Ponad problem

62

Jak tylko mnie zobaczyli, Kiba wybuchnął śmiechem. Nie wiem co dokładnie było tego przyczyną, ale nie chciało mi się już zwracać na to uwagi. Zaraz podszedł do mnie Sasuke i spytał.

- Jak ty wyglądasz?

- A co jest nie tak? - zapytałem jedynie.

- Źle zapiąłeś koszulę i włosy sterczą ci na każdą stronę. A poza tym zostały ci resztki ze śniadania. - wyjaśnił mi tylko.

- Serio? - zdziwiłem się.

- Tak. Daj, poprawię cię.

Zaraz złapał za moją koszulę i zaczął w niej poprawnie zapinać guziki. Po tym zajął się moimi włosami. Wie, że nie da się z nimi nic porządnego zrobić, ale rozumiałem, że wyglądają tysiąc razy gorzej, więc chciał je wprowadzić w ich normalny stan. Następnie wytarł mi twarz z resztek posiłku. Po tym tylko mnie namiętnie pocałował, co mi się naprawdę spodobało i mu to odwzajemniłem. Takie pocałunki to ja uwielbiam. Są najlepsze. Zaraz też odsunął się ode mnie i oświadczył.

- Teraz jest już w porządku.

- Dziękuję.

Dopiero teraz też zauważyłem, że założył na siebie czerwoną koszulę i czarne, obcisłe dżinsy. Wyglądał tak naprawdę seksownie. Ja natomiast na dzisiejszą okazję założyłem jedynie błękitną koszulę i zwykłe dżinsy. Przy nim nie wyglądałem zbyt specjalnie. Naprawdę. On by się lepiej do tego nadawał, niż ja. Przyciągnąłby więcej osób. Westchnąłem ciężko i oparłem się o niego zrezygnowany. On mnie delikatnie objął i spytał o co chodzi.

- O to, że ja się do tego nie nadaję. Na pewno nie dzisiaj.

- Niby czemu? - zdziwił się długowłosy.

- Bo od rana mam pecha. Wpieprzyłem się w futrynę, gdy szedłem do łazienki; ugryzłem się w język, podczas śniadania i poparzyłem sobie rękę, jak prasowałem koszulę. Sądzę, że stanie się dziś coś nieprzyjemnego.

- Uuu... Biedaczek. Dopiero ósma rano, a życie już mu daje popalić. - zarechotał Inuzuka.

- Pokaż rękę, gdzie się poparzyłeś? - poprosił mnie drań.

Na to tylko wyciągnąłem do niego dłoń i pokazałem lekkie bąble, które już zdążyły mi się zrobić od żelazka. On tylko delikatnie ujął moją rękę i podniósł ją do swojej twarzy. Nim się zorientowałem polizał wierzch mojej dłoni w miejscu poparzenia, a zaraz po tym wziął do ust moje poparzone palce. Lekko je lizał i ssał, jednak zaraz wyrwałem mu rękę i oświadczyłem trochę zażenowany tym, co postanowił zrobić.

- Tak, to ja też umiem na to zaradzić.

- Ktoś się zawstydził. - zarechotał psiarz.

- O której mamy to stoisko? - spytałem jedynie z leksza umęczony.

- O dziesiątej, będzie trwał trzy godziny. - poinformował mnie trochę zniesmaczony brunet.

- A wy co będziecie robić? - zapytałem chłopaków.

- Nas wyznaczono do konkurencji sportowych. Mnie i Kibę. - oświadczył wesoło Hyuuga.

- A mnie do shougi.

- Mhm... Dlaczego tylko ja mam takie cholerne zadanie? - jęknąłem.

- Nie wiem jak ty, ale ja muszę patrzeć, jak ty się będziesz z innymi całował. - prawie że warknął. - Rozumiesz, co to znaczy?

- Że cały czas będziesz rozdrażniony, a po wszystkim nie pozwolisz mi się od siebie odsunąć nawet na krok, zgadłem?

- Dokładnie. - pocałował mnie w usta. - Mam tylko jedną dobrą wiadomość. Dziś wracamy sami. Mój motor spokojnie nadaje się do jazdy.