Ξημερώνει η επόμενη μέρα. Ο ήλιος της Πορτογαλίας βάφει τον ουρανό πορτοκαλή και μπαίνει μέσα στο δωμάτιο απ' τις ανοιχτές κουρτίνες. Τα πάντα έχουν άλλη αξία την ώρα που ο κόσμος είναι παραδομένος στον ύπνο, την ώρα που τα ρούχα και οι φαμφάρες δεν έχουν καμιά αξία.
Ο Μήτσος με τη Ντι, φορώντας μόνο τα εσώρουχά τους είναι αγκαλιασμένοι στο ίδιο κρεβάτι. Ο κλιματισμός στο δωμάτιο είναι κλειστός. Κοιμήθηκαν για λίγες ώρες μαζί, σφιχταγκαλιασμένοι, με τα κορμιά τους να ιδρώνουν απ' τη ζέστη και να έχουν πιαστεί απ' την άβολη στάση στο ένα μοναχά κρεβάτι, όμως κανείς τους δεν έκανε την κίνηση "απεγκλωβισμού". Η Ντι έχει ξυπνήσει και τον βλέπει πως ανασαίνει. Θέλει να φυλακίσει στη μνήμη της κάθε του ανάσα, κάθε μυρωδιά. Τη γεύση από τα φιλιά του, τα φιλιά που σαν καταρράκτης ξέπλυναν το πρώτο τους φιλί.
Ήταν δική της απαίτηση να μην προχωρήσουν σε κάτι άλλο πέρα από αυτήν την αγκαλιά που τώρα είναι και οι δυο κλεισμένοι μέσα της. Όλη αυτή η αγνότητα της αγκαλιάς, η δύναμη, η εσωτερικότητα που κρύβει, ανόθευτη από το πάθος της σεξουαλικής έλξης, έχει κάτι το μεγαλειώδες. Και ήθελε να προλάβει να το ζήσει με έναν άνθρωπο η Ντι. Όχι με έναν τυχαίο άνθρωπο, αλλά με έναν άνθρωπο που και η ίδια αγνοούσε πόσο πολύ αγαπάει. Να είναι αγκαλιασμένοι έτσι, στην αιωνιότητα.
Την παίρνουν πάλι τα κλάματα. Να κρατάς την ευτυχία στα χέρια σου και να ξέρεις πώς θα πετάξει σαν πουλί ίσως το επόμενο λεπτό, στο επόμενο άνοιγμα των βλεφάρων.
"Μη μου φύγεις, Μήτσο. Μη με αφήνεις τώρα που σε βρήκα" του ψιθυρίζει και εκείνο λες και την ακούει, της χαμογελάει μέσα στον ύπνο του.
Του χαϊδεύει τα μαλλιά. Σκέφτεται τις ατελειώτες ώρες που πέρασαν μαζί, τα γέλια, τις χαρές, τις εκμυστήρευσεις. Πώς μπόρεσε να της πει ότι θα είναι δίπλα της την ώρα που θα βρεθεί ο κατάλληλος και θα της κλείνει το μάτι, όταν εκείνος είναι ο πιο κατάλληλος από όλους; Δίπλα του μπορεί να νιώσει αγνή, καλή, καλύτερη. Δίπλα του γελάει, είναι ο εαυτός της, είναι όμορφη όλες τις ώρες. Καταργεί τα κόμπλεξ, τις ζήλιες, τα πρέπει, τα μη.
Πλησιάζει τα χείλη του και τα φιλάει για μια ακόμη φορά. Αποκοιμιέται με την αίσθηση μιας επερχόμενης απώλειας, μιας τεράστιας απώλειας που δεν ξέρει αν θα έχει τη δύναμη να την αντέξει, αγνοώντας τα σχέδια που ετοιμάζει η μοίρα για εκείνην. Γιατί ο θάνατος θα θελήσει να κλέψει πρώτη εκείνη.
ΑΚΟΜΗ 29 ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
KAMU SEDANG MEMBACA
Dilemma
RomansaΔυο άντρες, μια γυναίκα. Δυο γυναίκες, ένας άντρας. Δυο αδέλφια. Φιλίες μετέωρες. Εκείνος ή εκείνος; Εκείνος ή μια φιλία σημαντική; Σεξ ή κάτι περισσότερο; Αδέλφια ή αντίζηλοι; Σχέση ή μήπως μια αγκαλιά στον εαυτό μου; Κάθε μέρα και ένα κεφάλαιο, κ...
