ATRAMENTOWE NOCE II Quebonafide Fanfiction

ROZDZIAŁ 39.

Laweta zabrała auto Maćka i cała trójka ruszyła w stronę mieszkania Kuby. 
 — Braciszku, ja dalej nie wiem, czemu się tak wściekasz? Ja tylko daje jej wybór... Zawsze może porzucić większe zło, na rzecz czegoś o mniejszym zasięgu zła... 
 — Uważaj, bo uwierzę, że jesteś aniołem. — powiedziała Lola i roześmiała się głośno. 
 — Widzisz, nawet ona to dostrzega... To dla ciebie nie chciał mnie wziąć ze sobą do Londynu... — pokiwał głową patrząc w kierunku dziewczyny. 
 — Zaraz będziesz biec za samochodem. — ostrzegł go Kuba, a dziewczyna się roześmiała. 
 — Zawsze tak mówi, musisz się do tego przyzwyczaić... — Que zahamował gwałtownie i włączył awaryjne. — O tego się nie spodziewałem, chyba przy dziewczynie włączył mu się tryb "Que ma zawsze racje, a jak nie ma to patrz punkt pierwszy"... 
 — Wysiadaj... 
 — Daj spokój... — Maciek zawył. — No już będę grzeczny i będę milczeć jak grób. Dasz mi swój numer Lola, popiszemy smsy, skoro nie chce słuchać naszych pięknych głosów. 
 — Nie, nie da ci numeru, bo to moja dziewczyna... 
 — Z tego co wiem, nie pytałeś o chodzenie... — dziewczyna się zaśmiała.
 — Stefan się zapytał w moim imieniu. 
 — Kto to Stefan? — zapytał Maciek, a dziewczyna zjechała lekko w dół fotelu i zakryła twarz śmiejąc się delikatnie. — Kto to Stefan do cholery i czemu sprawia, że ona się rumieni...?! — ponaglił pytanie Maciejka, Kuba zaśmiał się pod nosem i ruszył w stronę swojego domu. Lola milczała już całą drogę i podziwiała miasto przez okno. Czasami uśmiechała się szeroko do samej siebie, przypominając sobie ich ostatnią noc. Nawet starszy Grabowski się uciszył na chwilę. Quebo zatrzymał się w garażu i zgasił silnik. Wszyscy wysiedli i udali się do mieszkania na ostatnim piętrze. 
 — Idę wziąć prysznic, zaraz wrócę. — powiedział Kuba i zniknął w łazience. 
 — Ej Mała, chcesz się zabawić. — Maciek poruszył brwiami i pokazał jej woreczek z zieloną zawartością. 
 — Nie wiem, czy powinnam. 
 — Dawaj, trochę śmiechu nikogo nie zabiło. — oboje poszli na taras i usiedli w fotelach. Chłopak szybko skręcił im po blancie. 
 — Tak po całym? 
 — Wymiękasz? 
 — W życiu. — uśmiechnęła się szeroko i odpaliła, zaciągając się głęboko i przytrzymując dym w płucach. Po chwili jej źrenice powiększyły się, a oczy błyszczały. Kuba wyszedł spod prysznica i poczuł dziwny zapach, uchylił drzwi od łazienki i już wiedział, co się święci. W życiu tak szybko się nie ubierał. Poleciał na taras i zobaczył jak owa dwójka, leży na deskach tarasu i stykają się głowami, pokazując sobie gwiazdy. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, ze taras był zadaszony, a ich gwiazdy, to malutkie lampki choinkowe. 
 — Serio musiałeś ją upalić? 
 — Ty byś nie chciał... Cichaj bracie, czekamy na deszcz meteorytów. 
 — Jak ja ci kiedyś zrobię deszcz, to cię zmyję z powierzchni ziemi.
 — Dlatego powinnaś wybierać uważniej Grabowskich, widzisz, jaki z niego sztywniak? 
 — Kuba... To jest straszne... — dziewczyna się rozpłakała i roześmiała jednocześnie. 
 — Lolka... Co się dzieje? — posłał bratu mordercze spojrzenie i otarł jej łzy. 
 — Te cholerne gwiazdy nie spadają, a ja tak bardzo chciałam wypowiedzieć życzenie... Dla ciebie. — uśmiechnęła się do niego szeroko i wpiła się w jego usta. — Kocham cię Stefan! — krzyknęła na całe gardło, unosząc gwałtownie ręce do góry, przez co Maciek oberwał w łeb. 
 — Ała... Lolka, lujku, uważaj... A ja dalej nie wiem kto to Stefan?! 
 — Stefan?! — zawołała i usiadła momentalnie. Obróciła się na czworaka i podeszła do Maćka nachylając nad nim swoją twarz. — To penis Kuby, jest wielki i sprawia dużo przyjemności, jak chcesz mogę ci pokazać. — powiedziała ucieszona, a jej oczy zaczęły błyszczeć jeszcze bardziej. — Do tego ma nieziemskie efekty specjalne na koniec przygody. — mówiła z pełnym przekonaniem i zaangażowaniem, potakując przy tym głową. Zachowywała się bynajmniej, jakby wciskała kit, że suplementy diety działaj.
 — Skarbie, chyba za bardzo ci siadło. Mogłem dać ci pół na pierwszy raz... — powiedział Maciek. — To nie może być twój pierwszy raz, bo by cię tak nie wzięło... — doszedł do chwili do wniosku, siadając i patrząc na dziewczynę.
 — Ciii... —puściła mu oczko z szerokim uśmiechem i posłała buziaczka. — Ja wiem, co robię, jestem dorosłą i odpowiedzialną kobietą... — spojrzała na Kubę, który usiadł na tyłku i trzymał się za brzuch, nie mogąc już ze śmiechu. Lola poszła na czworaka do Kuby i wpiła się w jego usta czule. 
 — Kochanie? — zaczął chłopak.
 — Tak? 
 — Wciskasz mi język w pępek... — Kuba zwijał się ze śmiechu, a Maciek płakał. 
 — Co? A tak. — teraz już dokładnie trafiła w jego usta i całowali się przez chwilę. — Kuba, Kubuś, Kubuteńku, bo ja mam do ciebie biznes. 
 — Jaki skarbie? 
 — Bo twój brat w życiu chuja na oczy nie widział, czy byłbyś tak uprzejmy i mu pokazał? — zapytała niewinnym głosem dziecka. 
 — Ej, co?! Jakie nigdy?! Na bank mam lepszy sprzęt niż on! — oburzony Maciejka, aż się podniósł. 
 — Kocham cię zołzo, ale Stefan zostaje tylko dla nas... Więc muszę odmówić... 
 — Kuba, Kubuś, Kubuteniuniuńku... 
 — Taak? — zapytał rozbawiony jej zachowaniem. 
 — Bo ja mam takie ważne pytanie... Czy Stefan mnie kocha też? 
 — Na bank cię kocha... — Quebo ocierał łzy z pyska, kiedy już nie wyrabiał ze śmiechu. Zapomniał nawet o złości, jaką żywił do Maćka o to, że upalił Lolę. 
 — To najlepsza informacja w moim życiu. — powiedziała rozanielona, jakby wygrała milion w totka. — Kubam Kubuś, Kububububuniuteńku... 
 — Tak księżniczko? 
 — Kocham cię wariacie! — zapiszczała i wskoczyła na niego oplatając go nogami w biodrach. 
 — Ja ciebie też, a teraz do łóżka. Maciek? 
 — Tak? 
 — Masz pościelone w gościnnym... — rzucił na odchodne i zabrał niebieskowłosą do sypialni.
 — Kubuteniuniusiu... 
 — Co? 
 — Głodna jestem, zrobisz mi kanapkę? — poprosiła robiąc oczy, jak szczeniaczek. 
 — Jasne, połóż się już tylko. — jak prosił, tak zrobiła, jednak nie doczekała się kanapki. Kiedy Grabowski wrócił do swojej sypialni, przykrył ją tylko, kiedy zasnęła jak dziecko.