώ, σου λέω, είναι ένας μαλάκας! Ένας μαλάκας και μισός!»

«Νωρίς το κατάλαβες! Αυτός είναι τρεις μαλάκες στο πακέτο του ενός. Υπερπροσφορά που λένε! Κάτσε λίγο... τι είπες νωρίτερα; Πολέμησες την επιθυμία σου για ένα άλλο πρόσωπο; Ποιο πρόσωπο, Μόνικα;»

«Παριστάνεις τον χαζό μάλλον, έτσι δεν είναι; Ή μήπως νομίζεις πώς είσαι λιγότερο μαλάκας από τον Χ.; Τη μια φλερτάρεις με τη Ντι, τη μια φλερτάρεις με μένα; Είχες αρχίσει να μου αρέσεις επικίνδυνα, σε σημείο που να αναρωτιέμαι αν ο Χ. είναι όντως ο κατάλληλος. Έβρισκε πάτημα αυτό το συναίσθημα σε όλα τα κενά που δε συμπλήρωνε εκείνος, στις ώρες που ξόδευε με την οικογένειά του, στις ώρες που δεν ήταν μαζί μου. Και αν ήσουν λίγο πιο σταθερός, λίγο μόνο, το ξέρω πως θα επέλεγα εσένα και δε θα χρειαζόταν να περάσω όλο αυτό. Αλλά όλοι οι άντρες είστε ίδιοι. Για όλα φταίνε οι γυναίκες και κανείς άλλος!»

«Ωραία, αφού μιλάμε έξω από τα δόντια, αν κάποιος παριστάνει τον χαζό, αυτή είσαι εσύ. Ξέρεις πολύ καλά τι αισθάνομαι για σένα και από την άλλη η Ντι είναι ένα υπέροχο πλάσμα που τουλάχιστον ενδιαφέρεται πραγματικά για μένα. Γιατί να μην είμαι μαζί της και να είμαι με κάποια που δεν ξέρει τι θέλει;»

Η Μόνικα νευριάζει με τον χαρακτηρισμό που της κάνει, άσχετα αν είναι αληθινός. Όντως δεν ξέρει τι θέλει και αν βρίσκεται στο σπίτι του Κ. αυτή τη στιγμή είναι γιατί ο εγωισμός της έχει πληγωθεί ανεπανόρθωτα από τη συμπεριφορά του Χ. Τον χαστουκίζει με δύναμη και εκείνος μένει να απορεί με τη συμπεριφορά της.

«Είσαι τρελή, έτσι;» της λέει και την πιάνει από τους καρπούς, ενώ τα πρόσωπά τους έρχονται κολλητά το ένα απέναντι απ' το άλλο. «Τι θες από τη ζωή μου γαμώτο;» ρωτάει και εκείνη εγκλωβισμένη όπως είναι του δίνει ένα παθιασμένο φιλί που τον παρασέρνει στη δίνη του. Οι καρποί ελευθερώνονται, τα χέρια της βρίσκονται στα μαλλιά του που τα τραβάνε με δύναμη πια και με ένα σάλτο βρίσκεται πάνω του με τα πόδια της περασμένα γύρω του.

«Τι κάνεις ακριβώς;» τη ρωτάει, όταν προλαβαίνει να πάρει ανάσα από τα φιλιά της που πέφτουν καταιγίδα στα υγρά του χείλη. «Είναι ο Μήτσος μέσα στο δωμάτιο του, το ξέρεις;»

«Ποσώς με ενδιαφέρει. Πήγαινε με στο δωμάτιο σου τώρα» του λέει και εκείνος χωρίς να την αφήσει στο πάτωμα, κατευθύνεται υπάκουα μαζί της προς τα εκεί. 

ΑΚΟΜΗ 55 ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

DilemmaTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang