17-letni Naruto pod opieką wuja zaczyna "nowy start" w nowym mieście. Na swojej drodze spotka nowe doświadczenia, których do tej pory nie był w stanie doznać przez dający mu się we znaki od kilkunastu lat problem. Jak potoczy się jego historia wraz...
Zanim przejdziecie do czytania, muszę Wam tylko pokazać to:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Skoro już zobaczyliście, zapraszam poniżej na rozdział. Miłej lektury!
●●●●●
Po wstrząsającej pobudce, zacząłem szykować się do szkoły. Na miejscu czekali na mnie przyjaciele. Przywitawszy się z nimi, do siebie przyciągnął mnie drań. Delikatnie musnął moje usta. Ja na to tylko poczerwieniałem i burknąłem na niego.
- Ja coś mówiłem na ten temat.
- Nie przypominam sobie. - oświadczył mi.
- Jesteś okropny.
- Też cię kocham.
- Naru, a co masz w tej torbie? - zapytał Kiba.
- Ciuchy Sasuke...
- Czemu? - zdziwił się Shikamaru.
- Mój brat i Deidara zajebali mu ubrania. Właśnie. Trzymaj. - atramentowooki podał mi małą torbę.
- Przecież miałeś przynieść tylko ubrania. - poinformowałem.
- Chcą cię jakoś przeprosić, więc dali coś od siebie. - wyjaśnił.
- Nadal nad tym myślą?
- Dokładnie.
- Ciekawe. - uśmiechnąłem się lekko.
- O co chodzi? - zainteresował się psiarz.
- O to, że ta dwójka nie chciała dać mi spokoju. Zwalili mnie z łóżka i grzebali mi w telefonie. Aktualnie udaję, że nie chcę mieć z nimi nic wspólnego i jestem na nich zły.
- Sprytne. - oświadczył Neji.
- Co dostałeś? - zainteresował się Kiba.
- Już patrzę.
Zaraz po tym otworzyłem torbę i zajrzałem do środka. Na wierzchu zobaczyłem tylko zieloną torebkę, taką w jakiej daje się prezenty. Wyciągnąłem ją i ciekawy zajrzałem do środka, a razem ze mną Inuzuka. Na wierzchu był jakiś świstek. Przeczytawszy go, bardzo się ucieszyłem.
- Kupon na darmowy ramen!
Usłyszałem śmiech przyjaciół. Postanowiłem patrzeć dalej. Zaraz zobaczyłem w środku jakieś słodycze. Jest jeszcze kartkę z napisem. Szybko ją złapałem i przeczytałem. „Mamy nadzieję, że się na nas już nie obrażasz. Naprawdę nie chcieliśmy. Jeśli to Ci nie wystarcza, tylko powiedz, a zrobimy co tylko zechcesz. Z przeprosinami Itachi i Deidara." Na to tylko się zaśmiałem.
- Phi. Jak chcieli, tak mają. Nie odpuszczę im tak łatwo.
