Yeniden 2.Kitap 2/3

Turnuva-4

Kendimi bir odanın içinde bulurken iç çektim, bu savaş gerçekten yorucuydu. Yatağa kendimi atıp uzanırken tavana baktım.

-Uğur: Turnuva ne zaman devam edecek ?

-Kule: Yarın, yeni bir sahne hazırlıyorum. Gerçekten sahnemi maffettiniz, kulede var olan tek arena oydu.

-Uğur: Buna sevinmedin mi ? Bu nesil beklediğinden, hayır beklediğimizden daha güçlü . Dış dünyada sınırları olmadan ne kadar güçlenebilirler merak ediyorum.

-Kule: Benim amacım onların varlığını sürdürmelerini sağlamak, güçlü olmalarını umursamıyorum ama hayatta kalmalarına yardımcı olacaksa sorun etmem.

Yatağıma uzanırken kapının çalması ile uyandım. Kule'nin katılımcıların odalarını gizlediğine emindim, bu saatte yabancı birinin gelmese oldukça zordu. Kapıyı açtığım anda bir figür hemen içeriye fırladı ve bana yapıştı. Tepki bile veremeden Kuro çoktan bacaklarını ve kollarını gövdeme sarmış beni hararetle öpüyordu. İlk başta şaşırsam da sonra karşılık vermeye başladım. İkimiz  bir süre öpüştükten sonra Kuro isteksizce benden ayrıldı ve bana baktı. 

-Uğur: Hoş geldin, seni özledim.

-Kuro: Aptall, neden bu kadar risk aldın !!! Ejder yada altın karga formun rahatlıkla onunla başa çıkabilirdin !!!

-Uğur: Biliyorum ama tilkilerin temsilcisi olarak katıldım. Eğer turnuvada soyumu değiştirseydim onların yüzüne tokat atmak gibi olurdu.

-Kuro: Şimdi nasılsın ?

-Uğur: Oldukça iyiyim, ufak yaralarım çoktan gitti bile.

-Kuro: Gerçekten aptalsın.

-Uğur: Bir dahakine dikkatli olacağım.

-Kuro: Hiç inandırıcı değilsin, su tanrısı ile savaşırken de aynısını demiştin. Tehlikedeysen gücünü kullan, inancın yanlış demiyorum ama destek alman gereken tek kabile tilkiler değil. Diğer kabileleri ikna etmek istiyorsan tüm gücünü göster, göster ki insanlar sana hayran olsun. Birini hayran değilsen saygı duymazsın, saygı duyulmazsan bu dünyayı yönetemezsin. Dışarıda güçlü destekçilere ihtiyacın var değil mi ? O zaman onları takipçin yap ama bu sadece sana saygı duyduklarında mümkün olur.

-Uğur: Gerçekten böyle mi düşünüyorsun ?

-Kuro: Düşünmüyorum, biliyorum. Beş kıtadaki her bir klan aşırı kibirliydi ama neden sen takip ediyorlar ?

-Uğur: Dediğin saygınlık mı ?

-Kuro: Bu saygınlığı geçti, artık bir inanç senin onları ufukların ötesine götüreceğin inancı. İnan bana Uğur, inanç bazen korkutucu bir şeydir, insanların hayatlarını bile görmezden gelmesine neden olur. Dış kıtadakiler neredeyse sana tapmaya başlayacak.

-Uğur: Anlıyorum, yanımda olduğun için mutluyum.

-Kuro: Biraz tepki ver, çok duygusuzdun ama hala daha seni bekleyenler var. Acele etmeni söylemiyorum, sağlam adımlar atmalısın fakat boş duramazsın. Biz sana inanıyoruz  ve dışarıdaki insanlar da sana inanıyor. Onları uzun süre yalnız bırakırsan sana güvenleri kırılacaktır. Seni destekleyeceğim, 20 klan liderimizle görüşmek istiyor ama onları şimdilik oyaladım, sahneye senin çıkman lazım, bunun için kulenin onayını alıp tüm gücünü göstermen. Sonsuza kadar karanlıkta kalamazsın, bazen sessiz kalmakta suçtur.

-Uğur: Bazen ucube gibi göründüğümü düşünüyorum. İnsanların beni reddetme ihtimali yok mu ? Bildikleri tüm kurallara ters biriyim.

-Kuro: Neden olsun ki ? Uğur, sen bin yılda hatta binlerce yılda bir doğan dahisin. İnsanlar bunu fark ettiğinde lütfunu fark edecek, sonunda eski ihtişamlarına kavuşma umutları görecek, o zaman sen istemesen bile seni takip eden bir ordu olacak. Bir imparator doğmaz, onu takip edenler onu imparator yapar. Sende bu vardı, her zaman var olacak sadece adımlarını atarken düşün, tek bir kişi olarak ilerlemiyorsun, attığın her adım bir ulusun kaderini belirleyecek. Kaçan tek kişi bizler değildik, diğer dünyalarda kaçan ve yalnız kalanlar var, belki aile kurdular ama hala geçmişlerini unutmadılar. Sen ortaya çıktığında istemsizce onları kendine çekeceksin tabiki düşmanlarını da.